روزشمار مناقشه اتمی ایران
17:33 گرينويچ - پنج شنبه 12 ژانويه 2006
پارسا پيلتن
روزشمار مناقشه اتمی ایران
ماجرای فعاليت های هسته ای ايران و ترديدهای جامعه بين الملل نسبت به مقاصدی که جمهوری اسلامی از برنامه اتمی خود دنبال می کند، حدود چهار سال است که به يکی از خبرهای اصلی رسانه های جهانی مبدل شده؛ آنچه در زير می آيد شرح فهرست واری است از روند تحولات 'مناقشه اتمی ايران' در اين مدت.
آنچه گذشت - 2001
آنچه گذشت - 2002
آنچه گذشت - 2003
آنچه گذشت - 2004
آنچه گذشت - 2005
آنچه گذشت - 2006
سال 2001
افسران اطلاعاتی آمریکا به روزنامه نگاری معروف به نام سیمورهرش گفتند که تاسیسات هسته ای نظامی ایران نه در نیروگاه آب سبک بوشهر بلکه در "اماکن نظامی" قرار دارد.
سال 2002
29 ژانویه: جورج بوش، رییس جمهور آمریکا، چند ماه بعد از حملات یازده سپتامبر 2001، ایران را همراه عراق و کره شمالی در "محور شرارت" قرار داد.
14 اوت: فردی از مخالفان جمهوری اسلامی به نام علیرضا جعفرزاده ادعا کرد ایران در نطنز تاسیسات غنی سازی اورانیوم و در اراک، راکتور آب سنگین ساخته است.
سپتامبر: روسیه مقدمات ساخت راکتوری 800 میلیون دلاری را در حوالی بوشهر آغاز کرد. قرار بود این نیروگاه تا آخر سال 2003 وارد مدار شود.
دسامبر: آمریکا ایران را به تلاش برای تولید تسلیحات اتمی متهم و تصاویری ماهواره ای منتشر کرد که تاسیساتی اتمی در نطنز و اراک را نشان می داد. رسانه های آمریکایی ادعا کردند این تاسیسات کاربرد نظامی دارد.
سال 2003
21 فوریه: محمد برادعی، مدیر آژانس بین المللی انرژی اتمی به ایران سفر کرد تا ادعای تهران را مبنی بر این که برنامه اتمی اش صلح آمیز است، تایید کند. از آن زمان تا ماه مه، بازرسان چندین بازرسی در ایران انجام دادند.
مه: ایران تایید کرد تاسیساتی را در نطنز و اراک می سازد ولی تاکید کرد که اینها همانند نیروگاه بوشهر صرفا برای تولید انرژی هسته ای و کاربرد غیر نظامی آن است.
16 ژوئن: آقای برادعی اظهار کرد که بازرسی ها نشان داده که "ایران برخی از مواد و فعالیتهای اتمی خود را گزارش نداده است" و خواستار همکاری تهران شد. با این حال این گزارش اعلام نکرد که ایران مفاد معاهده منع تکثیر تسلیحات اتمی رانقض کرده است. در همین حال، وزرای خارجه اتحادیه اروپا از ایران خواستند اجازه دهد بازرسی های سختگیرانه تری اعمال شود.
19 ژوئن: آری فلیشر، سخنگوی کاخ سفید، توسل به "گزینه نظامی" در برخورد با ایران را منتفی ندانست.
19 ژوئن: آژانس از ایران خواست پروتکل الحاقی معاهده منع تکثیر تسلیحات هسته ای را امضا کند و به بازرسان اجازه دهد به تاسیسات هسته ای جمهوری اسلامی دسترسی نامحدود و سرزده داشته باشند.
19 ژوییه: بازرسان دور تازه ای از بازرسی را آغاز کردند. روزنامه واشنگتن پست نیز خبر داد بازرسان در جریان بازرسی قبلی خود نشانه هایی از اورانیوم غنی شده در نطنز یافته اند.
21 ژوییه: اتحادیه اروپا هشدار داد که اگر ایران همکاری کاملی با بازرسان نداشته باشد، بروکسل شاید در مناسبات سیاسی و اقتصادی خود با جمهوری اسلامی تجدید نظر کند.
6 اوت: محمد خاتمی، رییس جمهور وقت ایران، اعلام کرد که تسلیحات اتمی هیچ جایگاهی در راهبرد نظامی کشورش ندارد، ولی ایران از فناوری اتمی دست نخواهد کشید.
26 اوت: تهران اعلام کرد که به بازرسی سرزده تن می دهد ولی این تضمین را می خواهد که بازرسان اسرار برنامه های راهبردی نظامی اش را افشا نخواهند کرد. گزارش محرمانه آژانس اتمی ادعا کرد ایران دو نوع اورانیوم غنی شده تولید کرد که برای مصارف صلح جویانه کاربردی ندارد.
9 سپتامبر: واشنگتن اعلام کرد که ایران پایبند توافقنامه های بین المللی منع تکثیر هسته ای نیست، ولی پیشنهاد بریتانیا، آلمان و فرانسه را پذیرفت که تا آخر اکتبر به جمهوری اسلامی وقت داده شود تا فعالیتهای اتمی خود را کاملا افشا کند و بازرسی های سرزده را بپذیرد.
12 سپتامبر: آژانس به ایران تا 31 اکتبر به ایران فرصت داد برنامه هسته ای خود را فاش کند، ولی جمهوری اسلامی این ضرب الاجل را نپذیرفت.
13 اکتبر: روسیه اعلام کرد که طرح راه اندازی راکتور بوشهر را یک سال به تعویق اندخته ولی تاکید کرد که دلیل آن مشکلات فنی بوده، نه فشارهای غرب.
14 اکتبر: یکی از گروه های مخالف جمهوری اسلامی ادعا کرد ایران یک کارخانه غنی سازی اورانیوم برای مقاصد نظامی در اصفهان ساخته است.
19 اکتبر: مقامات جمهوری اسلامی با فرستادگان آژانس درباره پذیرش بازرسی های سختگیرانه تر به مذاکره پرداختند.
21 اکتبر: کمال خرازی، وزیر وقت امور خارجه ایران، قول داد جمهوری اسلامی در جریان مذاکراتش با سه کشور اروپایی "شفافیت کامل" را اصل قرار دهد. اندکی بعد یکی از دیپلماتهای غربی اعلام کرد ایران پذیرفته است غنی سازی اورانیوم را متوقف و پروتکل الحاقی را امضا کند.
24 اکتبر: برخی از مردم تهران در اعتراض به تصمیم ایران برای امضای پروتکل تظاهرات کردند.
31 اکتبر: آژانس اعلام کرد ایران اظهارنامه "جامعی" درباره فعالیت اتمی اش تحویل داده است.
10 نوامبر: گزارش داخلی آژانس اظهار کرد: "در حال حاضر هیچ مدرکی در دست نیست که ایران در حال تولید تسلیحات اتمی است." آمریکا این گزارش را رد کرد.
11 نوامبر: آژانس در گزارشی اعلام کرد که ایران اذعان کرده که پلوتونیوم، ماده ای که می توان برای تولید جنگ افزار اتمی بکار برد، تولید کرده است، ولی افزود هیچ مدرکی در دست نیست که ایران قصد تولید بمب اتمی را دارد.
13 نوامبر: واشنگتن این گزارش را رد کرد و آن را "باورنکردنی" خواند. آژانس از گزارش خود دفاع کرد.
25 نوامبر: بریتانیا، فرانسه و آلمان با آمریکا بر سر قطعنامه ای به توافق رسیدند که به ایران در مورد فعالیتهای اتمی اش هشدار می داد.
26 نوامبر: آژانس این قطعنامه را تصویب کرد ولی تحریم ایران را توصیه نکرد.
18 دسامبر: علی اکبر صالحی، نماینده وقت ایران در آژانس، پروتکل الحاقی را امضا کرد تا تاسیسات اتمی جمهوری اسلامی در معرض بازرسی بی قید و شرط قرار گیرد.
بازگشت به بالا
سال 2004
4 آوریل: ایران داشتن تاسیسات اتمی مخفی را تکذیب و اصرار کرد که بکارگیری آزمایشی اورانیوم غنی شده در اصفهان مغایر با تعهداتش در پروتکل الحاقی نیست.
9 آوریل: غلامرضا آقازاده، رییس سازمان انرژی اتمی ایران اعلام کرد که جمهوری اسلامی "داوطلبانه" تولید سانترفیوژ را متوقف می کند.
21 مه: ایران گزارشی با بیش از هزار صفحه را درباره فعالیتهای اتمی خود تحویل آژانس داد.
اول ژوئن: آژانس ادعا کرد نشانه های تازه ای از اورانیوم غنی شده را در ایران یافته که فراتر از سطح لازم برای تولید غیر نظامی انرژی هسته ای است.
10 ژوئن: دیپلماتها گفتند ایران در بازار سیاه اتمی به دنبال "دهها هزار" قطعه برای برنامه هسته ای خود بوده است.
12 ژوئن: ایران اعلام کرد که تسلیم فشارهای بین المللی نخواهد شد و از دنیا خواست که این کشور را عضو "باشگاه هسته ای" بداند.
27 ژوییه: ایران پلمپ آژانس روی سانترفیوژها را فک و تولید سانترفیوژ در نطنز را آغاز کرد.
31 ژوییه: ایران اذعان کرد تولید قطعات سانترفیوژ را که برای غنی سازی اورانیوم است، از سر گرفته ولی تاکید کرد که فعالیتهای غنی سازی را از سر نگرفته است.
24 اوت: کمال خرازی، وزیر وقت امور خارجه ایران اعلام کرد که جمهوری اسلامی هرگونه حمله پیشگیرانه اسراییل به تاسیسات اتمی اش را با زور پاسخ خواهد داد.
28 اوت: محمد خاتمی، رییس جمهور وقت ایران، اعلام کرد که آژانس باید حق ایران برای غنی سازی اورانیوم جهت نیات صلح جویانه را به رسمیت بشناسد.
اول سپتامبر: یک گزارش آژانس اظهار کرد که برخی از ادعاهای ایران در مورد فعالیتهای اتمی اش قابل باور است ولی از تصمیم ایران برای تولید انبوه کیک زرد برای غنی سازی ابراز نگرانی کرد. کالین پاول، وزیر وقت امور خارجه آمریکا گفت که این گزارش برای ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت کفایت می کند.
13 سپتامبر: اجلاس شورای حکام آژانس در وین آغاز شد.
14 سپتامبر: ایران تعلیق نامحدود غنی سازی را نپذیرفت و گفت که تولید سانترفیوژ را متوقف نخواهد کرد.
18 سپتامبر: آژانس به تهران تا 25 نوامبر فرصت داد تا فعالیتهای اتمی خود را افشا کند.
21 سپتامبر: ایران اعلام کرد که فراوری گسترده کیک زرد را که گامی به سوی غنی سازی است، از سر گرفته است.
21 اکتبر: برلین، لندن و پاریس از تهران خواستند کلیه فعالیتهای مربوط به غنی سازی را متوقف کند وگرنه پرونده اش به شورای امنیت ارجاع خواهد شد. این سه کشور اروپایی مشوقهایی را پیشنهاد دادند.
31 اکتبر: پارلمان ایران طرحی را تصویب کرد که خواستار از سرگیری غنی سازی اورانیوم بود.
6 نوامبر: در پی مذاکرات طرفهای درگیر در پاریس، اعلام شد که "توافقی مقدماتی" حاصل شده است.
14 نوامبر: ایران پذیرفت تا زمانی که مذاکرات ادامه دارد، غنی سازی اورانیوم را کاملا به حالت تعلیق درآورد.
24 نوامبر: ایران کوشید مفاد توافقنامه اخیر را به گونه اصلاح کند تا بتواند از برخی سانترفیوژها برای "تحقیقات" استفاده کند. چهار روز بعد تحت فشار غرب این درخواست کنار گذاشته شد.
13 دسامبر: مذاکرات ایران و اتحادیه اروپا آغاز شد.
بازگشت به بالا
سال 2005
13 ژانویه: بازرسان آژانس از تاسیسات پارچین در جنوب شرقی تهران بازدید کردند.
13 فوریه: ایران اعلام کرد به رغم پیشنهاد اروپا برای ارایه راکتور آب سبک، ساخت راکتور آب سنگین در اراک را که ممکن است برای مقاصد نظامی بکار گرفته شود، متوقف نخواهد کرد.
27 فوریه: ایران و روسیه توافقنامه ای را امضا کردند که به موجب آن روسیه سوخت نیروگاه اتمی بوشهر را به این شرط تامین می کند که جمهوری اسلامی سوخت مصرف شده را پس بفرستد. گفته می شود با سوخت مصرف شده می توان سلاح اتمی ساخت.
30 آوریل: ایران اعلام کرد که ممکن است فراوری اورانیوم را در اصفهان از سر بگیرد.
11 مه: اروپاییان به ایران هشدار دادند که هر گونه از سرگیری فعالیتهای هسته ای "به روند مذاکره پایان خواهد داد."
19 مه: تهران هشدار داد که تصمیمش در خصوص فراوری اورانيوم بازگشت ناپذیر است.
25 مه: ایران پذیرفت تصمیم نهای خود را به بعد از دریافت پیشنهادهای اروپا در اواخر ژوییه موکول کند. این زمان سپس تا اوایل اوت تمدید شد.
اول اوت: جمهوری اسلامی اعلام کرد که آژانس را رسما از تصمیم خود برای از سرگیری فراوری اورانیوم آگاه خواهد کرد.
3 اوت: محمود احمدی نژاد به عنوان رییس جمهور جدید ایران سوگند یاد کرد و جمهوری اسلامی تهدید کرد که فراوری را ظرف چند روز آتی از سر خواهد گرفت.
5 اوت: تهران مجموعه مشوقهای اروپا را ناکافی خواند.
8 اوت: ایران در حضور خبرنگاران داخلی و خارجی فراوری اورانیوم را در اصفهان از سر گرفت. اتحادیه اروپا این اقدام را محکوم کرد. حتی روسیه، شریک اتمی ایران، از جمهوری اسلامی خواست کارخانه اصفهان را تعطیل کند.
11 اوت: شورای حکام آژانس اقدام ایران را با صدور قطعنامه ای محکوم کرد و از آقای برادعی خواست تا سوم سپتامبر گزارش کاملی از پرونده ایران ارایه کند.
12 اوت: در پی تصميم ايران برای از سرگيری بخشی از فعاليت های مربوط به غنی سازی اورانيوم، جورج بوش بار ديگر تاکيد کرد که او گزينه استفاده از نيروی نظامی عليه ايران را رد نکرده است.
13 اوت: گرهارد شرودر، صدر اعظم آلمان، به آمريکا هشدار داد از فکر حمله نظامی به ايران بخاطر برنامه اتمی جمهوری اسلامی منصرف شود.
15 اوت: علی لاریجانی بجای حسن روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی شد و سرپرستی مذاکرات با اروپاییان را بر عهده گرفت. آقای لاریجانی یک روز بعد اعلام کرد به مذاکرات ادامه می دهد.
19 اوت: آيت الله علی خامنه ای، رهبر ايران، درخواست اروپايی ها داير بر اينکه ايران بايد از تلاش برای توليد سوخت هسته ای دست بردارد را "حرف زور" خواند و گفت اين خواسته تحت تاثير فشارهای آمريکا مطرح شده است.
23 اوت: بریتانیا، آلمان و فرانسه مذاکرات 31 اوت خود با ایران را به دلیل از سرگیری فعالیتهای اتمی در تاسیسات اصفهان لغو کردند. سخنگوی وزارت خارجه فرانسه اعلام کرد که از سرگیری فرآوری اورانیوم ناقض مفاد توافقنامه پاریس که طرفهای دخیل در مذاکرات در نوامبر 2004 امضا کرده بودند.
23 اوت: يک گروه متشکل از کارشناسان دولت ايالات متحده و پژوهشگران هسته ای خارجی نتيجه گرفته اند که آثار اورانيوم بسيار غنی شده که توسط بازرسان آژانس بين المللی انرژی اتمی در ايران يافت شده بود ناشی از واردات اقلام آلوده از خارج بوده است.
23 اوت: واشنگتن پست گزارش داد که تیمی مستقل از بازرسان تایید کرده اند منشا آلودگی اورانیوم تجهیزات هسته ای ایران که دو سال پیش کشف شده، متعلق به فعالیتهای غنی سازی پاکستان بوده است. آژانس بین المللی انرژی اتمی نیز پیشتر نتیجه مشابهی گرفته بود. اما سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت که این تنها "یکی از مسایل حل نشده" درباره پرونده ایران بوده است.
۲۴ اوت: منوچهر متکی به عنوان وزير جديد امور خارجه ايران برگزيده شد. علی لاريجانی، دبير تازه شورای عالی امنيت ملی نيز با محمد البرادعی ديدار کرد. آژانس اين مذاکرات را سازنده خواند.
دوم سپتامبر: خاوير سولانا، رييس سياست خارجه اتحاديه اروپا اعلام کرد که شايد ايران بخاطر فعاليتهای اتمی خود به شورای امنيت ارجاع شود.
سوم سپتامبر: آقای البرادعی اعلام کرد جمهوری اسلامی تاريخهای مربوط به فعاليتهای مشکوک پلوتونيوم خود را تسليم آژانس کرده است.
چهارم سپتامبر: آقای لاريجانی درخواست اتحاديه اروپا مبنی بر اين که ايران تا پيش از اجلاس ۱۹ سپتامبر آژانس فعاليتهای غنی سازی خود را به حالت تعليق درآورد، رد کرد. در همين روز، ايران ترکيب تيم مذاکره کننده خود را تغيير داد.
۱۲ سپتامبر: روسای آژانس انرژی اتمی ايران و روسيه اعلام کردند که نيروگاه بوشهر اواخر سال ۲۰۰۶ به بهره برداری خواهد رسيد. کاندوليزا رايس، وزير خارجه آمريکا، از روسيه، چين و هند خواست از تلاشهای واشنگتن برای محدود سازی برنامه اتمی جمهوری اسلامی حمايت کنند.
۱۳ سپتامبر: ايران در جوابيه ای ۱۳۱ صفحه ای به گزارش آقای برادعی، آژانس را به برخورد سياسی با ايران و نايده گرفتن تسليحات اتمی آمريکا و اسراييل متهم کرد.
۱۵ سپتامبر: آقای احمدی نژاد اعلام کرد که ايران حاضر است دانش اتمی خود را به کشورهای مسلمان صادر کند.
۱۸ سپتامبر: آقای احمدی نژاد در مقر سازمان ملل اعلام کرد برخی کشورها مانع از دسترسی آزاد ساير کشورها به فناوری، بويژه فناوری اتمی می شوند. وی بدون اشاره به نام کشوری خاص گفت که همين کشورها نيات هسته ای ايران را خلاف واقعيت جلوه می دهند. او خواستار تشکيل کميته ای در سازمان ملل برای مقابله با "آپارتايد اتمی" شد.
۱۹ سپتامبر: آمريکا و اتحاديه اروپا واکنش تندی به سخنان رييس جمهور ايران نشان دادند و از آژانس خواستند پرونده را به شورای امنيت ارجاع دهد. گرگ شولت، نماينده آمريکا در آژانس بين المللی انرژی اتمی گفت که ايران با ادامه فرآوری اورانيوم در تاسيسات اصفهان، مسير مقابله جويی را در پيش گرفته است. يک روز بعد آقای لاريجانی هشدار داد که شايد ايران تصميم به لغو بازرسی های سرزده آژانس بگيرد.
۲۴ سپتامبر: قطعنامه شورای حکام با اکثريت آرا به تصويب رسيد و از ايران خواست مذاکرات با سه کشور اروپايی را از سر بگيرد، پروتکل الحاقی را به تصويب قوه مقننه برساند و برنامه غنی سازی اورانيوم را متوقف کند.
۲۵ سپتامبر: منوچهر متکی، وزير امور خارجه ايران قطعنامه آژانس بين المللی انرژی اتمی را غيرقانونی و غيرقابل قبول خواند اما در عين حال گفت که ايران راه مذاکره را بسته نمی بيند.
۲۶ سپتامبر: وزارت خارجه ايران تهديد کرد که در صورت عدم اصلاح قطعنامه يا پافشاری برای اجرای آن، غنی سازی اورانيوم را از سر خواهد گرفت و مانع بازرسی های سرزده و گسترده تر از تاسيسات اتمی خود خواهد شد.
۲۷ سپتامبر: بعد از آن که ايران اعلام کرد از رای مثبت هند به قطعنامه آژانس حيرت زده شده است، وزارت خارجه هند اعلام کرد:"رأی مثبت دهلی نو به آن قطعنامه با هدف پرهيز از يک رويارويی عمده ميان ايران و جامعه جهانی انجام شد."
۲۸ سپتامبر: مجلس ايران يک فوريت طرحی را تصويب کرد که دولت را موظف می کند اجرای مفاد پروتکل الحاقی به پيمان منع گسترش جنگ افزارهای هسته ای (ان پی تی) را به حالت تعليق درآورد.
سوم اکتبر: آمريکا از دولتهايی که درگير پروژه های اتمی ايران هستند، خواست فورا اين فعاليت ها را متوقف کنند. يک روز بعد روسيه همکاری اتمی خود با ايران را شفاف خواند و گفت از سخنان طرف آمريکايی بهتزده شده است.
هفتم اکتبر: آژانس بين المللی انرژی اتمی و رييس آن محمد البرادعی مشترکا برنده جايزه صلح نوبل سال ۲۰۰۵ شدند. آقای برادعی گفت اين جايزه به سازمانش در برخورد با برنامه اتمی ايران و کره شمالی کمک خواهد کرد. همان روز نمازگزاران جمعه در ايران ضمن محکوم کردن قطعنامه اخير شورای حکام آژانس، از موضع جمهوری اسلامی در دستيابی به فناوری غنی سازی اورانيوم و توليد سوخت اتمی دفاع کردند.
۱۴ اکتبر: مؤسسه مطالعات راهبردی ملی در آمريکا اعلام کرد ايران مصمم به دستيابی به جنگ افزار هسته ای است اما در عين حال به دولت آمريکا توصيه می کند که پذيرش ايران به عنوان کشور برخوردار از سلاح هسته ای هزينه کمتری برايش دربر خواهد داشت تا اين که بکوشد برنامه احتمالی اين کشور برای دستيابی به سلاح هسته ای را متوقف سازد.
۱۵ اکتبر: جان بولتون، سفير آمريکا در سازمان ملل متحد، ايران را متهم کرد که برای ۱۸ سال سعی در توسعه سلاح های اتمی داشته درحالی که در اين مدت جهان را درباره نيات خود "فريب" داده است.
۱۶ اکتبر: وزير امور خارجه آمريکا در لندن با نخست وزير بريتانيا درباره راه های مناسب برخورد با برنامه اتمی جمهوری اسلامی گفتگو کرد.
۲۴ اکتبر: دولت احمدی نژاد کليات آيين نامه چگونگی مشارکت کشورهای خارجی در برنامه های هسته ای را به تصويب رساند. راديو رسمی ايران تاکيد کرد که تنها کشورهايی می توانند در اين مشارکت نقش داشته باشند که دوست جمهوری اسلامی و بی طرف باشند و مقررات پيمان منع گسترش سلاح های هسته ای (ان.پی.تی) را اجرا کنند.
۲۴ اکتبر: سرگئی لاوروف، وزير خارجه روسيه با همتای ايرانی خود ديدار کرد. آقای متکی در زمانی به مسکو رفته بود که استفن هادلی، مشاور امنيت ملی آمريکا نيز در پايتخت روسيه در حال مذاکره با مقامات روس است و انتظار می رود برنامه اتمی ايران بخشی از دستور کارش باشد.
۲۵ اکتبر: موسسه بين المللی مطالعات استراتژيک هشدار داد اگر ايران سلاحهای هسته ای توليد کند، اين مساله می تواند به رقابت تسليحاتی در منطقه دامن زند زيرا ترکيه، عربستان سعودی و مصر نيز به فکر دستيابی به بمب اتمی خواهند افتاد.
۲۶ اکتبر: آقای احمدی نژاد طی سخنرانی در نشست "جهان بدون صهيونيسم" خواستار محو اسراييل از روی نقشه جهان شد. غرب و حتی دبير کل سازمان ملل به شديدترين لحن اين اظهارات را محکوم کردند.
ششم نوامبر: آقای لاريجانی با ارسال نامه برای کشورهای اروپايی اعلام کرد که جمهوری اسلامی مايل به از سرگيری مذاکرات اتمی است.
ششم نوامبر: نتوار سينگ، وزير خارجه وقت هند اعلام کرد که اين کشور ممکن است در نشست آينده شورای حکام آژانس بين المللی انرژی اتمی موضع خود را درباره برنامه های اتمی ايران تغيير دهد. هند يکی از ۲۲ کشوری بود که به قطعنامه پيشنهادی بريتانيا، فرانسه و آلمان عليه فعاليتهای هسته ای ايران رای مثبت داد. همصدايی هند با غرب عليه ايران که از متحدان سنتی اين کشور است، بسياری از ناظران سياسی به ويژه مقامات ايرانی را شگفت زده کرد.
هفتم نوامبر: آقای برادعی از ايران خواست در زمينه برنامه اتمی اش شفافيت بيشتری نشان دهد. وی همچنين پيشنهاد داد برای حل مناقشه اتمی جمهوری اسلامی، يک بانک جهانی سوخت اتمی تشکيل شود تا کشورهای بتوانند از آن برداشت کنند.
هشتم نوامبر: آقای لاريجانی در مصاحبه با بی بی سی اعلام کرد که مذاکرات ايران و اتحاديه اروپا می تواند"ثمربخش" باشد. وی گفت که اگر اروپايی ها بار ديگر به ايران اصرار کنند تا فراوری اورانيوم را متوقف سازد، مرتکب اشتباهی می شوند و دستاوردهای بزرگتری را به مخاطره می اندازند.
نهم نوامبر: وزيرخارجه بريتانيا پس از گفتگو با رهبران روسيه اعلام کرد که دولتهای بريتانيا، فرانسه و آلمان خواهان ارجاع پرونده اتمی ايران به شورای امنيت سازمان ملل متحد نيستند.
13 نوامبر: دولت جمهوری اسلامی خبر مربوط به وجود يک لپ تاپ حاوی اطلاعات مهم در باره فعاليت های هسته ای ايران را يک سناريوی ناشيانه از طرف آمريکا برای تخريب ايران توصيف کرد.
18 نوامبر: آژانس بين المللی انرژی اتمی گفت که در ميان اسنادی که ايران تحويل بازرسان اين آژانس داده، دستورالعمل هايی در مورد ريخته گری فلز اورانيوم به شکل نيم کروی وجود دارد که به گفته ديپلمات ها می تواند چگونگی ساخت بخش مهمی از بمب اتمی باشد.
19 نوامبر: رئيس جمهور آمريکا به رهبر روسيه گفت که آمريکا مايل است طرح پيشنهادی مسکو برای سازش بر سر برنامه اتمی ايران را بپذيرد.
20 نوامبر: نمايندگان مجلس ايران رای دادند که اگر پرونده اتمی جمهوری اسلامی به شورای امنيت ارجاع شود، ايران بايد فعاليتهای داوطلبانه از جمله اجازه بازرسی سرزده از تاسيسات اتمی بر اساس پروتکل الحاقی را متوقف کند.
چهارم دسامبر: ژنرال دان هالوتز، رئيس ستاد ارتش اسرائيل گفت که تلاش های جامعه بين المللی برای جلوگيری از تبديل شدن ايران به يک قدرت هسته ای موفقيت آميز نبوده و کشورش برای نابودی برنامه اتمی جمهوری اسلامی حاضر است تا دو هزار کيلومتر برود.
15 دسامبر: جورج بوش نيوز ايران را خطری واقعی توصيف و بار ديگر جمله معروف خود را تکرار کرد که "ايران بخشی از محور شرارت است".
19 دسامبر: اندکی پس از پايان نشست سران شش کشور عرب حاشيه خليج فارس، وزير خارجه امارات متحده عربی خواهان تضمين کافی برای مصونيت اعراب از عواقب فعاليتهای هسته ای ايران شد.
بازگشت به بالا
سال 2006
دوم ژانويه: علی لاريجانی طرح روسيه برای انجام بخش مهم غنی سازی در خاک آن کشور را رد کرد.
چهارم ژانويه: نويسنده کتاب وضعيت جنگی (State of War) ادعا می کند سيا به منظور بازداشتن ايران از ساخت سلاح اتمی، از طريق يک متخصص هسته ای اهل روسيه نقشه های ساخت سلاح اتمی در اختيار ايرانيها گذاشته و در جايی از اين نقشه ها اشکالی ايجاد کرده است که باعث شود تلاش ايرانيها برای استفاده از نقشه ها و ساخت سلاح اتمی هيچگاه به نتيجه نرسد اما فردی که آمريکاييها برای انتقال اين نقشه ها بټ