سازمان دیده بان حقوق بشر نگرانی جدی خود را در خصوص سلامت وایمنی زندانیان سیاسی ايران ابراز کرد

گروه خبر – 3 اگوست 2006 – مرگ اکبر محمدی واکنش های گسترده ای را در باره رفتار ضد انسانی جمهوری اسلامی با زندانيان سياسی و پايمال شدن حقوق بشر در ايران برانگيخت. گروه های سياسی و سازمان های مدنی مدافع حقوق بشر با انتشار بيانيه هايی ضمن مسئول شماردن جمهوری اسلامی، خواستار رسيدگی و تحقيق فوری در خصوص مرگ مشکوک اين دانشجوی مبارز شدند. از جمله سازمان دیده بان حقوق بشر امروز گزارش داد دولت ایران باید فورا اجازه بدهد تحقیقات مستقل برای مرگ مشکوک اکبر محمدی، فعال دانشجویی که در زندان درگذشته است، انجام شود. سازمان دیده بان حقوق بشر گفته است کسانی که در مرگ سی ام جولای محمدی در زندان اوین تهران مسئول هستند، چه در زندان و چه مقامات رسمی، باید شناساسی و مورد تعقیب قانونی قرار بگیرند.

محمدی ٣٨ ساله، دومین زندانی است که در طی سه سال گذشته در زندان بدنام اوین جان خود را ازدست می‌دهد. در ماه ژوئن سال ٢٠٠٣، زهرا کاظمی، عکاس-خبرنگار کانادایی-ایرانی، در همین زندان درگذشت. مقامات ایرانی او را هنگام عکاسی خارج از زندان، دستگیر کردند. چند روز بعد، کاظمی به حالت کوما رفت ودرگذشت. برطبق اظهارات وکلای خانواده کاظمی، در بدن وی نشانه‌های شکنجه دیده می‌شد. مقامات رسمی ایرانی کسی را در رابطه با مرگ وی مقصر نشناختند.

سارا لیا ویتسون مدیر بخش خاورمیانه و شمال آفریقای سازمان دیده بان حقوق بشر گفت: " هر مرگی در زندان باید مورد تحقیق قرار بگیرد. اما عدم پیگیری و تحت تعقیب قرار دادن افراد مسئول در قتل کاظمی، بر انجام تحقیقات مستقل در مرگ اکبر محمدی تاکید می‌کند."

سازمان دیده بان حقوق بشر خواستار تشکیل کمیته‌ای شامل متخصصان پزشکی و وکلای مستقل ایران برای تحقیق وگزارش برای عموم مردم درخصوص شرایطی که به مرگ محمدی انجامید، شده است. سازمان دیده بان حقوق بشرهمچنین نگرانی جدی خود را در خصوص سلامت وایمنی دیگر زندانیان سیاسی که به خاطر عقایدشان در زندان نگهداری می‌شوند، ابراز کرده است.

مقامات قضایی محمدی را در سال ١٩٩٩ بعد از شرکت او در تظاهرات دانشجویی در دانشگاه تهران دستگیر کردند. او ابتدا در سپتامبر ١٩٩٩ به مرگ محکوم شد. اما بعدا حکم او به ١٥ سال زندان در آوریل ٢٠٠١ تقلیل پیدا کرد.

چندین منبع به سازمان دیده بان حقوق بشر گفته اند که بعداز دستگیری محمدی در سال ١٩٩٩، او بارها شکنجه شده ومورد بدرفتاری قرار گرفته به نحوی که موجب اختلال جدی در سلامتی وی شده است.

علی افشاری، از رهبران جنبش دانشجویی، از مارس ٢٠٠٢ تا اکتبر٢٠٠٣ در همان زندانی که محمدی زندانی بوده به سر برده است. افشاری به سازمان دیده بان حقوق بشر گفت که محمدی به او جزییات شکنجه وضرب وشتم خود را شرح داده است. یکی دیگر از زندانیان سابق که همچنین با محمدی در زندان اوین به سر می‌برد، واو را به خوبی می‌شناخت، تایید کرده است که محمدی به صورت جدی شکنجه شده است و وضعیت سلامتی اش به شدت خراب شده بود.

برادر اکبر محمدی، رضا محمدی، همچنین اظهار داشته است که بازجویان بعد از دستگیری او در سال ١٩٩٩ چندین بار او را شکنجه کرده اند. رضا محمدی به سازمان دیده بان حقوق بشر گفت : " او قبل از دستگیری سال ١٩٩٩ از سلامت برخوردار بود، اما در طی مدت بازداشت با عوارض بغرنجی ازجمله خونریزی داخلی، صدمه در ستون فقرات وعفونت ریه روبرو شد ."

در جولای ٢٠٠٤، مقامات پزشکی دولتی گفتند ادامه زندان محمدی برای سلامتی اش خطرناک است واو نیازمند توجه بسیار فوری می‌باشد. درجولای ٢٠٠٤، محمدی با مرخصی استعلاجی از زندان آزاد شد و بنا بر گزارشها سه عمل جراحی را تحمل کرد. او پس از آن تا ماه ژوئن سال ٢٠٠٦ در شهر خود آمل، مورد مراقبت پزشکی قرار داشت.

در یازدهم ژوئن، مامورین امنیتی بار دیگر اورا در شهرمحل سکونتش بدون اعلام قبلی دستگیر وبه زندان اوین منتقل کردند. مقامات رسمی هیچ دلیلی برای دستگیری او ارائه نکردند. وکیل محمدی، خلیل بهرامی اطلاع پیدا کرد که محمدی از تاریخ ٢٥ جولای در اعتراض به دستگیری مجدد خود دست به اعتصاب غذا زده است. به گفته وی به محض اینکه درخصوص اعتصاب غذای موکلش اگاه شد، از مقامات زندان اوین درخواست ملاقات او را کرد اما مسئولین زندان این درخواست او را رد کردند.

روز دوشنبه، سی ویکم جولای، وزیر دادگستری جمال کریمی راد، مرگ محمدی را در زندان تایید کرد. او به خبرنگاران گفت که " این زندانی پیش از مرگ، تحت مراقبت‌های پزشکی در بهداری زندان بوده است وگفته بود که وضع سلامتی او خوب است." وی افزود " درنهایت ما باید منتظر گزارش پزشک قانونی باشیم."

درهمان روز، سهراب سلیمانی، مدیر زندان اوین، گفت که شب گذشته وضعیت محمدی رو به وخامت گذاشته واو تحت مراقبت‌های پزشکی بوده است. اما او اصرار کرده است که به سلولش برگردانده شود. به محض بازگشت او وضعیتش دوباره بدتر می‌شود و هنگامی که درحال انتقال به بهداری بود، درگذشت.

سلیمانی، که پیش از این گزارش‌ها را انکار کرده بود، همچنین تایید کرد که محمدی از تاریخ ٢٥ جولای دراعتصاب غذا بوده است وتنها آب وچای مصرف می‌کرده است. در ٢٥ جولای، وقتی خبرگزاری‌ها گزارش دادند که محمدی اعتصاب غذا کرده است، سلیمانی گفت که " شدیدا این موضوع را تکذیب میکنم و اکبر محمدی در اعتصاب غذا به سر نمیبرد."

ویتسون گفت : "قوه قضاییه ایران مسئول دستگیری، شکنجه ودر حال حاضر مرگ محمدی در زندان است. تنها برقراری یک تحقیقات مستقل است که می‌تواند مشخص کند او چرا درگذشت وآیا شکنجه شده بود، مورد ضرب وشتم ویا غذاخوردن اجباری قرار گرفته بود یا نه. کسی باید در خصوص مرگ محمدی پاسخگو باشد. "

-------------
اخبار پيشين
-------------

گروه خبر - 9 مرداد 1385 - بگزارش کميته دانشجويی گزارشگران حقوق بشر، اکبرمحمدی دانشجوی زندانی دیشب در نهمین روز اعتصاب غذای خود در حالی که از دو روز پیش دست به اعتصاب غذای خشک زده بود، در حمام زندان اوین دچار ایست قلبی شد و تلاش پزشکان زندان نیز برای احیای وی بی نتیجه ماند. اکبر محمدی در ساعات پایانی شب گذشته از دنیا رفت.

دیروز همزمان با بازدید هیئتی ازمجلس از زندان اوین، اکبر محمدی را در اتاقش با زنجیر به تخت بسته و دهان وی را نیز بستند و در حالی که او را کتک زده بوده به بند 350 بازگرداندند . به گفته ی زندانیان آثار ضرب و شتم بر بدن وی کاملا مشهود بود.

گروهی از زندانيان سياسی در نامه ای در باره مرگ وی می نويسند: اکبر محمدی دانشجویی زندانی در سال 78 بازداشت گردید و دربازداشتگاه توحید بدترین شکنجه های جسمی و روحی را تحمل کرد و از این رو بود که به اسطوره مقاومت شناخته شد و پس از آن به دلیل همین شکنجه ها از ناحیه‌ی کمر دچار بیماری حاد گردید به طوری که پزشکان در داخل کشور احتمال بهدودی وی را منتفی دانستند.

پس از اینکه با گذراندن چند سال حبس، پزشکی قانونی اعلام کرد که اکبر محمدی توانایی ادامه حبس در زندان را ندارد و میبایست از زندان آزاد شود. اکبر محمدی به مرخصی نامحدود استعلاجی فرستاده شد اما علی رغم آگاهی مسئولین بر وضعیت جسمانی اکبر محمدی که خود عاملین آن بودند، حدود 2 ماه پیش او را در منزلش در آمل بازداشت کردند و در کمال ناباوری به زندان بازگرادند. اکنون باید سران رژیم پاسخ دهند که چه کسی مسئول بازگرداندن وی به زندان است؟

پس از آن اکبر محمدی با نوشتن نامه ای به رئیس زندان خواهان آزادی خود شد و اعلام کرد در صورت عدم توجه به خواسته هایش دست به اعتصاب غذا خواهد زد. اما مسئولین زندان نیز بی توجه به وضعیت او تنها به تهدیش بسنده کردند که اگر اعتصاب کند به سلول انفرادی منتقل خواهد شد. و اکبر محمدی از روز 1 مرداد ناچار دست به اعتصاب غذا زد.

هنگامی که پس از 5 روز دچار تشنج گردید و به بهداری منتقل شد در آنجا نیز به دستور رئیس زندان او را با زنجیر به تخت بستند و در هنگام بازدید نمایندگان حکومت از زندان ، دهان او را نیز چسب زدند تا صدایی از او به گوش کسی نرسد. و در حالی که گفته میشد اکبر، شب گذشته دچار سکته خفیف قلبی شده بود او را به بند 350 بازگردادند، در شرایطی که از ناحیه قلب به شدت احساس ناراحتی میکرد. و بالاخره جسم بیمار او بیش از این تاب نیاورد و شب گذشته در بند 350 زندان اوین، محلی که 7 سال از عمرش را تنها به خاطر آزادیخواهی در آن سپری کرده بود، دچار ایست قلبی شد و درگذشت.