ديکتاتورها فرو می افتند...

محاکمه صدام در صلاحيت يک دادگاه بين المللی ست

۱ دی ماه ۱۳۸۲ ، ۲۲ دسامبر ۲۰۰۳

محاکمه صدام در صلاحيت يک دادگاه بين المللی ست

ديکتاتورها هرگز از تازيانه تاريخ نرسته اند.گرچه بسياری از آنان در اوج قدرت مردند و ندانستند که آيندگان بدانها چگونه نگريسته اند.

اينک صدام حسين، ديکتاتوری که فلسفه حکمرانی اش حفظ قدرت به هر قيمت و وسيله بود، خوارتر از ديگران، چنان به دام افتاده است, که نگاه به او هر انسانی را از ناچيزی فاصله قدرت و ذلت به تامل وامی دارد.

سرنوشت خفت بار او می تواند چشم توده های وسيع مردم منطقه و جهان را بر ابهت کاذب رهبران خودکامه و اقتدار گرا باز هم بيشتر بگشايد. فروريزی اسطوره صدام نشان می دهد که رهبران خودکامه و دور از مردم, در پشت هر نقابی که پنهان شوند, انگيزه ای جز دفاع از منافع حقير شخصی ندارند و حتا در اين کار نيز از ناتوان ترين ها هستند.

هنوز چگونگی دستگيری صدام حسين مانند بسياری از حوادث دوران های بحران در هاله ای از ابهامات است. اما آنچه که اينک مسئله افکار عمومی جهان است,چگونگی دادگاه و محاکمه او است.

صدام يک متجاوز به حقوق بين المللی, و حقوق فردی و اجتماعی انسانها, و يک جنايتکار جنگی است؛ و دقيقأ به همين علت هاست که بايد در يک دادگاه عادلانه و بين المللی محاکمه شود.

شکی نيست که در اجرای عدالت, اولين شاکيان و مدعيان او مردم عراق اند که سی و پنج سال بی وقفه زير ستم مستقيم او قرار داشتند. او در عراق حمام خون بپاکرده بود. "استخبارات"، "امن" و "مخابرات" سه حلقه از جيره پليسی مخوفی بودند که نام هرکدامشان بر پشت مردم لرزه می انداخت. مردم عراق فردان و عزيزان بسياری را در راه قدرت طلبی او از دست داده اند و اينک وارث ميهنی ويران و بی سامان هستند. اين حقيقت عريان در وحله اول ضرورت محاکمه صدام را در عراق اثبات می کند .

اما در شرائط فعلی که عراق هنوز تحت اشغال خارجی و گرفتار خشونت و انتقام جوئی کور است, مقدمات لازم برای چنين محاکمه ای فراهم نيست. و از سوی ديگر سياست های ويرانگر صدام حسين خارج از مرزهای عراق و مشخصأ در مورد همسايگانش در ايران و کويت نيز، منشأ جنايت عليه بشريت بوده است.

جنگ صدام عليه کشور ما ايران و نيز تصرف کويت, چندان متفاوت از نحوه برخورد او با مردم خود نبوده است. نتيجه جنگی که صدام عليه ايران بپا کرد، بيش از يک ميليون کشته و زخمی است. دولت ايران خسارات جنگی را در آمار رسمی حدود يک هزار ميليارد دلار تخمين زده است. نتايج جنگ برای کشور ما بسيار وخامت بارتر از اين ها بود. در ايران فقط نسل سالهای جنگ ازپا درنيآمد. صدام حسين با جنگ عليه ايران به قدرت گيری جريانی در حکومت ياری کرد که فاقد هرگونه روحيه ملی بود و جز چپاول ملت به هيچ چيز ديگر نمی انديشيد. رشد قارچ گونه ميلياردرهای نوکيسه و بی هويتی که محصول سالهای جنگ است، امروز نيز زندگی مردم را فلج کرده اند.

در کويت ارتش صدام در غارت عليه مردم و تجاوز به زنان روی جنگهای قبيله ای را سفيد کرد. سربازان عراق حتی اتومبيل های شخصی مردم را هم مصادره کردند و در بازارهای ايران به قيمت نازل فروختند.

دادگاه صدام حسين زمانی عادلانه خواهد بود که نمايندگان تمامی قربانيان دستگاه حکومت او در محاکمه اش شرکت داده شوند. چنين محاکمه ای تنها در صلاحت يک دادگاه بين المللی است و تنها تحت نظارت سازمان ملل متحد ميسر خواهد گشت. اهميت چنين دادگاهی در اين نيست که چه سرنوشتی را برای صدام حسين رقم بد. مهم اين است که يک دادگاه بين المللی رسما و علنا ديکتاتور و خودکامه ای را به خاطر جناياتش به محاکمه بکشاند. مدافعان خارجی ديکتاتور را در مقابل ديدگان بشريت مشخص و محکوم کند. اهميت چنين دادگاهی، در نقش آگاه گرانه آن است. ديگر نبايد افکار عمومی جهانی اجازه دهد که قدرتهای بزرگ تا هر زمان که خود صلاح می بينند, از ديکتاتورها پشتيبانی و جنايات آنان را پرده پوشی کنند.

اتحاد جمهوری خواهان ايران از آقای کوفی عنان درخواست دارد که با دعوت از قضات مستقل و بی طرف، با ايجاد امکان حضور شاکيان داخلی و خارجی و نيز با حفظ حق صدام حسين در دفاع از خودش, اقدام لازم را برای برگزاری يک دادگاه بين المللی جهت محاکمه صدام در عراق يا هر کجای ديگر جهان, در دستور گذارد.

شورای موقت

اتحاد جمهوری خواهان ايران

۱ دی ماه ۱۳۸۲

۲۲ دسامبر ۲۰۰۳