نخستين تحصن معلمان در سال ۸۳

نخستين تحصن معلمان در سال ۸۳

انتظار پاسخ در حد شرافت معلم

گروه اجتماعی، بنفشه سام گيس:

روزنامه شرق

همزمانی نخستين تحصن نمايندگان تشكل های صنفی فرهنگيان سراسر كشور در سال ۸۳ با هفتمين سالگرد دوم خرداد، اين شائبه را در اذهان عمومی ايجاد می كند كه آيا نزديك به يك ميليون فرهنگی در سراسر كشور با وجود تاكيدهای مكرر بر صنفی بودن اعتراضات و خواست ها، قصد آن دارند كه به بدنه دولت سيدمحمد خاتمی، وعده های محقق نشده هفت ساله را يادآوری كرده و طلب تاوان گمان های خوشبينانه خود را داشته باشند.

روز گذشته حضور بيش از ۵۰ نفر از معلمان كه نيمی از آنان نماينده تشكل های صنفی فرهنگيان سراسر كشور بودند، در مقابل ساختمان مركزی وزارت آموزش و پرورش روايت مكرری از اعتراض معلمان نسبت به وعده های بی پاسخ و به تاخير افتاده مسئولان وزارت آموزش و پرورش و سازمان مديريت و برنامه ريزی در بايگانی ذهن تمامی كسانی بود كه از ميدان فردوسی عازم خيابان سپهبد قرنی بودند. در حالی كه از آخرين تحصن پرحاشيه معلمان در اعتراض به وعده های دولت در پاسخ به خواست های صنفی فرهنگيان، بيش از دو ماه می گذرد و اگر چه آخرين تحصن معلمان در سال ۸۲ كه به مدت يك هفته در آخرين روزهای سال گذشته به تعطيلی كلاس های درسی در سراسر كشور منجر شد، هم در زمان برگزاری و هم تاكنون با تهديدها، مخالفت ها و اعتراضات گاهاً علنی از سوی مسئولان حفظ امنيت و دولتمردان كشور مواجه شده و موج احضارها و بازجويی ها از نمايندگان تشكل های صنفی و فعالان فرهنگی نيز همچنان ادامه دارد اما به نظر می رسد تا زمانی كه مسئولان وزارت آموزش و پرورش به دلايل نامعلوم از ارائه پاسخ های صريح و نزديك به واقعيت به جمعيت فرهنگيان كشور باز می مانند فرهنگيان راهی جز اعتراضات علنی با نمود بيرونی برای مطالبه و يادآوری خواسته های فراموش شده خود نخواهند داشت.

تصميم به تحصن يك روزه فرهنگيان در حالی اتخاذ شد كه استخراج نتايج نظرسنجی از فرهنگيان حاضر در تجمع ۱۳ ارديبهشت در مقابل ادارات و سازمان های آموزش و پرورش در سراسر كشور، نشان می داد تحصن و اعتراضات علنی اگر چه موفق ترين راه كسب خواسته ها نبوده، اما بهترين و به گفته محمود بهشتی لنگرودی، دبيركل كانون صنفی معلمان ايران، مدنی ترين شيوه اعتراض است.

اگر چه كه شهاب الدين غندالی معاون پشتيبانی وزارت آموزش و پرورش در نشست خبری خود در روز ۳۰ فروردين ماه كه به فاصله ۴ روز پس از نشست مسئولان وزارت آموزش و پرورش، وزارت كشور، وزارت اطلاعات و سازمان مديريت و برنامه ريزی با نمايندگان تشكل های صنفی فرهنگيان در باشگاه فرهنگيان برگزار شد در پاسخ به شرق اعلام كرد كه «معلمان يا هر فرد ديگری می توانند در قالب مقررات نسبت به وضعيت حقوق قانونی خود اعتراض كنند و اگر اين اعتراض قرار است در قالب حركت صنفی صورت پذيرد بايد از وزارت كشور مجوز لازم اخذ شود.»اما اكنون محلی برای طرح اين پرسش ايجاد شده كه چنانچه هرگونه اعتراض در قالب مقررات و با پيروی از قوانين موجود به پاسخگويی مطلوب و عملی منجر نشد، وزارت آموزش و پرورش كه خود را متولی دفاع از شخصيت معلمان در صورت انجام اقدامات قانونی می داند، چه راهی را به عنوان مطلوب ترين و موثرترين شيوه پيشنهاد می كند؟

لااقل طی يك سال گذشته وزارت آموزش و پرورش و در رأس آن مرتضی حاجی به عنوان عالی ترين مقام در اين ساختمان سيمانی كه از سوی فرهنگيان به «كاخ وزارت» موسوم شده است با اقدامات بی فايده كه هيچ نتيجه عملی در بر نداشت، نشان داد كه فاقد هرگونه ابزار عملی برای مطالبه خواست فرهنگيان از بدنه دولت است. به خصوص به نظر می رسد كه حتی مسئولان وزارتخانه از عملی شدن وعده هايی كه در جمع خبرنگاران اعلام می كنند، چندان اطمينان نداشته اند. نمود بارز اين مدعا به تعويق افتادن اجرای طرح ارتقای شغلی است كه غندالی، در همان نشست خبری با اطمينان ظاهری اعلام كرد كه طرح ارتقای شغلی از ابتدای سال ۸۳ به اجرا درآمده و نتايج آن در احكام معلمان واجد شرايط ملحوظ خواهد شد. با اين حال تا روز گذشته كه در واقع عملی نشدن همان وعده، دستمايه تحصن يك روزه نمايندگان تشكل های صنفی فرهنگيان در مقابل ساختمان مركزی وزارت آموزش و پرورش بود، خبری از اجرای اين طرح كه با تاخير ۲۰ ماهه در سطح وزارت آموزش و پرورش اجرا خواهد شد، به گوش نرسيده است. ضمن آنكه شنيده می شود به دليل نبود اعتبار برای اجرای طرح، معلمان واجد شرايط حتی در صورت كسب امتيازات منظور شده، می بايد لااقل تا ماه هفتم امسال در انتظار افزايش حداقل حقوق خود منتظر بمانند.

بهشتی در گفت وگو با شرق می گويد: «ظاهراً مسئولان وزارت آموزش و پرورش در چانه ی با سازمان مديريت و برنامه ريزی موفق نشده اند معادل بودجه ای كه برای اجرای طرح پيشنهاد كرده اند را دريافت كنند و در حالی كه پيش بينی بعضی از كارشناسان وزارتخانه، تامين بودجه ای معادل ۴۵۰ ميليارد تومان جهت اجرای طرح برای دربرگيری حدود ۶۵ درصد از فرهنگيان - ۵۴۰ هزار نفر - بوده اما به نظر می رسد كه سازمان مديريت و برنامه ريزی بيش از ۵۰ ميليارد تومان برای اجرای طرح آن هم با تاخير ۷ ماهه در اختيار وزارتخانه قرار نخواهد داد كه در اين صورت پيش بينی های ما مبنی بر افزايش حداقل حقوق فرهنگيان واجد شرايط طرح ارتقای شغلی به ميزان حداقل ۳۱ تا ۱۱۳هزار تومان نقش بر آب خواهد شد.» محل ديگری برای اعتراض نمايندگان تشكل های صنفی فرهنگيان در تحصن روز گذشته تناقض وعده ها و گفته های مسئولان وزارت آموزش و پرورش در جمع فرهنگيان و جمع خبرنگاران است.

در حالی كه بنا بر پيشنهاد مورد توافق نمايندگان تشكل های صنفی فرهنگيان و مسئولان وزارت آموزش و پرورش در نشست ۲۷ فروردين ماه در باشگاه فرهنگيان، حداكثر امتياز برای معلم ارشد ۵۰۰، معلم خبره ۹۰۰ و معلم عالی ۱۳۰۰ امتياز اعلام شده. غندالی در نشست خبری روز ۳۰ فروردين ماه اين ميزان را به ترتيب ۶۰۰ ، ۱۱۰۰ و ۱۶۰۰ امتياز اعلام كرد كه اكنون از جمله موارد مورد اعتراض فرهنگيان است. بهشتی می گويد: «محتوای اين طرح آنقدر تغيير كرده كه برخلاف ادعاهای مسئولان وزارتخانه، هيچ يك از معلمان واجد شرايط حتی به رتبه ارشد هم دست نخواهند يافت. به عنوان نمونه يكی از امتيازات به ارائه گواهی آموزش ضمن خدمت مربوط می شود. اولاً معلمی كه در دو سه نوبت مشغول و مجبور به كار دوم و سوم است، فرصت شركت در اين كلاس ها را پيدا نمی كند. ثانياً كسب امتياز ويژه آموزش ضمن خدمت، منوط به گواهی صادره مربوط به بعد از سال ۷۹ بوده و گواهی های صادره پيش از سال ۷۹ اعتباری برای كسب امتياز نخواهد داشت.»

در حالی كه مسئولان وزارت آموزش و پرورش از اجرای طرح ارتقای شغلی آن هم با تاخير ۲۰ ماهه در اين وزارتخانه، به مثابه سند افتخار در كارنامه فعاليت خود ياد می كنند، فرهنگيان معتقدند كه اجرای اين طرح نتيجه ای در بر نداشته جز آنكه به تبعيض و نابرابری در ميان قشر فرهنگی دامن خواهد زد و به نظر می رسد شايد هدف اصلی اجرای اين طرح، بيشتر برهم زدن اتحاد و يكپارچگی فرهنگيان است كه در هر نوبت از فراخوان برای اعتراضات علنی و بيرونی، بدون در نظر گرفتن هرگونه امتيازی برای خود نسبت به ديگری، فارغ از هرگونه چشمداشت سياسی و صرفاً با درخواست بهبود وضعيت معيشتی در كنار يكديگر گام برداشته اند.

• پايان تحصن

تا نشست سراسری تشكل های صنفی در گيلان زمان طولانی باقی نيست. مرداد ماه سال جاری، نمايندگان تشكل های صنفی فرهنگيان سراسر كشور تصميم خواهند گرفت كه در قبال وعده های محقق نشده وزارت آموزش و پرورش و سازمان مديريت و برنامه ريزی چه سياستی را اتخاذ كنند.نخستين تحصن نمايندگان تشكل های صنفی فرهنگيان سراسر كشور روز گذشته با چنين تصميمی به كار خود پايان داد. ضمن آنكه در حاشيه اين تحصن، هيچ يك از مسئولان وزارت آموزش و پرورش حاضر به حضور در جمع فرهنگيان معترض نشده و حتی از پاسخگويی به خبرنگار شرق خودداری كرده يا به گونه ای برخورد كردند كه شرق گزارش خود را بدون نظر مسئولان اين وزارتخانه به پايان برد.
--------------------------------------------------

سازمان معلمان در بيانيه​ای اعتراض خود را نسبت به وضعيت معلمان و عدم تحقق وعده​های داده شده, اعلام کرد.

در اين بيانيه آمده است: ما که به دنبال امکان داشتن زندگی بهتر در چارچوب ايرانی آزاد بوديم و ترميم اساسی حقوق معلمان را جستجو می​کرديم, با ابزار کردن عقلانيت، در گام اول تبعيضات موجود را هدف گرفته و رفع آن را دنبال کرديم؛ ولی چه سود از اين کمترين هم طفره رفته و می​روند و آدرس ناکجاآباد می​دهند.

سازمان معلمان در پنج سال گذشته به عنوان ناظر و بازيگری فعال و مسوول با تحليل شرايط و اعلام مواضع آنچه را می​انديشيده در برابر قضاوت همگان قرار داده است، اينک نيز با نگاهی به گذشته نظرات خويش را مطرح می​نمايد.

اين بيانيه می​افزايد: قرار بود مسئله آموزش و پرورش را در معرض نقد و نظر و آسيب شناسی همه افراد جامعه به ويژه صاحبان انديشه و نظر در داخل و خارج قرار داده و آن را به يک مسئله ملی و عمومی تبديل نمايند و با توجه و عنايت خاص و ويژه به وضعيت معيشتی فرهنگيان بحران دامن​گير آموزش و پرورش را تغيير دهند؛ اما وزير محترم آن نکرد که بايد! و نتيجه​اش را همگان در دی​ماه هزار و سيصد و هشتاد به خاطر دارند.

در اين بيانيه آمده است: تاکنون فرصت​های جبران ناپذيری را از دست داده​ايد، اين فرصت را از دست نداده و دفاع از خود را فراموش کنيد و به دفاع از فرهنگ و فرهنگيان بيانديشيد؛ دفاع مقتدرانه شما از حقوق و مطالبات فرهنگيان، می​تواند اعتماد و اميد به آينده را دوباره احيا نمايد.

اين بيانيه می​افزايد: متأسفانه مصلحت انديشی​های وزير آموزش و پرورش، مسايل ديگری را ترجيح داده و باعث شد، معلمان خود چاره​ای بيانديشند که حوادث اسفند سال هزار و سيصد و هشتاد و دو از نتايج آن بود.

در اين بيانيه آمده است: در پی نشست بی سابقه تشکل​های فرهنگيان با مسوولان چهار وزارتخانه و سازمان دولتی، همگان را به بررسی عقلانی مشکل و يافتن راه​حل​های حداقلی دعوت کرديم و طبق وعده​های داده شده در اين نشست، که چيزی جز مطالبات حداقلی فرهنگيان نبود، هفته معلم سال جاری با کمترين تنش پشت سر گذاشته شد؛ ولی زمزمه​های شنيده شده در روزهای اخير مبنی بر کاهش زمان اجرا و تعداد افراد تحت پوشش طرح ارتقای شغلی، موجی از نارضايتی و عصبانيت را در ميان فرهنگيان به دنبال داشته است.

در اين بيانيه به صراحت اعلام می​کنيم: زمان اجرای طرح از اول فروردين سال هزار و سيصد و هشتاد و سه بايد باشد و همچنين اين طرح بايد شصت و پنج درصد معلمان را شامل شود و ضمن اعتراض به سازمان مديريت، عواقب احتمالی بر عهده کسانی خواهد بود که اوضاع را اين​گونه می​پسندند.

اين بيانيه تصريح می​کند: سازمان معلمان از ابتدای تشکيل، خواستار نهادينه شدن ارتباط تشکل​ها و آموزش و پرورش بوده است و انتخاب مشاور در امور تشکل​ها ما را به تحقق آن نزديک گردانيد؛ وليکن مشاور سابق کارنامه قابل قبولی از خود به يادگار نگذاشت و در هفته گذشته شاهد معرفی مشاوری جديد در امور تشکل​ها بوديم.

در اين بيانيه آمده است: انجام اين اقدامات مثبت که می​تواند در تعريف نقش و جايگاه تشکل​ها در امر توسعه آموزش و پرورش و پيگيری مطالبات موثر باشد را ارج می​نهيم؛ وليکن آيا بهتر نبود نظرات تشکل​های موجود در اين مهم خواسته می شد؟ و آيا سوابق مديريتی مشاور جديد مانعی در انجام درست مسئوليتشان نخواهد بود؟ به مشاور جديد ضمن خوش آمد پيشنهاد می​نماييم هر چه سريع​تر با تشکيل جلسه معارفه​ای، کار پرمسووليت خويش را آغاز کرده و مقدمات طرح موضوع تشکل​ها را در اجلاس روسای آموزش و پرورش مهيا نمايند.

در پايان اين بيانيه آمده است: ضمن تقدير از اقدام وزير آموزش و پرورش درترک جلسه هيات دولت، در اعتراض به عدم تحقق وعده​های داده شده؛ از ايشان مصرانه می​خواهيم موانع و افرادی که خواستار ادامه وضع موجود هستند را به افکار عمومی فرهنگيان معرفی نمايند.

اطلاعيه كانون هاي صنفي فرهنگيان ايران

همكاران گرامي ، ياوران دردمند

باوجود تصميم تلخ تشكل هاي صنفي معلمان مبني بر تعليق بيانيه ي يزد كه علي رغم نارضايتي همكاران محترم ، به منظور اعلام حسن نيت و جلوگيري از آسيب به دانش آموزان و خانواده ها و به منظور ايجاد فرصت مناسب براي مسوولان جهت عمل به وعده ها ي مكرر و در شرايطي خاص و پيچيده اتخاذ گرديد. پس از گذشت زمان ، بارديگر اين واقعيت به اثبات رسيد كه فريب و فرصت سوزي بازي باالفاظ و عبارات و طرح وعده هاي تكراري و ملال آور ابزار كهنه و زنگ زده اي است كه گويي برخي مسوولان كشور به هيچ وجه تمايلي به ترك استفاده از آن را ندارند .

همكاران ارجمند

همه ي ما و شما و بسياري از مردم ايران ، سخنان و مصاحبه هاي وزير آموزش و پرورش ، معاون پشتيباني ايشان و برخي از معاونان سازمان مديريت و برنامه ريزي را در صداوسيما و روزنامه ها ديده ، شنيده و خوانده ايم كه با بزرگ نمايي افزايش حداقل حقوق معلمان ( چيزي كه به هيچ وجه اختصاص به معلمان نداشته و كارمندان همه ي وزارتخانه ها مشمول آن شده اند ) و ادعاي اجراي طرح ارتقاي شغلي معلمان از 1/1/83 ( آن چه كه بيش از يك سال و نيم از اجراي آن در ديگر وزارتخانه ها و حتي حوزه ي ستادي وزارت آموزش و پرورش و سازمان مربوطه مي گذرد ) تلاش نموده اند تا به جامعه اينگونه القا نمايند كه به خواسته هاي معلمان پاسخ لازم و مناسب داده شده است و مشكل معيشتي معلمان بر طرف گرديده است تا به اين وسيله اعتراض هاي بعدي معلمان به تبعيض هاي آشكار موجود و فقر حاكم را نوعي زياده خواهي كه در نهايت معلمان را در برابر مردم قرار خواهد داد جلوه دهند . اما امروز همه ي ما به خوبي اين واقعيت را درك مي كنيم كه نه تنها افزايش حداقل حقوق ، بلكه طرح ارتقاي شغلي نيز گرهي از مشكلات معلمان باز نخواهد كرد چرا كه فشارهاي ناشي از افزايش نرخ تورم ، بيش از پيش كمر معلمان را خم نموده و مي نمايد .

با اين وصف گذشت زمان و برقراري آرامش موجب شد تا مسوولان مذكور به ويژه در سازمان مديريت و برنامه ريزي كه متوسط دريافتي كارمندان آن ها بيش از سه برابر متوسط دريافتي كارمندان آموزش و پرورش است ، حتي حداقل وعده هاي داده شده را نيز به فراموشي بسپارند و با تغيير محتواي طرح مذكور و ناديده گرفتن نظر نمايندگان شما در تشكل هاي صنفي و همچنين تاخير در اجراي آن بار ديگر بي اعتنايي خود را نسبت به خواسته هاي برحق معلمان به اثبات برسانند .

همكاران محترم ملت شريف ايران

بارها گفته ايم و ديگر بار مي گوييم كه بدون توسعه ي آموزش و پرورش امكان توسعه در عرصه هاي ديگر وجود نخواهد داشت و توسعه ي آموزش و پرورش بدون در نظر گرفتن نقش نيروي انساني فعال ، تاثير گذار وكارآمد امكان پذير نخواهد بود . لذا تا زماني كه مهمترين دغدغه ي معلمان تامين حداقل نيازهاي دگي است ، توقع رسيدن به يك آموزش و پرورش موفق و مترقي ، نابجا و غيرممكن مي نمايد . بنابراين گام اول براي رسيدن به يك آموزش و پرورش قابل قبول مي بايست در جهت تامين حداقل هاي دگي معلمان به عنوان كساني كه در خط مقدم سنگر تعليم و تربيت ايستاده اند برداشته شود .اما نوع نگرش برخي مسوولان نسبت به آموزش و پرورش و معلمان سبب شده است كه باوجود گسترش مدارس غير انتفاعي و غير دولتي وبهبود شرايط اقتصادي و افزايش ذخيره هاي ارزي كه به بركت رشد چشمگير قيمت نفت حاصل شده است نه تنها در كوتاه مدت تغيير محسوسي در وضعيت نگران كننده و بحراني جامعه ي معلمان ايجاد نگرديده ، بلكه برخلاف وعده هاي مكرر در برنامه هاي دراز مدت ، از جمله در تنظيم لايحه ي مديريت خدمات كشوري و برنامه ي چهارم توسعه نيز هيچ گونه راه حلي براي رفع مشكلات فرهنگيان پيش بيني نشده است .

بر اين اساس به استحضار همكاران و ملت بزرگ ايران مي رسانيم كه به دليل عدم پاسخگويي مسوولان به حسن نيت معلمان در تعليق تحصن يك هفته اي ارديبهشت ماه و نيز در اعتراض به روند جديد احضار و تهديد برخي فعالان صنفي و همچنين ادامه ي توقيف هفته نامه ي قلم معلم به عنوان تنها نشريه ي مستقل و سراسري معلمان ،راهي جز ادامه ي اعتراض صنفي تا رسيدن به خواسته هاي مطرح شده برايمان باقي نمانده است و معتقديم كه مسووليت و عواقب آن چه امروز به عنوان تصميم تشكل هاي صنفي معلمان اعلام مي گردد تماما بر عهده ي مسووليني است كه در انجام تعهدات خود كوتاهي نموده اند .

لذا در همايش تشكل هاي صنفي فرهنگيان كه در تاريخ 2/3/83 در مقابل وزارت آموزش و پرورش برگزار گرديد تصميمات زيز اتخاذ گرديد ...

= 1به همه مسوولان به ويژه آنان كه در نشست مشترك با تشكل هاي صنفي شاهد وعده هاي داده شده بوده اند اعلام مي كنيم كه تجمع امروز نمايندگان تشكل هاي صنفي فرهنگيان را به عنوان يك هشدار جدي تلقي تمايند .

= 2در صورت عدم تحقق خواسته هايي كه بارها اعلام نموده ايم از جمله اجراي فوري و بدون قيد و شرط طرح ارتقاي شغلي معلمان مصوب نمايندگان تشكل هاي صنفي و پايان دادن به تهديدها و احضارها ، در دهه سوم خرداد ماه تجمع ديگري را با حضور معلمان در مقابل مجلس شوراي اسلامي برگزار خواهيم كرد . زمان دقيق برگزاري اين تجمع متعاقبا اعلام خواهد شد .

در ضمن حركت هاي اعتراضي كه كانون صنفي معلمان ايران ( تهران ) در ادامه حركت امروز انجام خواهد داد به نمايندگي از تمامي تشكل هاي صنفي فرهنگيان شركت كننده در همايش اخير تلقي شده و مورد حمايت كامل آنان مي باشد .

با سپاس

تشكل هاي صنفي فرهنگيان سراسر كشور

3/3/83

كانون صنفي معلمان ايران ( تهران) – كانون صنفي معلمان كرمانشاه – جامعه فرهنگيان آستانه اشرفيه كانون صنفي معلمان اردبيل – كانون فرهنگيان يزد – كانون صنفي معلمان مادران – كانون صنفي معلمان اروميه – كانون صنفي فرهنگيان جان – كانون صنفي معلمان كوهرنگ – كانون صنفي معلمان ابهر – كانون صنفي فرهنگيان دزفول – كانون صنفي گيلان ( رشت ) – كانون صنفي همدان – كانون صنفي معلمان اراك – انجمن صنفي فرهنگيان خراسان – كانون صنفي معلمان كرمان – كانون صنفي معلمان آذربايجان شرقي – كانون صنفي معلمان لاهيجان – انجمن صنفي معلمان استان كردستان كانون صنفي معلمان خمين – كانون صنفي معلمان تالش – انجمن صنفي معلمان چهار محال و بختياري