سخنگوی سنديکا: آزادی فوری کلیه همکارانمان و بازگشت به کار بدون قید و شرط کلیه آنها و لغو همه پرونده ها هم به خواستهای ما اضافه شده است

گروه خبر - 02.03.2006 – بگزارش صدای آلمان، قرار است امروز (جمعه) كارگران و كاركنان شركت واحد در يك حركت اعتراضى در خانه هايشان بمانند. آنها علت اين اقدام را نداشتن امنيت در محل كارشان اعلام كرده اند. هم چنين سازمان دفاع از حقوق زندانيان سياسى ايران در كلن براى جلب حمايت از كارگران شركت واحد فردا در مقابل ساختمان مركزى سنديكاى سراسرى كارگران آلمان در شهر كلن گردهمايى را سازمان داده است.

"اگر فقر هست، بايد آزادى فرياد زدن هم باشد"

درپى سركوبى حركت اعتراضى كارگران و كاركنان شركت واحد در روز شنبه گذشته، موجى از اعتراض براى ‌آزادى دستگير شدگان و رفع فشار از خانواده‌هاى آنها آغاز شده است. از جمله اين اعتراض‌ها نامه كنفدراسيون بين‌المللى اتحاديه‌هاى كارگرى، اعلاميه حزب سوسياليست فرانسه و بيانيه سازمان ديده‌بان حقوق بشر است كه از دولت ايران خواسته‌اند افراد دستگير شده را فورا وبدون قيد شرط آزاد كند. هم چنين سازمان دفاع از حقوق زندانيان سياسى ايران در كلن براى جلب حمايت از كارگران شركت واحد، امروز در مقابل ساختمان مركزى سنديكاى سراسرى كارگران آلمان در شهر كلن گردهمايى را سازمان داده است. طبق آخرين، خبر قرار است امروز در يك حركت اعتراضى كارگران و كاركنان شركت واحد نيز در خانه‌هايشان بمانند. آنها علت اين اقدام را نداشتن امنيت در محل كارشان اعلام كرده‌اند.

شکايت رسمی سنديکا به سازمان جهانى كار
از روز شنبه گذشته تاكنون صدها تن از كارگران، كاركنان و فعالان سنديكاى شركت واحد اتوبوسرانى تهران در بازداشت بسر می‌برند. سنديكاى شركت واحد در شكايتى رسمى به سازمان جهانى كار نوشته است كه اعتصاب كارگران با خشونت بى‌سابقه‌ای توسط قواى امنيتى و انتظامى دولت درهم كوبيده شده است. رانندگان و كاركنان اعتصابى مورد ضرب و شتم قرار گرفته و با ارعاب و تهديد ناچار به از سرگيرى كار شده‌اند. حتى زنان و كودكان اعضاى هيات مديره سنديكا از كتك و ضرب و شتم درامان نمانده‌اند.

اين سركوب هم چنان ادامه دارد. آقاى حسن محمدى از اعضاى سنديكا صبح امروز در گفتگويى تلفنى به راديوى دويچه وله گفتند كه تعدادى از زندانيان زندان رجايى شهر در حمايت از كارگران دست به اعتصاب غذا زده‌اند.

خبر ديگرى كه او داشت احضاريه حراست شركت واحد بود كه در تماس تلفنى خواستار اين شده كه فعالان سنديكايى خود را معرفى كنند. آقاى محمدى گفتند هيات مديره سنديكا حاضر است در صورت آزادى ساير كارگران به زندان برود.

بدنه‌ی كارگرى شركت واحد با سنديكا همراه و هم زبان است
آقاى محمدى در پاسخ به اين سوال كه حركت اعتراضى فردا تا چه اندازه مورد حمايت توده كارگران قرار می‌گيرد، گفت:

”بدنه‌ی كارگرى شركت واحد با سنديكا همراه و هم زبان است. ما هر موقع از اين كارگران چيزى خواستيم ما را روسفيد كردند. ديروز عده‌ای از اين كارگران می‌گفتند كه ما اين بن‌ها را كه می‌گيريم، اصلا دلمان نمی‌آيد مصرف كنيم و به خانواده‌هايمان بدهيم. چون احساس می‌كنيم اونها پول خون همكارانمان و بنوعى پول زندانى شدن اونهاست كه ما می‌گيريم.”

در اعتراض به سركوب كارگران اعتصابى شركت واحد هم چنين امروز (جمعه) گردهمايى از سوى جمعيت دفاع از زندانيان سياسى در شهر كلن برپا می‌شود. آقاى دكتر بهرام بيگدلى مسئول اين تشكل در گفتگويى با صداى آلمان در باره تجمع امروز كه در مقابل ساختمان مركزى سنديكاى سراسرى كارگران آلمان برگزار می‌شود، گفتند:

سندیکالیست‌ها در ایران همیشه و هر زمان که برای احقاق حقوق کارگران بپا خاسته‌اند به این سرنوشت دچار آمده‌اند
” ما نامه‌های بسیاری به احزاب مختلف،‌ سندیکاها، سازمانهای حقوق بشر و غیره ارسال کردیم که در همه‌جا انعکاس مثبتی داشته است. در همه‌ی این نامه‌ها ما ذکر کردیم که حتا طبق قانون اساسی خود جمهوری اسلامی که قانون اساسی دمکراتیکی هم نیست، حق محدود تشکیل انجمن و سندیکا محفوظ است و کسی را نمی‌توانند طبق قانون اساسی خودشان هم حتا دستگیر کنند. بخاطر اعتصاب کسی را نمی‌توانند زندانی کنند. ولی از آنجا که در جمهوری اسلامی سرکوب اساس است و قانون ارزشی ندارد، کارگران شرکت واحد هم به این سرنوشت دچار شده‌اند. البته سندیکالیست‌ها در ایران همیشه و هر زمان که برای احقاق حقوق کارگران بپا خاسته‌اند به این سرنوشت دچار آمده‌اند. در جمهوری اسلامی هم برخلاف ادعای اين حومت در دفاع از حقوق اقشار ضعیف، هر موقع که کارگران خواسته‌اند مستقلا از حقوق‌شان دفاع بکنند به این سرنوشت دچار شده‌اند. اقای حسین پورتبریزی، آقای زارع و آقای علی شناسایی و آقای معلم هم از سندیکالیست‌هایی هستند که در سالیان اخیر در زندانهای جمهوری اسلامی متاسفانه در زیر شکنجه کشته شدند، و ما خوشحال خواهیم بود که آقای اسانلو به این سرنوشت دچار نشود. در حقیقت کشوری که میلیاردها دلار می‌تواند برای تاسیسات اتمی، تاسیساتی اتمی‌ای که ممکن است خطرات زیادی برای این کشور بهمراه داشته باشد خرج بکنند، کشوری که طبق آمار سازمان ملل سومین آمار فساد را در حکومت دارد، سومین تعداد اعتیاد را در دنیا دارد، دومین تعداد اعدام را در دنیا دارد اعتراض در آن یک چیز طبیعی‌ست. اگر فقر هست، لااقل باید آزادی وجود داشته باشد که کسی بتواند از شدت فقر و گرسنگی فریاد بزند که این آزادی هم در ایران نیست و حرکت فردای ما در رساندن صدای کارگران حق طلب شرکت واحد بگوش جهانیان است.

آقاى بيگدلى در پاسخ به اين سوال كه حركت فردا تا چه اندازه در ميان فعالان سنديكايى ‌آلمان و افكار عمومى مردم بازتاب خواهد داشت، گفتند:

” مسئله‌ی جمهوری اسلامی در کشور ما، چه به دلیل مسئله‌ی اتم، چه به خاطر نقض پیگیر حقوق بشر که با عکس‌العمل‌های زیادی مواجه بوده است مثل آقای اکبر گنجی، مسئله‌ی سرکوب در کردستان، اعدامهای کردستان،‌ مسئله‌ی سرکوب معلم‌ها و غیره پیوسته در اذهان مردم آلمان، اذهان آزادیخواهان و روشنفکران مطرح بود و از این نظر ما وقتی از جمهوری اسلامی و حقوق بشر نام می‌بریم برای مردم آلمان، برای روزنامه‌ها و وسایل ارتباط جمعی و سیاستمداران و احزاب چیز تازه‌ای نیست. از این نظر این حرکت ما و این اعلامیه‌ای که ما داده‌ایم از طرف احزاب و بسیاری از سازمانهای آلمانی،‌ بعنوان مثال P.D.S، S.P.D و دانشجویان،‌ سندیکاهای کارگری حزب سبزها و غیره مورد پشتیبانی قرار گرفته‌ است. بخصوص در حال حاضر، همانطور که خودتان هم اطلاع دارید، مسئله جمهوری اسلامی به حدی مطرح شده است، همانطور که ما در اعلامیه‌هایمان هم عنوان کردیم، مسئله‌ای ست که همه‌ی دنیا خودشان را بنوعی در برقراری دمکراسی در این کشور سهیم می‌دانند.”

خبرهای رفتار خشنونت‌آميز دولت با كارگران شركت واحد به سراسر دنيا مخابره شده.
دبيركل كنفدراسيون بين المللى اتحاديه‌هاى در نامه‌ای به محمود احمدى‌نژاد سركوب كارگران را بشدت محكوم كرده، خواهان ‌آزادى منصور اسانلو كارگران بازداشتى و احترام به حقوق كارگران و آزادى سنديكايى در ايران گشته است.

دبيركل كنفدراسيون بين المللى اتحاديه‌هاى كارگرى خطاب به رئيس جمهور ايران نوشته است كه :

”اينجانب براى چندمين بار است كه درباره فشار سنگين وارده بر اتحاديه كارگران اتوبوسرانى شركت واحد تهران وحومه نامه می‌نويسم.”

وى پس از برشمارى موارد بى شمار نقض قانون در قبال كارگران تاكيد كرده است كه: ” ما به نظارت خود بر ميزان احترام به حقوق بنيادين كارگران در ايران ادامه خواهيم داد. ما هم چنين همه اين خشونت‌هاى ذكر شده عليه استانداردهاى كار را به سازمان بين‌المللى كار ياد‌آور خواهيم شد.”

سازمان ديده بان حقوق بشر نيز در بيانيه خود به همين مناسبت نوشته است كه دولت ايران به عنوان يكى از كشورهاى امضا كننده ميثاق حقوق سياسى مدنى موظف به تضمين حقوق سنديكايى است و به اين نكته اشاره كرده كه حق اعتصاب و شكل گيرى انجمن‌هاى سياسى و صنفى كه سنديكا نيز شامل آن می‌شود، حتى در قانون اساسى ايران به رسميت شناخته شده. ديده بان حقوق بشر خواستار پايان دادن به ‌آزار و اذيت كارگران شركت واحد و خانواده‌هايشان و ‌آزادى دستگيرشدگان است.

هم چنين روابط عمومى دفترتحكيم وحدت نيز طى اطلاعيه‌ای به بازداشت چند صد تن از كارگران شركت واحد و جمعى از دانشجويان اعتراض كرده و ضمن اعلام حمايت از مطالبات جامعه كارگرى از دولت خواسته است تا ”سفيران حقوق بشر خود را قبل از كشورهاى غربى، روانه زندان‌هاى اوين و رجايى شهر كرج نمايد.”
نويسنده: مريم انصارى
منبع: صدای آلمان

به اين گزارش گوش دهيد

-------------------------------------------------------

خطاب به کارگران شرکت واحد و خانواده های آنها

سلام گرم دارم به همه عزیزانم در شرکت واحد
سلام گرم دارم برای رفقای عزیزم در زندان اوین
و به همه همسران و فرزندان کارگران زندانی
و به همه اعضای هیئت مدیره محترم و عزیز در زندان و بیرون زندان

دوستان عزیزم،
افتخار میکنم که اکنون سخنگوئی سندیکای شرکت واحد را به دوش گرفته ام. متاسفانه منصور اسانلو و سایر رفقای عزیز هیئت مدیره سندیکا در زندان هستند و امروز این وظیفه مهم به دوش من افتاده است. اینجا میخواهم در این نقش با شما حرف بزنم. مسائل زیادی است که باید جمع میشدیم و با هم حرف میزدیم و تبادل نظر میکردیم اما خودتان شرایط را میدانید. میدانید که امکان تجمع نداریم. همه ما اعم از کارگران و همسران کارگران زندانی احتیاج مبرمی داشتیم که هر روز دور هم جمع میشدیم و درمورد ادامه فعالیت مان با هم به گفتگو مینشستیم و تصمیم میگرفتیم. بویژه خانواده هائی که عزیزانشان در اوین هستند بیش از همه احتیاج دارند که دور هم جمع باشیم اما متاسفانه این امکان را نداريم. اما حال که امکان دیدار شما عزیزان را ندارم وظیفه خود میدانم که حرفهایم را از اینطریق به گوش شما برسانم.

اولین مساله که همه به آن فكر ميكنيم، رفقای زندانی ما هستند. نزدیک به هزار نفر یا حتی بیشتر اسیر شده اند. اسیر شده اند تا دستمزد بیشتری که با آن بتوانند فرزندان و همسرانشان را از هر نظر تامین کنند نخواهند. اسیر شده اند تا دیگر حرف از سندیکا و متشکل شدن نزنند و پراکنده بمانند. اسیر شده اند که حرف از اتحاد، حرف از اعتصاب، حرف از حقیقت و دنیائی که شایسته آنها است نزنند. علیه اجحافات و ظلمی که به آنها میشود دم در نیاورند و ساکت باشند. اما جای افتخار است که امروز آنها هستند که دارند از درون زندان به ما روحیه میدهند و ما را به ادامه راهمان تشویق میکنند. پیام های آنها که همه روزه به ما میرسد به ما قوت قلب میدهد. به همسران و فرزندان عزیزشان روحیه میدهد. امروز همسران و فرزندانشان چقدر به آنها افتخار میکنند که بخاطر یک هدف مقدس، بخاطر بهبود زندگی همکارانشان مبارزه کرده اند و به زندان افتاده اند. روحیه رفقای ما در زندان گواه حقانیت مبارزه ما است. گواه حقانیت تشکل ما است. گواه راه درستی است که همگی ما به آن پیمان بسته ایم. جا دارد که هر کدام که آزاد میشوند در حلقه محبت گرم همکاران و همسایگان و دوستان و آشنایان خود قرار بگیرند. اگر ميتوانستيم ١٧٠٠٠ کارگر واحد و خانواده ها دور هم جمع میشدیم و در یک اجتماع دهها هزار نفره به استقبالشان میرفتیم، حلقه های گل به گردنشان می انداختیم، به افتخار تک تک شان چراغها را روشن میکردیم و جشن بزرگی در تمام شهر برپا میکردیم. اجازه بدهید که از طرف سندیکای شرکت واحد به شما عزیزان اعلام کنم که شما عمیقا در قلب همه همکاران خود قرار گرفته اید. هر توهین و بی احترامی به شما که امروز در مناطق مختلف از جانب دشمنان شما میشود با خشم و اعتراض همکارانتان که زیر فشارهای خردکننده ای هستند قرار میگیرد. همه جا دارند از روحیه شما و از احساس مسئولیت شما حرف میزنند و به شما افتخار میکنند. همه میگویند اگر ذره ای به حقوقمان اضافه کنند بخاطر این است که شما جور زندان را کشیده اید و این حق الزحمه شما است. شما امروز در قلب همه مردم قرار گرفته اند. اجازه بدهید من هم اینجا به شما اطمینان بدهم که خانواده هایتان را تنها نمیگذاریم، شرایط دشواری دارند اما با سربلندی و افتخار به حرکت درآمده اند تا برای آزادی شما بجنگند. و دوستانشان از نظر اقتصادی با احساس مسئولیت تمام دارند امر کمک رسانی را سازمان میدهند. این نگرانی را به همکارانتان در بیرون زندان بسپارید.

مساله مهم دیگر این است که بسیاری از اعضای هیئت مدیره در زندان هستند. جای خوشحالی است که با دستگیری فعالین سندیکا تعداد بیشتری قدم جلو گذاشته اند تا جای آنها را پر کنند. جای خوشحالی است که تعداد کارگران فعال که با جان و دل امروز مایلند و میخواهند این جای خالی را پرکنند و این وظیفه را به عهده بگیرند زیاد است. همه قدر تشکل شان را میدانند. همه قدر سندیکایشان را میدانند و خوشبختانه امروز بیش از همیشه به نقش و اهمیت آن اذعان دارند. در هر منطقه ای باید دوستان جلو بیفتند و کارهای زیادی هست که به دوش بگیرند. امروز این وظیفه مهم روی دوش آنها است. نسل جدیدی از کارگران باید در مقام رهبری مبارزه کارگران شرکت واحد قرار گیرند. برای آزادی همکاران و از جمله اسانلو و اعضای هیئت مدیره تلاش کنند، برای برگرداندن با افتخار همکارانشان به سر کار شان تلاش کنند، و در سخنگوئی و رساندن صدای اعتراض ١٧٠٠٠ کارگر واحد و اعضای خانواده آنها نقش ایفا کنند. اجازه بدهید این وظیفه مهم را به شما تبریک بگویم. تردیدی ندارم که شما با کمک گرفتن از تجربه گرانبهای مبارزات تاکنونی که به قیمت زیادی برای همه ما تمام شده است، نقش به مراتب مهمتری ایفا خواهید کرد.

مساله سوم، همسران کارگران زندانی هستند. جای امیدواری بسیار زیادی است که آنها با روحیه ای مصمم و عالی که واقعا خلاف انتظار خیلی ها است قدم جلو گذاشته اند. دارند همدیگر را میبینند و دور هم جمع میشوند. دارند تلاش میکنند صدای خود را به هر طریق ممکن به گوش بقیه برسانند و نیرو جمع کنند. دارند تجمع سازمان میدهند و سخنگوئی این تجمعات را به دوش میگیرند. جای خوشحالی و افتخار بسیار است که نسلی از این عزیزان، شجاعانه به جمع فعالین این مبارزه پیوسته اند. این به همه ما نیرو میدهد. این مبارزه ما را صد چندان تقویت میکند. آنها در حالیکه باید اقتصاد فقیرانه خانواده را سازمان دهند، روحیه بچه ها را بالا نگهدارند، حواسشان به درس و مشق آنها و دلتنگي براي پدرشان باشد٬ همزمان دارند کارهای مهم و باارزشی را هم سازمان میدهند. و من اینجا بر سازمان تاکید میکنم. نقطه قدرت ما سازمان است. بدون آن پراکنده خواهیم ماند. نقطه قدرت ما اتحاد ما است. این اتحاد را داریم، اما اگر سازمانش ندهیم کسی به حرفمان گوش نمیدهد.

مساله چهارم، ادامه مبارزه حق طلبانه ما است. ما موظفیم همه تلاشمان را برای آزادی دوستان در بندمان بکار اندازیم. موظفیم تلاش کنیم تا همکارانمان با عزت و احترام و بدون هیچ قید و شرطی به سر کارهایشان باز گردند. همسران کارگران نقش مهم خود را دارند انجام میدهند. اینجا از همه همسران دیگر، از دوستان و آشنایانشان، و از همه کارگران و کارکنان عزیز شرکت واحد تقاضا میکنم در تجمعاتی که توسط همسران و اعضای خانواده رفقای در بند ما شروع شده است یک دل و یک صدا شرکت کنید. ما خواست های مهمی داشته ایم که امروز خواست آزادی فوری کلیه همکارانمان و بازگشت به کار بدون قید و شرط کلیه آنها و لغو همه پرونده ها هم به آن خواستها اضافه شده است. آیا حتی یک نفر از کارگران شرکت واحد را سراغ دارید که این خواستها را خواستهای خود نداند؟ آیا یک نفر از کارگران کشور را سراغ دارید که افزایش دستمزدی که بتواند یک زندگی شرافتمندانه داشته باشد نخواهد؟ آیا کسی را سراغ دارید که تشکل مستقل خود را نخواهد؟ آیا کسی سراغ دارید که نخواهد در مقابل اجحافات و دستمزدهای شرم آوری که به ما میدهند حق اعتصاب داشته باشد؟ عزیزان، این خواست ها در دل همه مردم عمیقا جا گرفته است که با زندان و شکنجه و اخراج از بین نمیرود. این خواستها را همه با گوشت و پوست لمس میکنند. کسی روی این خواستها شکی ندارد. حتی آن دسته کوچکی که دنبال شورای اسلامی هستند اگر از جای دیگری تامین نشوند نمیتوانند با این خواستهای ما مخالف باشند.

این خواستها خواست ١٧٠٠٠ کارگر شرکت واحد و خواست چند ده هزار اعضای خانواده آنها است و همه ما وظیفه داریم بخاطر بچه هایمان، بخاطر آینده مان، بخاطر خودمان، برای بدست آوردن تک تک این مطالبات بجنگیم. دلیل اينهمه مخالفت با سندیکای شرکت واحد نيز همين است، بخاطر مبارزه آن براي همين خواست هاست.

و بالاخره آخرین نکته ای که اینجا وظیفه دارم با شما در میان بگذارم این است که من و سایر همکارانم در هیئت مدیره سندیکا تحت تعقیب هستیم و هر آن ممکن است ما را هم به نزد دوستانمان در اوین ببرند. من اینجا افتخار میکنم که هر چه در توان داشته ام برای رفاه خانواده بزرگ کارگری ام انجام داده ام. افتخار میکنم که به عضویت سندیکا در آمدم تا همراه شما برای این خواستها مبارزه کنم. من ایمان دارم که تلاش های ما، هرچند به قیمتی زیاد اما نتایج بسیار مهمی داشته است، تجارب زیادی اندوخته ایم، یاد گرفته ایم چگونه متحد و متشکل شویم، خواستهائی که پرچمش را بلند کردیم امروز به خواست همه این خانواده بزرگ کارگری تبدیل شده است. امروز کارگران شرکت واحد با کوله باری از تجارب گرانبها و با صدها و شاید به جرات بتوانم بگویم با هزاران فعال که از این پس به میدان خواهند آمد، به مبارزه متشکل و متحدانه خود ادامه خواهند داد. ایمان دارم که همه شما قدر اتحادتان را میدانید. همه شما قدر رهبران مبارزه تان را میدانید. همه شما ارزش تشکل داشتن را اگر تا یک ماه قبل نمیدانستید امروز با گوشت و پوست لمس کرده اید. ممکن است ما را هم بگیرند اما این اعتقادات را که در قلب هزاران نفر ریشه دوانده است نمیتوانند بگیرند.

دست همه شما عزیزان را می فشارم
مبارزه ما پیروز خواهد شد، همه ما باید به آن ایمان داشته باشیم. رمز پیروزی ما داشتن تشکل و اتحاد ما است.

غلامرضا میرزائی
عضو هیئت مدیره و مسئول روابط عمومي و سخنگوی سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران

١٢/١١/٨٤