درباره انتخابات آزاد

محمد برقعی

اسفندیار گرام

هیچ عاقلی منکر ضرورت بحث نظری نیست والا میشود حرکت کور و سردرگم . نکته همین جاا است که هدف . مقصود رفتن و عملکردن است یا فقط لذت از بحث کردن بردن . در حالت اول مباحث نظری پا در عمل دارند و در تمام لحظات در خدمت عمل هستند در حالت دوم که فضای حاکم بر عموم حلقه های روشنفکری ما است مباحث انتزاعی است که البته برای یک محفل دانشگاهی و مطالعاتی بسیار هم خوب است اما مناسب یک گروه سیاسی نیست درک نادرست از همین تفکیک ساده بلای جان فعالان سیاسی ما در خارج از کشور در حداقل پنج دهه گذشته شده ودر داخل هم که من از جوانی درگیر بودم در اکثر موارد همین را در میان روشنفکران میدیدم و اعتراض میکردم و مطرود میشدم وحاصلش را در انقلاب دیدیم که هیچ یک از نام آورانمان رای نیاورد ند <انهمه ایثار و عشق بی نتیجه ماند زیرا همه حرف های خوب را گفتیم بی آنکه کاری برای رساندن صدایمان کرده باشیم شاید موفق ترین مجموعه حزب توده بود که برای زنئگی ملدوس وروزمره مردم هم برنامه داشت و با قشر وسیعی از انان رابطه برقرار کرده بود نه رابطه روشنفکری وسیاسی بلکه رابطه فایده رسانی و اجتماعی واقتصادی

بحث هایی چون :محاصره حکومت از طریق جوامع مئنی بدون امکان یا حوصله ایحاد نهادهای مدنی، حتی در حد حرفه ای کردن “اجا”، را من انتزاعیات و ورزش فکری میخوانم. یا شعار انتخابات دادن بدون هیچ نقشی واثری در این کار داشتن اگر انتزاعی و “بحث برای بحث ” نیست پی چیست