میزگرد "جنبش ان، جنبش رفراندوم" در دانشگاه امیرکبیر

ميزگرد "جنبش ان، جنبش رفراندوم" به مناسبت روز جهاني با حضور جمعي از فعالان مسايل زنان از سوي انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه اميركبير، برگزار شد.
به گزارش خبرنگار "ايلنا" در آغاز اين برنامه كه ظهر امروز در سالن آمفي تئاتر مركزي دانشگاه اميركبير برگزار شد، پروين اردلان؛ عضو مركز فرهنگي ان، متن سخنراني "مهرانگيز كار"؛ فعال مسايل زنان را به مناسبت روز جهاني ، قرائت كرد.
در ادامه اين برنامه، اردلان با طرح اين مطلب كه جنبش زنان جنبش مسالمت‌‏آميزي است، افزود: از اين منظر با جنبش رفراندوم نيز نزديكي دارد. در فراخوان اخير رفراندوم علاوه بر فعالان جنبش دانشجويي، چهره‌‏هايي از جنبش زنان نيز مشاركت داشتند.
منصوره شجاعي نيز در اين ميزگرد، اظهار داشت: جنبش زنان اگر چه خمير له شده استبداد و حتي اصلاحات است، اما همچنان به بالندگي خود ادامه مي‌‏دهد و اكنون در جهت پايان دادن به نقض قوانين است.
وي با بيان اين كه ماندگاري دموكراسي تنها در گروي حضور مردم است، افزود: هيچ حكومت استبدادي پايدار نمانده و نخواهد ماند و حركت‌‏هايي نظير رفراندوم در جهت تحقق رفتارهاي دموكراتيك عمل مي‌‏كنند.
نوشين احمدي نيز در اين برنامه، گفت: طرح اخير رفراندوم متعلق به جنبش زنان است، چرا كه اين طرح، طرحي ضد جنگ است و در صدد تغيير قانون اساسي است كه هر دو متعلق و برخاسته از جنبش زنان است.
وي ادامه داد: در شرايط فعلي كشور با بحران جدي داخلي مواجه هستيم و در حال از دست دادن دستاوردهاي خود هستيم. به عنوان نمونه دو سال پيش برنامه روز جهاني در پارك لاله برگزار شد، اما آلان دوباره برنامه‌‏هايمان را در اينگونه مكان‌‏ها برگزار مي‌‏كنيم.
احمدي تصريح كرد: بحران خارجي كشور ما نيز قابل انكار است و مجموع بحران‌‏هاي داخلي و خارجي باعث انفعال جامعه شده است و خود ما به قدري منفعل شده‌‏ايم كه در برنامه ويژه روز جهاني يكي از سخنرانان را بايد به زور وارد دانشگاه كنيم.
احمدي با اشاره به وضعيت كنوني كشور، اظهار داشت: يكدستي حاكميت هرگز در كشور ما سابقه نداشته و پس از اين هم امكان پذير نخواهد بود، چرا كه همواره نهادهاي موازي متعددي در ساختار حاكميت كشور ما وجود داشته است.
وي در بخشي از سخنان خود بيان كرد: طرح رفراندوم مي‌‏تواند از بحران داخلي و خارجي جلوگيري كند. به شرط انكه نيروهاي اجتماعي پشت آن بيايند وگرنه در صورت حضور نيافتن شهروندان و نيروهاي اجتماعي راهگشاترين و موثرترين طرح‌‏ها هم، بي‌‏نتيجه خواهد ماند.
احمدي خاطر نشان كرد: هيچ جنبشي به اندازه جنبش زنان بر روي تغيير قانون اساسي كار نكرده است، بر اين اساس طرح رفراندوم و تغيير قانون اساسي در واقع متعلق به جنبش زنان است.
در ادامه اين برنامه، نسرين ستوده با پرداختن به جايگاه و اهميت حضور زنان در انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامي، اظهار داشت: انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامي هر دو تحت تأثير باورهاي ديني و مذهبي شكل گرفته است و بر اين اساس افكار مذهبي مردم خود يكي از اصول مبارزه مردم بوده است و در جريان انقلاب مشروطه زنان با حضور جدي خود حتي مظفرالدين شاه را تهديد مي‌‏كنند.
وي با ابراز تأسف از اينكه حقوق زنان در تمامي حكومت‌‏ها، آخرين حقوقي است كه مورد بررسي قرار مي‌‏گيرد، ادامه داد: در حاشيه نقش موثر زنان در جريان انقلاب اسلامي، قابل انكار نيست. اما پس از انقلاب اسلامي با وضع قوانيني نظير مساله نابرابر قصاص نابرابر و مشابه آن شاهد بي‌‏عدالتي در مورد حقوق زنان بوده‌‏ايم.
ستوده خاطر نشان كرد: زنان دو تجربه تاريخي انقلاب مشروطه و انقلاب اسلامي را دارند و طبيعي است كه با توجه به اين تجربه با بدبيني در كنار جنبش اصلاح‌‏طلبي ايستاده‌‏اند و زماني كه طرحي نظير رفراندوم مطرح مي‌‏شود، سوال اساسي وجود دارد كه در صورت تغيير قانون اساسي، تركيب افراد تغيير دهنده قانون و وضع قانون جديد چگونه خواهد بود.
در ادامه اين برنامه فاطمه گوارايي با پرداختن به وضعيت زنان پيش از انقلاب و پس از آن، بيان كرد: هدف فعالان مسايل زنان تحقق برابري حقوق زنان و مردان است. متأسفانه برخي از قوانين حقوقي زنان پس از انقلاب اسلامي، روندي ضعيف و نادرست نسبت به پيش از انقلاب داشته است.
وي همچنين خاطر نشان كرد: اكثر فعالان سياسي برآنند كه تغيير ساختار و ساخت بايد به صورت همزمان شكل گيرند. مراجعه به آراي عمومي تنها يكي از راه‌‏هاي تغيير قانون است، اما طرح هر شعار بايد با توجه به امكانات عملياتي شدن آن صورت گيرد.
اين فعال مسايل زنان تصريح كرد: كساني كه قوانين حقوقي را عامل مهم تبعيض جنسيتي مي‌‏دانند، قطعاً به طرح رفراندوم براي تغيير اين قانون بهاي بسياري مي‌‏دهند و ما به عنوان فعالان مسايل زنان طرح رفراندوم را از اولويت‌‏هاي اول جنبش زنان مي‌‏دانيم، اما بايد توجه داشت كه هر روش و تاكتيك بايد بر مبناي فراهم كردن زمينه مناسب اجرايي شدن آن صورت گيرد.
گوارايي خاطر نشان كرد: طرح رفراندوم وجه صلب و سخت قدرت را نشانه رفته است كه تغيير دادن آن بسيار مشكل است. اين طرح اگر چه ابتكار جالبي است، اما طرح بسيار ابتدايي است و نبايد با آن به عنوان طرحي كاملاً تاييد شده، برخورد كرد.
در ادامه اين برنامه، "رويا طلوعي" با پرداختن به جنبش زنان كَُرد و طرح رفراندوم، گفت: در جريان راهپيمايي‌‏هاي انقلاب اسلامي در حالي كه تنها 12 سال داشتيم، مي‌‏شنيدم كه شعار داموكراسي براي ايران مي‌‏دادند. آن زمان به دليل كمي سنم، معناي دموكراسي را نمي‌‏فهميدم، اما در طول 26 سال معناي اين واژه را به بهاي كشته شدن برادرم و بسياري از مردم منطقه‌‏ام درك كردم.
وي با اشاره به طرح رفراندوم قانون اساسي، اظهار داشت: به نظر مي‌‏رسد طرح رفراندوم از سوي چهره‌‏هاي مطرح داخل كشور تا حد زيادي گسترش يافت، چرا كه حساسيت كساني مانند سعيد حجاريان و زيبا كلام را برانگيخت.
طلوعي با پرداختن به مساله ركورد سياسي و دلسردي مردم و دانشجويان از اصلاحات، گفت: وضعيت كنوني جامعه نشانگر و دلسردي و نااميدي دانشجويان و مردم از جنبش اصلاحات است.
وي تصريح كرد: اگر چه اشكالاتي در كار طراحان طرح اخير رفراندوم وجود دارد، اما اصل حركت آنان قابل تحسين است. اما سوال مورد از اين دوستان آن است كه چرا با نگراني بسيار زياد بارها در اين طرح بر تماميت ارضي تأكيد كرده‌‏اند.
در ادامه اين برنامه، رضا دلبري؛ عضو شوراي مركزي دفتر تحكيم وحدت به عنوان يكي از طراحان رفراندوم قانون اساسي با اشاره به اين كه در جريان جنبش اصلاحات اشتباهي در چهار سال دوم اصلاحات صورت گرفت و آن اين بود كه سرنوشت مردم به اصلاح طلبان و نه به خود مردم سپرده شد، اظهار داشت: با رها شدن جامعه به حال خود، قدرت جامعه در سال‌‏هاي اخير دچار مشكلاتي شد و اكنون طرح رفراندوم در واقع از ديدگاه تغيير ساخت و قدرت و تغيير قانون اساسي ايران مطرح شده است كه لازم است راهكارهاي مناسب براي اجراي آن برنامه‌‏ريزي شود.
وي ادامه داد: جنبش زنان بسيار موفق‌‏تر از جنبش دانشجويي عمل كرده است و اكنون متأسفانه شاهد ركود فعاليت جنبش دانشجويي به خاطر فشارهاي بسياري كه بر دانشگاه‌‏ها وارد شده است، مي‌‏باشيم.
در ادامه اين برنامه متين مشكين؛ عضو شوراي عمومي دفتر تحكيم وحدت با انتقاد از مطالب مطرح شده در اين ميزگرد، گفت: رفراندوم طرحي نيست كه به اين شكل قابل اجرا باشد و طرح اين رفراندوم كه نه اجرا كنندگان آن و نه راه‌‏هاي عملياتي شدن آن مشخص است، از چاله در آوردن و در چاه انداختن ملت است.