اعتراض به نمايشهای ستيز صدا و سيما

۱ اردیبهشت ۱۳۸۳

ستيزی نگرشی است بس كهن كه در تاريخ و فرهنگ ايران همراه با برخی ديگر از سنت ها و انديشه های غلط همچنان بر جای مانده. اگرچه جنبش های زنان در مقاطع مختلف تاريخی در جهت كم رنگ كردن و از بين بردن اين باورهای نابجا سخت كوشيده ولی اين بينش هنوز هم در جامعه ايرانی ديده می شود و متاسفانه در ادامه سياست های ضد از جانب قوی ترين رسانه عمومی در ايران، يعنی صدا و سيمای جمهوری اسلامی ايران، به شكل مبالغه آميزی تكرار و تبليغ می شود.

داستان برنامه تلويزيونی «بانوی ديگر» گواه تاكيد بر ادامه همان نگاه تحقير آميز به موقعيت زنان در عرصه اجتماعی است. محور داستان زنی است كه فراتر از محيط خصوصی، بلكه در محيط اجتماعی صاحب نظر و انديشه است و قلم می د، اما در حيطه خانواده همچنان ناتوان و با تضادهای سنت و مدرنيته دست و پنجه نرم می كند. روشنفكر امروزی و صاحب انديشه وقلم در نهايت به باورهای سنتی كه لباس مذهبی به تن كرده تمكين می كند و به علت عدم بچه دارشدن، صيغه ای برای همسر خود بر می گزيند. در اين راستا، انديشه خشونت بر عليه به علت عدم باروری وجهه مذهبی و قابل پذيرش پيدا می كند و از طرف ديگر وجهه اجتماعی ايرانی در سايه مادر نشدن و عدم باروری تنزل پيدا می كند.

در اين برهه كه مسئله نقض حقوق بشر در ايران مورد توجه، انتقاد و اعتراض شديد جامعه بين المللی است، صدا و سيما به عنوان يكی از مهمترين ابزار منعكس كننده انديشه و تفكر اين مرزو بوم است، اين ارگان علنا در جهت هتك حرمت زنان و تضعيف نقش زنان در عرصه های مختلف اجتماعی حركت می كند.اگرچه اين سريال تلويزيونی انعكاس واقعی انديشه اقتدارگرايان و ساير نيرو های سنت گرا بر ايرانی است ، ولی منعكس كننده باورهای ايرانی كه در عرصه اجتماعی و خانواده نقش فعال دارد، نيست. در حاليكه از رسانه ای كه صدا و سيمای يك ملت نام دارد انتظار می رود كه بازتاب دهنده واقعيت زندگی و خواسته های مردم باشد، نگاه واپس گرا و شديدا ارتجاعی و ستيزانه اين رسانه قابل سرش و نكوهش ملی است.

اگر باور به مسئله چند زنی در يك جامعه منسوخ نشود، چگونه امكان پذير است كه نقشی برابر با مرد در جامعه داشته باشد. ما تبليغات ستيزانه صدا و سيمای جمهوری اسلامی ايران را شديدا محكوم می كنيم. همچنين از همه مردان و زنان ايرانی داخل و خارج كشور درخواست می كنيم كه بر عليه نمايش های تحقير آميز و خشونت آميزعليه زنان صدای اعتراض خود را بلند كرده و اجازه ندهند كه حقوق زنان كه حقوق بشر است مورد بيحرمتی جريانات ستيز واقع شود.

كميسيون ان
اتحاد جمهوری خواهان ايران
۱ ارديبهشت ۱۳۸۳