گزارشگران بدون مرز خواهان آزادی فوری و بدون قيد وشرط رضا عليجانی، تقی رحمانی و هدی صابر است

گزارشگران بدون مرز خواهان آزادی فوری و بدون قيد وشرط رضا عليجانی ، سردبير محله
توقيف شده ايران فردا و برنده دهمين جايزه گزارشگران بدون مرز ايران و بنياد فرانسه در سال ۲۰۰۱، تقی رحمانی روزنامه نگار هفته نامه توقيف شده اميد جان، هدی صابر عضو تحريريه ايران فردا است. اين سه روزنامه نگار در ۲۵ خرداد ماه ۱۳۸۲ بدون هيچ دليل قانونی بازداشت شده بودند. در ۱۲ ارديبهشت ۱۳۸۳ رضا عليجانی در آستانه ی "مرخصی" خود اطلاع يافته است که "دادگاه تجديد نظر" پرونده ی مربوط به سال گذشته آنها، بدون حضور متهمان و وکلايشان، برگزار شده است. رضا عليجانی به چهار سال دان، هدی صابر به پنج سال و نيم و تقی رحمانی به هفت سال دان محکوم شده اند.

گزارشگران بدون مرز در اين باره اعلام نمود" محاکمه ی اين سه روزنامه نگار گواه آن است که حق کشی، دادگاه های ناعادلانه و غيرعلنی به مشخصه ی اصلی محاکمات و دان های ايران تبديل شده است. در شرايطی که بالاترين مقام قضايی ايران آيت الله هاشمی شاهرودی با انتشار بيانيه ای " بر رعايت قانون، سلب نکردن حق دفاع از متهم و فراهم کردن فرصت استفاده از وکيل و کارشناس و برگزاری دادگاهی عادلانه برای متهم " تاکيد کرده است، و نمايندگان مجلس در ۱۷ ارديبهشت قانون منع شکنجه و حقوق شهروندان را تصويب کرده اند، اين سه روزنامه نگار که نزديک به يکسال است در بازداشت خودسرانه بسر می برند، بدون حتا آنکه در محاکمه خود شرکت داشته باشند؛ به احکام سنگين دان محکوم شده اند. همه شواهد نشان می دهند که هدف دستگاه قضايی ايران در صدور محکوميت برای اين روزنامه نگاران و ابهام آفرينی و پنهانکاری در ارائه دلايل مستند، توجيه دستگيری غير قانونی و بازداشت خودسرانه ی طولانی مدت آنها است."

گزارشگران بدون مرز خواهان آزادی فوری و بدون قيد وشرط اين سه روزنامه نگار و هشت همکار دانی آنها در ايران است

يادآوری

۲۰ ارديبهشت ۱۳۸۲، شعبه بيست وشش دادگاه انقلاب اسلامی تهران در پشت در های بسته، تقی رحمانی را به يازده سال دان و يازده سال محروميت از حقوق اجتماعی، رضا عليجانی را به شش سال دان و ده سال محروميت از حقوق اجتماعی و هدی صابر را به ده سال دان و ده سال محروميت از حقوق اجتماعی محکوم نمود. اين روزنامه نگاران که تقاضای تجديد نظر در حکم صادره کرده بودند تا برگزاری دادگاه تجديد نظر آزاد شدند.

۲۰ اسفند۱۳۷۹ تقی رحمانی در يک حمله شبانه به منزل محمد بسته نگار يکی از چهره های اپوزيسيون ترقی خواه ايران، به همراه تعداد ديگری ازجمله چند روزنامه نگار، توسط نيروهای قوه قضائيه دستگير شد. وی ۲۷ فروردين ۱۳۸۱ با سپردن وثيقه از دان آزاد شد. رضا عليجانی در اسفند ماه ۱۳۷۹ توسط مامورين اطلاعاتی رژيم دستگير گرديد. وی تا اواخر مهر ماه همان سال و بيش از دويست روز در يک سلول انفرادی بسر برد و در در ۲۵ آذر ۱۳۸۰ آزاد شد. هدی صابر در هشت بهمن ۱۳۷۹ دستگير شده بود. پس از پايان محاکمه ی خود در روزهای ۱۴ و۱۵ اسفند، در ۲۱ اسفند۱۳۸۰ با سپردن صدوسی ميليون تومان وثيقه از دان آزاد شد.

در ۲۵ خرداد ماه ۱۳۸۲ اين سه روزنامه نگار مجددا بدون ارائه هيچ دليل قانونی بازداشت شدند. و از تاريخ دستگيری به مدت سه ماه در سلول انفرادی بسر بردند. وکلای اين روزنامه نگاران موفق به ديدار با آنها نشدند و به پرونده ی موکلين خود نيز دسترسی نداشتند. چهارشنبه بيست و سوم مهر ماه آقای غلامحسين الهام سخنگوی قوه ی قضاييه ايران اعلام نمود که اين سه روزنامه نگار" محکوميت حبس خود را در دان آغاز کرده اند". اما سخنگوی قوه ی قضاييه مشخص نکرد که دادگاه اين روزنامه نگاران در چه زمانی و در کجا برگزار شده است

ارديبهشت ۱۳۸۳ رضا عليجانی در آستانه ی "مرخصی" خود اطلاع يافته است که "دادگاه تجديد نظر" پرونده ی مربوط به سال گذشته، بدون حضور متهمان و وکلايشان، برگزار شده است. رضا عليجانی به چهار سال دان، هدی صابر به پنج سال و نيم و تقی رحمانی به هفت سال دان محکوم شده اند. در فردای اين روز وکلای روزنامه نگاران اعلام کردند که " هنوز حکم محکوميت موکلين خود را دريافت نکرده ، اجازه ی ملافات با آنها و حق دسترسی به پرونده ی آنها را نيز ندارند "

گزارشگران بدون مرز يادآور می شود که :

با دوازده روزنامه نگار دانی، ايران بزرگ ترين دان روزنامه نگاران در خاورميانه است.

علی خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی ايران ازجمله سی و شش رهبر و مقام دولتی در جهان است، که از سوی گزارشگران بدون مرز بعنوان دشمنان آزادی مطبوعات برگزيده شده اند.