انتخابات مجلس هفتم شرکت یا تحریم؟
نوامبر ۲۰۰۳
در هفته های اخیر تعداد زیادی از فعالین و نظریه پردازان از زوایای مختلف به بررسی موضوع شرکت یا عدم شرکت در انتخابات مجلس هفتم پرداخته اند. این نوشته نیز به بررسی این موظوع از زاویه دیگری میپردازد.
آنچه بعنوان ایران و ثروت مادی و فرهنگی آن در حال حاضر دردست نسل امروز است نتیجه عمل کرد' کنش و واکنش به مرور پیچیده ترشده انسان با پیرامونش' سادگی متداوم و خلاصه کلیه دست آوردهای نسلهای قبل از ما بوده و وظیفه نسل ما نیز دگی بر آن میراث و افزودن به آن برای دگی بهتر نسلهای بعد میباشد. این روند طبیعی دگی بشر(اگاهانه یا ناخود گاه) طی هزاران سال گذشته بوده است. طی این هزاران سال به علت نداشتن دانش لازم و کافی عمل اجتماعی بشرگاه منجر به نتایج مخرب و فاجعه امیز شده است و این با توجه بدانش ناقص او میتواند قابل توجیه باشد. امادر شرایط حاظردانش بشری و دست اوردهای آن بگونه ای است که ما را قادر سازد تا بتوانیم عمل اجتماعی و نتایج محتمل از آن را تا حد امکان ارزیابی کرده و تصمیم لازم را بگیریم. بدون بررسی همه جانبه از نتایج محتمل عمل اجتماعی بر پایه اگاهی ها و دست آوردهای اجتماعی بشری نمیتوان و نبایست نتیجه این تلاش نسلها را هر چقدر نا چیز و کم ارزش که مبنای دگی و تلاش نسل ما و میراث ما برای نسلهای بعد از ما میباشد به خطر انداخت.
نگاه گذرائی به پیدایش و تثبیت دموکراسی و تاریخ کشورهاای که مراحل رشددموکراسی راپشت سر گذاشتهاند به ما میاموزاند که مراحل شکل گیری' رشد' حاکمییت و نهادینه شدن دموکراسی در روابط اجتماعی و فرهنگی این کشورها اکثراتدریجی بوده و طی زمانی طولانی انجام گرفته است. اگر این فرایند تدریجی و طولانی بودن گذار به دموکراسی و نهادینه شدن آن را بعنوان محتمل ترین راه گذار به دموکراسی به پذیریم همین احتمال برای برای گذار سایر کشورهاای که در گیر ین تحول اجتماعی هستند نیز صادق میباشد. در این صورت نباید انتظار داشت که ایران جزو کشورهای استثناای بوده و پروژه دموکراسی با سرعتی منطبق بر ارزوها و اید ه آل های ما پیش برود انچنانکه بعضی آوقات در نوشته ها و بیانیه ها نیز دیده میشود. متاسفانه در روند تحولات اجتماعی نه استثنا تبدیل به قاعده میشود و نه راه میان بری وجوددارد حتی اگر نیروهاای نیز اراده کنند که ایران این پروژه را بصورت استثنا ای طی کند. پروژه گذار به دموکراسی نیاز به برنامه ریزی و کار فعالانه در زمینه های وسیع سیاسی' فرهنگی' اموزشی و سایر عرضه های اجتماعی دارد. طرز تفکری که این فرایند را سریع دانسته (خواسته) و بر این اساس برای چگونگی انجام آن برنامه و راه حل ارایه میدهد احتمالا توجه کافی به تجربیات تاریخی و دست اوردهای اجتماعی بشر نکرده است.
ایران کشوری است با شصت و پنج میلیون جمعیت با اداب ' رسوم' و جنبه های فرهنگی متفاوت و برخا مشترک. تمامی این شصت و پنج میلیون و مرد بدون هیچ پیش شرطی و بدون هیچ گو نه تفاوتی باید بصورت مساوی حق رای دادن و انتخاب شدن' بیان ازادانه افکار' تشکل' داشتن هرگونه اعتقاد مذهبی' اجرای ازادانه مراسم و سنتهای فرهنگی خود را داشته باشند. دستیابی به این اصول ازطرق مسالمت آمیز هدف عنوان شده در بیانیه جمهوری خواهان میباشد.
تصمیم برای شرکت یا تحریم انخابات نیاز به بیش از تحلیل شرایط روز داشته و علاوه بر آن میبایستی با توجه به آن چه گفته شد نیز مورد بررسی قرار گیرد. به شکست کشاندن انتخابات حکومت بتنهائی نمیتواند مبنای تصمیم گیری ما برای شرکت نکردن در آن باشد و یا فرستادن چند اصلاح طلب به مجلس در مقابل احتمال تصرف مجلس بوسیله اقتدار گرایان خود به خود نمیتواند دلیل شرکت در اتنخابات باشد. هر تصمیم ما میبایستی در راستای رسیدن و یا نزدیک شدن به اهدف ما و در چارچوب فوق مورد بر رسی قرار گیرد و بر همین اساس تاکتیک شرکت کردن و یا نکردن ما. انتخابات مجلس هفتم خود میتواند وسیله ای برای رسیدن یا نزدیک شدن به اهداف ذکر شده در بالا باشد. این انتخابات نبایستی با اعمال دموکراسی اشتباه گرفته شود بنا براین شرکت نکردن در انتخابات خود میتواند به عنوان یک تاکتیک مورد استفاده قرار گیرد. علی رغم انکه مردم در شرایط کنونی چندان تمایلی به شرکت در انتخابات از خود نشان نمیدهند اگر شرکت در انتخابات در جهت خدمت به هدف دموکراتیزه کردن قدرت قرار داشته باشد بایستی با تمام توان در جهت قانع کردن و ترغیب آنان به شرکت در انتخابات حرکت نمود و بالعکس اگر مردم تمایل به شرکت داشته باشند و این در جهت رسیدن به دموکراسی نباشد بایستی با تمام قوا در جهت تبلیغ به تحریم انتخابات فعالیت نمود.
موضوع دیگری که میبایستی مورد توجه قرار گیرد تصمیم گیری و تاکتیک انتخابی سایر نیروهای طرفدار دموکراسی در این مورد میباشد. از انجائی که پروژه دموکراسی امر مشترک نیروهای اجتماعی وسیعی میباشد وحدت عملی و تاکتیکی در این مرحله توسط این نیروها بسیار ضروری است. تجربه پراکندگی ارا و اتخاذ تاکتیکهای مختلف در انتخابات شوراها میتواند تجربه خوبی در این مورد باشد. پراکندگی تاکتیک در امر شرکت در انتخابات در بین نیروهای طرفدار دموکراسی (در داخل و خارج) تنها بنفع نیروهای اقتدارگرا و تحکیم موقعیت آنان و نتیجتا بزیان جبهه جمهوری خواهی
انتخابات مجلس هفتم شرکت یا تحریم؟
نوامبر ۲۰۰۳
در هفته های اخیر تعداد زیادی از فعالین و نظریه پردازان از زوایای مختلف به بررسی موضوع شرکت یا عدم شرکت در انتخابات مجلس هفتم پرداخته اند. این نوشته نیز به بررسی این موظوع از زاویه دیگری میپردازد.
آنچه بعنوان ایران و ثروت مادی و فرهنگی آن در حال حاضر دردست نسل امروز است نتیجه عمل کرد' کنش و واکنش به مرور پیچیده ترشده انسان با پیرامونش' سادگی متداوم و خلاصه کلیه دست آوردهای نسلهای قبل از ما بوده و وظیفه نسل ما نیز دگی بر آن میراث و افزودن به آن برای دگی بهتر نسلهای بعد میباشد. این روند طبیعی دگی بشر(اگاهانه یا ناخود گاه) طی هزاران سال گذشته بوده است. طی این هزاران سال به علت نداشتن دانش لازم و کافی عمل اجتماعی بشرگاه منجر به نتایج مخرب و فاجعه امیز شده است و این با توجه بدانش ناقص او میتواند قابل توجیه باشد. امادر شرایط حاظردانش بشری و دست اوردهای آن بگونه ای است که ما را قادر سازد تا بتوانیم عمل اجتماعی و نتایج محتمل از آن را تا حد امکان ارزیابی کرده و تصمیم لازم را بگیریم. بدون بررسی همه جانبه از نتایج محتمل عمل اجتماعی بر پایه اگاهی ها و دست آوردهای اجتماعی بشری نمیتوان و نبایست نتیجه این تلاش نسلها را هر چقدر نا چیز و کم ارزش که مبنای دگی و تلاش نسل ما و میراث ما برای نسلهای بعد از ما میباشد به خطر انداخت.
نگاه گذرائی به پیدایش و تثبیت دموکراسی و تاریخ کشورهاای که مراحل رشددموکراسی راپشت سر گذاشتهاند به ما میاموزاند که مراحل شکل گیری' رشد' حاکمییت و نهادینه شدن دموکراسی در روابط اجتماعی و فرهنگی این کشورها اکثراتدریجی بوده و طی زمانی طولانی انجام گرفته است. اگر این فرایند تدریجی و طولانی بودن گذار به دموکراسی و نهادینه شدن آن را بعنوان محتمل ترین راه گذار به دموکراسی به پذیریم همین احتمال برای برای گذار سایر کشورهاای که در گیر ین تحول اجتماعی هستند نیز صادق میباشد. در این صورت نباید انتظار داشت که ایران جزو کشورهای استثناای بوده و پروژه دموکراسی با سرعتی منطبق بر ارزوها و اید ه آل های ما پیش برود انچنانکه بعضی آوقات در نوشته ها و بیانیه ها نیز دیده میشود. متاسفانه در روند تحولات اجتماعی نه استثنا تبدیل به قاعده میشود و نه راه میان بری وجوددارد حتی اگر نیروهاای نیز اراده کنند که ایران این پروژه را بصورت استثنا ای طی کند. پروژه گذار به دموکراسی نیاز به برنامه ریزی و کار فعالانه در زمینه های وسیع سیاسی' فرهنگی' اموزشی و سایر عرضه های اجتماعی دارد. طرز تفکری که این فرایند را سریع دانسته (خواسته) و بر این اساس برای چگونگی انجام آن برنامه و راه حل ارایه میدهد احتمالا توجه کافی به تجربیات تاریخی و دست اوردهای اجتماعی بشر نکرده است.
ایران کشوری است با شصت و پنج میلیون جمعیت با اداب ' رسوم' و جنبه های فرهنگی متفاوت و برخا مشترک. تمامی این شصت و پنج میلیون و مرد بدون هیچ پیش شرطی و بدون هیچ گو نه تفاوتی باید بصورت مساوی حق رای دادن و انتخاب شدن' بیان ازادانه افکار' تشکل' داشتن هرگونه اعتقاد مذهبی' اجرای ازادانه مراسم و سنتهای فرهنگی خود را داشته باشند. دستیابی به این اصول ازطرق مسالمت آمیز هدف عنوان شده در بیانیه جمهوری خواهان میباشد.
تصمیم برای شرکت یا تحریم انخابات نیاز به بیش از تحلیل شرایط روز داشته و علاوه بر آن میبایستی با توجه به آن چه گفته شد نیز مورد بررسی قرار گیرد. به شکست کشاندن انتخابات حکومت بتنهائی نمیتواند مبنای تصمیم گیری ما برای شرکت نکردن در آن باشد و یا فرستادن چند اصلاح طلب به مجلس در مقابل احتمال تصرف مجلس بوسیله اقتدار گرایان خود به خود نمیتواند دلیل شرکت در اتنخابات باشد. هر تصمیم ما میبایستی در راستای رسیدن و یا نزدیک شدن به اهدف ما و در چارچوب فوق مورد بر رسی قرار گیرد و بر همین اساس تاکتیک شرکت کردن و یا نکردن ما. انتخابات مجلس هفتم خود میتواند وسیله ای برای رسیدن یا نزدیک شدن به اهداف ذکر شده در بالا باشد. این انتخابات نبایستی با اعمال دموکراسی اشتباه گرفته شود بنا براین شرکت نکردن در انتخابات خود میتواند به عنوان یک تاکتیک مورد استفاده قرار گیرد. علی رغم انکه مردم در شرایط کنونی چندان تمایلی به شرکت در انتخابات از خود نشان نمیدهند اگر شرکت در انتخابات در جهت خدمت به هدف دموکراتیزه کردن قدرت قرار داشته باشد بایستی با تمام توان در جهت قانع کردن و ترغیب آنان به شرکت در انتخابات حرکت نمود و بالعکس اگر مردم تمایل به شرکت داشته باشند و این در جهت رسیدن به دموکراسی نباشد بایستی با تمام قوا در جهت تبلیغ به تحریم انتخابات فعالیت نمود.
موضوع دیگری که میبایستی مورد توجه قرار گیرد تصمیم گیری و تاکتیک انتخابی سایر نیروهای طرفدار دموکراسی در این مورد میباشد. از انجائی که پروژه دموکراسی امر مشترک نیروهای اجتماعی وسیعی میباشد وحدت عملی و تاکتیکی در این مرحله توسط این نیروها بسیار ضروری است. تجربه پراکندگی ارا و اتخاذ تاکتیکهای مختلف در انتخابات شوراها میتواند تجربه خوبی در این مورد باشد. پراکندگی تاکتیک در امر شرکت در انتخابات در بین نیروهای طرفدار دموکراسی (در داخل و خارج) تنها بنفع نیروهای اقتدارگرا و تحکیم موقعیت آنان و نتیجتا بزیان جبهه جمهوری خواهی