فراسوي حركت تدريجي: استراتژي جديدي براي برخورد با ايران
April 30 2006
عادت معمول ميان استراتژيستها الهام گرفتن از مفروضات رئاليستي و سيستماتيك در تدوين و ارائه پيشنهادهاي عملي است. چنين روشهايي چند ويژگي مشخص دارند: كوتاه مدت، ساده و سيستماتيك هستند.
در گزارشي كه توسط آقايان عباس ميلاني، مايكل مك فال و لوي دايموند تحت عنوان «فراسوي حركت تدريجي: استراتژي جديدي براي برخورد با ايران» توسط مؤسسه ي مطالعات انقلاب، جنگ و صلح هوور به رشته ي تحرير در آمده است، كم هزينه ترين و مؤثرترين راه براي برخورد با ايران در حالت كلي و برخورد با ايران در حالت خاص، گسترش دموكراسي در بلند مدّت عنوان شده است كه به زعم آنها باعث شفافيت هر چه بيشتر مواضع ايران از يكسو و ناتواني نخبگان حاكم در دستكاري افكار عمومي و استفاده از احساسات ملي گرايانه ي ايراني از سوي ديگر مي باشد.
به اعتقاد اين كارشناسان در گذشته آمريكا به دليل نداشتن يك سياست منسجم در قبال ايران به موضوع گسترش دموكراسي نگاه جدّي نداشته و حتي اقدامات آن باعث تضعيف حاميان دموكراسي در ايران شده است. براين اساس، گزارش آنها تأكيد ويژه اي بر استفاده از عناصر جامعه شناختي – سياسي در تدوين استراتژي بلند مدّت آمريكا در قبال ايران دارد و يك استراتژي دو ستوني را براي برخورد با ايران پيشنهاد مي كند كه در برخورد كوتاه مدت استفاده از روشهاي سخت افزاري براي جلوگيري از دستيابي ايران به سلاح هسته اي را توصيه مي نمايد و در برخورد بلندمدّت، دموكراتيزاسيون و پيشبرد تغييرات مسالمت آميز را به عنوان روشهاي نرم افزاري توصيه مي نمايد. نويسندگان گزارش بر اين باورند كه در وضعيت كنوني جنبش دموكراسي خواهي در ايران تضعيف شده و نيروهاي حامي تغيير، فاقد قدرت و سازمان دهي مي باشند. آنها ادعا مي كنند در ايران هم مثل اوكراين، چك، لهستان و برخي كشورهاي ديگر، جنبش دموكراسي خواهي پس از مدّتي ركود و نخوت دوباره احياء خواهد شد و خود را باز خواهد يافت. بنابراين اگر شكاف نخبگان حاكم تشديد شود نيروهاي حامي دموكراسي تقويت شده و ميزان تأثيرگذاري خود را بر تحولات افزايش خواهند داد. با اين وجود نويسندگان گزارش معتقدند فروپاشي نظام سياسي در ايران قريب الوقوع نيست زيرا اولاً نظام سياسي ايران بسيار متفاوت از نظامهاي سياسي اوكراين، لهستان و چك مي باشد، ثانياً قانون اساسي ايران قدرت ويژه اي را به برخي نهادها و افراد داده است و ثالثاً نيروهاي حامي دموكراسي پراكنده و سرگشته اند. لذا نبايد تصور كرد كه به اين زوديها جنبشي دموكراتيك در ايران شكل بگيرد. از نظر نويسندگان، استراتژي جامع و هوشمندانه ي آمريكا در پيشبرد دموكراسي در ايران مي تواند لحظه ي وقوع اين حادثه را تسريع كند. امّا در عين حال به دليل سابقه ي منفي تاريخي، آمريكا به هيچ وجه نبايد به فكر مداخله ي مستقيم براي پيشبرد دموكراسي در ايران باشد. به اعتقاد نويسندگان تا زماني كه شرايط كنوني برقرار بوده و آمريكا ضمن حفظ كلاهكهاي هسته اي خود و توسعه ي استراتژيهاي جديد دفاعي، با ايران برخوردي تبعيض آميز و متفاوت از ساير كشورها و حتي اعضايNPT دارد، نمي توان اميدوار بود افكار عمومي، توجيه آمريكا در مورد لزوم برخورد شديدتر با ايران را بپذيرد. آمريكا براي تضعيف ادعاهاي ايران در مورد لزوم دستيابي فن آوري پيشرفته ي هسته اي، ابتدا خود بايد اعتمادسازي را آغاز كرده و نشان بدهد به مفاد NPT در مورد لزوم كاهش تسليحات هسته اي توسط دولتهاي هسته اي پايبند است.
امّا در گزارشي كه توسط آقايان عباس ميلاني، مايكل مك فال و لوي دايموند تحت عنوان «فراسوي حركت تدريجي: استراتژي جديدي براي برخورد با ايران» توسط مؤسسه ي مطالعات انقلاب، جنگ و صلح هوور به رشته ي تحرير در آمده است، كم هزينه ترين و مؤثرترين راه براي برخورد با ايران در حالت كلي و برخورد با ايران در حالت خاص، گسترش دموكراسي در بلند مدّت عنوان شده است كه به زعم آنها باعث شفافيت هر چه بيشتر مواضع ايران از يكسو و ناتواني نخبگان حاكم در دستكاري افكار عمومي و استفاده از احساسات ملي گرايانه ي ايراني از سوي ديگر مي باشد.
به اعتقاد اين كارشناسان در گذشته آمريكا به دليل نداشتن يك سياست منسجم در قبال ايران به موضوع گسترش دموكراسي نگاه جدّي نداشته و حتي اقدامات آن باعث تضعيف حاميان دموكراسي در ايران شده است. براين اساس، گزارش آنها تأكيد ويژه اي بر استفاده از عناصر جامعه شناختي – سياسي در تدوين استراتژي بلند مدّت آمريكا در قبال ايران دارد و يك استراتژي دو ستوني را براي برخورد با ايران پيشنهاد مي كند كه در برخورد كوتاه مدت استفاده از روشهاي سخت افزاري براي جلوگيري از دستيابي ايران به سلاح هسته اي را توصيه مي نمايد و در برخورد بلندمدّت، دموكراتيزاسيون و پيشبرد تغييرات مسالمت آميز را به عنوان روشهاي نرم افزاري توصيه مي نمايد. نويسندگان گزارش بر اين باورند كه در وضعيت كنوني جنبش دموكراسي خواهي در ايران تضعيف شده و نيروهاي حامي تغيير، فاقد قدرت و سازمان دهي مي باشند. آنها ادعا مي كنند در ايران هم مثل اوكراين، چك، لهستان و برخي كشورهاي ديگر، جنبش دموكراسي خواهي پس از مدّتي ركود و نخوت دوباره احياء خواهد شد و خود را باز خواهد يافت. بنابراين اگر شكاف نخبگان حاكم تشديد شود نيروهاي حامي دموكراسي تقويت شده و ميزان تأثيرگذاري خود را بر تحولات افزايش خواهند داد. با اين وجود نويسندگان گزارش معتقدند فروپاشي نظام سياسي در ايران قريب الوقوع نيست زيرا اولاً نظام سياسي ايران بسيار متفاوت از نظامهاي سياسي اوكراين، لهستان و چك مي باشد، ثانياً قانون اساسي ايران قدرت ويژه اي را به برخي نهادها و افراد داده است و ثالثاً نيروهاي حامي دموكراسي پراكنده و سرگشته اند. لذا نبايد تصور كرد كه به اين زوديها جنبشي دموكراتيك در ايران شكل بگيرد. از نظر نويسندگان، استراتژي جامع و هوشمندانه ي آمريكا در پيشبرد دموكراسي در ايران مي تواند لحظه ي وقوع اين حادثه را تسريع كند. امّا در عين حال به دليل سابقه ي منفي تاريخي، آمريكا به هيچ وجه نبايد به فكر مداخله ي مستقيم براي پيشبرد دموكراسي در ايران باشد. به اعتقاد نويسندگان تا زماني كه شرايط كنوني برقرار بوده و آمريكا ضمن حفظ كلاهكهاي هسته اي خود و توسعه ي استراتژيهاي جديد دفاعي، با ايران برخوردي تبعيض آميز و متفاوت از ساير كشورها و حتي اعضايNPT دارد، نمي توان اميدوار بود افكار عمومي، توجيه آمريكا در مورد لزوم برخورد شديدتر با ايران را بپذيرد. آمريكا براي تضعيف ادعاهاي ايران در مورد لزوم دستيابي فن آوري پيشرفته ي هسته اي، ابتدا خود بايد اعتمادسازي را آغاز كرده و نشان بدهد به مفاد NPT در مورد لزوم كاهش تسليحات هسته اي توسط دولتهاي هسته اي پايبند است.
منبع: آفتاب نيوز