بریتانیا چگونه خطای کرونایی خود را اصلاح کرد
بریتانیا از اولین کشورهایی بود که پشت ایده مصونیت گله‌ای مردم در کرونا ایستاد و در روزهای اول اعلام کرد که خبری از تعطیلی شهرها نیست، اما چیزی نگذشت که در استراتژی این کشور چرخشی تمام عیار ایجاد شد.در یادداشت زیر که سارا باسه‌لی، دبیر بخش سلامت گاردین و محقق سلامت نوشته می‌خوانیم که ایده مصونیت توده‌ای یا گله‌ای یا همان ایمنی جمعی چه‌طور نخست در بریتانیا دست بالا پیدا کرد و چه گونه بی‌اعتبار شد و جای‌اش را به استراتژی تست و رصد داد.خوانن این یاداداشت برای کشور ما که مسوولان‌مان راه ایمنی گله‌ای را برگزیده‌اند، بسیار مفید است.۱. رویای خطرناک۱۱ مارس، درست یک‌روز پیش از آن‌که بوریس جانسون، نخست‌وزیر بریتانیا به مردم‌اش گفت که دولت نمی‌تواند کرونا را مهار کند و آزمایش کرونا، جز برای بیماران بیمارستانی متوقف شود، دیوید هالپرن، رییس «واحد مشاوران رفتارشناسی جمعی» دفتر نخست‌وزیری با بیبیسی گفت‌وگوی کوتاهی کرد.گفت‌وگوی او آن‌زمان تقریبا به چشم نیامدـــ آن روز، پیش از هر چیز، روز بودجه بود. حالا که از نو به آن نگاه می‌کنی شگفت‌آور است.هالپِرن گفت: «با فرض اینکه اپیدمی این بیماری هم مانند اپیدمی بیماری‌های دیگر گسترش دارد و زیاد می‌شود، باید نقطه‌ای باشد که در آن نقطه، می‌خواهید از گروه‌های بسیار آسیب‌پذیر نگه‌بانی کنید تا به آن دچار نشوند و تا آن‌هنگام‌که آنها از قرنطینه حفاظتی افراد پرخطر بیرون بیایند، مصونیت توده‌ای در باقی جمعیت به‌دست آمده است.»این حرف‌ها نشانه‌ای بود از طرز فکر استراتژیست‌های سیاسی‌ای که واکنش بریتانیا به کرونا را رهبری میکردند؛ همان‌که مدعی بودند آنچه می‌کنند مبتنی‌‌است‌بر شواهد علمی؛ یعنی می‌گفتند: «اجازه می‌دهیم بیماری در بین افراد سالم گسترش یابد. پس نیازی به آزمایش نیست.»۲. بیدارشدن از خواباما اگر لحظه‌ای وجود داشت که در آن بریتانیا از رویکرد سنتی‌اش درباره سلامت همگانی‌اش و در مبارزه با یک اپیدمی روی گرداند، همین زمان بود.در اپیدمی‌های قبلی؛ ابولا، سارس و مِرس هیچ‌کس ضرورتِ به‌دام‌انداختن و ریشه‌کنیِ ویروس را، از راه آزمایش همه افرادی که نشانه بیماری را دارند؛ ردگیری تماس‌های‌شان، جداسازی و آزمایش‌شان، زیر سؤال نبرده بود. ولی این‌بار چنین نشد.«شما نمی‌توانید چشم‌بسته آتشی را فروبنشانید.» این را تِدرُس اَدهانُم قبرسیوس، مدیرکل سازمان بهداشت جهانی گفت؛ درست پنج‌روز پس از آن‌که بریتانیا از روش فوری جانسون، هالپرن و هواداران دیگرش او تغییر روش داد. او گفت: «شما نمی‌توانید این بیماری همه‌گیر را متوقف کنید اگر که ندانید چه کسانی آلوده شده‌اند. ما پیام ساده‌ای برای همه‌ی کشورها داریم: آزمایش، آزمایش، آزمایش. همه موردهای مشکوک را آزمایش کنید. اگر آزمایش‌شان مثبت شد، آنها را از بقیه جدا کنید و دیگرانی را که تا دو روز پیش از بروز نشانه‌ها با این مثبت‌ها در تماس نزدیک بوده‌اند پیدا کنید و از اینها هم آزمایش بگیرید.»ولی وزیران دولت بریتانیا به این هشدارها توجه نکردندـــ متخصصان بهداشت عمومی به حاشیه رانده شدند و گونه جدیدتری از دانشمندان، هوادار [سیاست‌های] نخست‌وزیرند.به باور ریچارد هورتون، سر ویراستار مجله لنسِنت مدیکال، صداهای غالب در میان متخصصانی‌که به دولت مشورت می‌دادند، صدای سازندگان مدل‌های ریاضی و دانشمندان علوم رفتاری، از جمله هالپِرن، بودند.روز ۲۵مارس، هورتون به اعضای کمیته انتخاب علم و فن‌آوری پارلمان بریتانیا گفت متخصصان بهداشت عمومی و پزشکان سهم چندانی در این مشاوران ندارند؛هورتون نشان داد در مشاوره‌دادن به دولت سندهای مدل‌سازی و علوم رفتاری هست، ولی چیزی از سلامت عمومی یا از پزشکی بالینی نمی‌بینم.آزمایش، جداسازی و قرنطینه؛ یعنی کارهای اصلی سلامت عمومی‌ـــ به‌ندرت در دستور کار بود، شاهدی بر اینکه هشدارهای دانشمندان چینی درباره‌ی شدت کرونا درک نشده.هورتون می‌گوید: «ما فکر کردیم می‌شود یک اپیدمی مهارشده داشته باشیم. فکر می‌کردیم می‌توانیم آن اپیدمی را در طول ماه‌های مارس و آوریل مدیریت کنیم، منحنی را نزولی و مصونیت گله‌ای ایجاد کنیم و بدین شیوه از مردم محافظت کنیم.اما دلیل این که چرا آن استراتژی اشتباه بود این است که این نکته را تشخیص نداده بودند که سروکارِ ۲۰درصد از مردمِ دچارشده به یک بیماری بحرانی شدید می‌کِشد. شواهد در آخر ژانویه پیدا بود.»آنتونی کاستِلّو، متخصص کودکان اهل بریتانیا و مدیر سابق سازمان بهداشت جهانی هم از تصمیم دولت برای متوقف‌کردن آزمایش‌ها به‌شدت انتقاد می‌کند: «برای من و نیروهای سازمان بهداشت جهانی که با آنها صحبت کرده‌ام، این سیاستی مطلقاً اشتباه است. گویا در مملکت ما، رویکرد اصلی سلامت همگانی را مدل‌سازی ریاضیاتی تعیین می‌کند.»خلاصه وزیران بریتانیا ناکام ماندند و آنچه پدیدار شد تصویری بود از آشفتگی و ابهام در سطوح بالا؛ وزیرانی که از پسِ عملی‌کردن وعده‌های‌شان برنمی‌آیند و از رقابت جهانی بر سر کیت‌های آزمایش کرونا هیچ درکی ندارند.۳. بریتانیای جدیدبریتانیا اما اکنون در حال رقابت با همه کشورهایی است که به کیت‌های آزمایش، به‌ویژه تست PCR نیاز دارند؛ کیت‌هایی که تشخیص می‌دهند کسی کرونا دارد یا نه.رییس‌جمهورها و نخست‌وزیرهای [کشورهای مختلف] در تلاش برای تهیه این کیت‌ها و اجزای‌شان، که عرضه محدودی دارد، روی دستِ هم‌دیگر بلند شدند.آمریکا هم پی برده به این کیت‌های آزمایش نیاز دارد و به کارخانه‌هایی که آنها را صادر می‌کنند می‌گوید که آمریکا باید در نوبت اول باشد.بریتانیا حالا در تلاش است برای افزایش آزمایش‌ها تا ۲۵هزار در روز، برای بیماران بیمارستانی و کارگران بخش سلامت؛ دیگر خبری از آن آرزویی نیست که زمانی بیان شد ولی حالا به‌ندرت حرفی از آن به میان می‌آید: رسیدن به ۱۰۰هزار تست در روز؛ از جمله برای کارگران سایر بخش‌های مهم.دکتر کاتارینا بوئمه، مدیر اجرایی بنیاد غیرانتفاعی «تشخیص‌های ابداعی جدیدِ» ژنو که با سازمان بهداشت جهانی همکاری می‌کند، می‌گوید: «در همه کشورها نخست‌وزیرها با مدیرعامل‌های کارخانه‌های تجهیزات تشخیصی تماس می‌گیرند و سعی می‌کنند سهام آنها را به دست بیاورند.اندونزی و پرو تلاش کرده‌اند چندین‌میلیون کیت آزمایش سفارش دهند و هواپیماهای خصوصی برای گرفتن آنها بفرستند. حتی برای تهیه این کیت‌ها اتفاقات خیلی بیشتری هم در پشت پرده در جریان است.»او می‌گوید این کارخانه‌ها می‌کوشند مسوولانه عمل کنند: «آنها شمار محدودی برای هر کشور تأمین می‌کنند تا دست‌کم برای چند روز کارشان راه بیفتد و این کار را مرتب انجام می‌دهند.ولی کارخانه‌های آمریکایی آشکارا اعلام کرده‌اند که نمی‌توانند کشوری جز آمریکا را تأمین کنند.»سه کارخانه آمریکاییِ سازنده تست‌های PCR گفته‌اند تولیدهای‌شان را صادر نمی‌کنند و آفریقا را، که برای تست اچ‌آی‌وی از فن‌آوری آنها استفاده می‌کند، با تنها یک تأمین‌کننده، «کارخانه روش» سوییس، رها کرده‌اند.اما در بریتانیا، نبود ظرفیت آزمایش‌گاهی برای تحلیل نمونه‌گیری‌ها هم مانع رژیم آزمایش بوده؛ مثلا در میلتون کینز انباری همراه با تأسیسات آزمایش‌گاهی برای افزودن به ظرفیت آزمایش‌گاه‌ها راه افتاده.در بلندمدت همه به آزمایش خون امیدوارند: برای آزمایش پادتن‌هایی که سیستم ایمنی بدن در مبارزه با عفونت تولید می‌کند؛ چراکه نشان می‌دهند فرد کرونا داشته و احتمالا ایمنی پیدا کرده.این می‌تواند سرنوشت بازی را عوض کند و به کارگران بخش‌های اصلی اقتصاد امکان دهد برای انجام کارها، مثلا بازگشایی مدارس، از قرنطینه خارج شوند.۴. حواس‌های‌تان را جمع‌تر کنید!اما کمی بعد نشانه دیگری از ناخرسندی بین متخصصان سلامت عمومی عیان شد.پروفسور شارون پیکوک، مدیر بیماری‌های عفونی در مرکز سلامت عمومی بریتانیا، به اعضای پارلمان گفت که میلیون‌ها کیت آزمایش خانگی ظرف روزهای آینده در دسترس خواهد بود و توسط آمازون به مردم تحویل داده می‌شود یا در سایت Boots به فروش می‌رسد.او گفت: «کیت‌های آزمایش در سراسر اروپا و همه‌جای دنیا سفارش داده می‌شود و در آسیای جنوب‌شرقی هم فروخته می‌شود. این کار در همه‌جای دنیا رایج است. فقط ما نیستیم که این کار را می‌کنیم.»ولی در عرض چند ساعت به‌نظر این ایده رد شد. هشدار داده شد که تست‌های پادتن هنوز به ارزیابی‌های درست‌وحسابی نیاز دارد.وزیر بهداشت، مت هنکوک، گفته دولت ۳.۵ میلیون تست پادتن خریده، ولی گاردین خبر گرفت که بریتانیا عملاً ۴۰میلیون کیتِ دیگر هم سفارش داده.این قمار بزرگی است که دولت‌های سراسر جهان دارند، از ترس آن که موجودی این تست‌ها تمام شود، انجام می‌دهند.تست‌های پادتن همین حالا در اینترنت در دسترس است، ولی بعضی‌های‌شان مطمئن نیستند و ممکن است جواب‌شان اشتباه باشد.تاکنون، بهترین نمونه این تست‌ها در برابر کرونا، ۹۰درصد حساسیت و دقت دارند.خطرات همه این نوع آزمایش‌ها، و نه فقط تست پادتن، آشکار است: اسپانیا و جمهوری چک اخیراً مجبور شدند صدهاهزار از تست‌های ساخت چین را پس بفرستند چون میزان شناسایی آنها فقط ۳۰ درصد بود.تست‌های پادتن در چین و کره‌‌جنوبی وسیعاً استفاده می‌شود ولی در آن کشورها از قبل، با گرفتن تست قدیمی PCR از همه افرادی که علائم داشتند و ردگیری و ایزوله‌کردن تماس‌های‌شان، کرونا فروکش کرده بود.۵. رصد کن؛ دنبال کن؛ تنبلی نکن!ردگیری فراگیر تماس‌ها، که به نیروی کار فراوانی نیاز دارد، از طریق اپلیکیشن‌های تلفن‌های همراه ممکن شده: به وسیله این اپلیکیشن‌ها به افرادی که در تماس نزدیک با فرد مبتلا بوده‌اند اطلاع داده می‌شود که آزمایش آن شخص مثبت بوده.دانشگاه آکسفورد بر روی توسعه چنین اپلیکیشنی کار می‌کند. برنامه‌ریزی‌کردن درباره دور آخرِ بازی، آزمایش و ردگیری تماس‌ها، معلوم‌شدن جایگاه ویروس و افرادی که هنوز در برابر آن آسیب‌پذیرند، در میان دانشمندان به عنوان راهی برای ریشه‌کن‌کردن آخرین کانون‌های یک همه‌گیری پذیرفته‌شده.ایتالیا که از پایین‌آوردن شمار دچارشدگان و میزان کشندگی این ویروس درمانده، حالا بیش از هر کشور دیگری در جهان آزمایش انجام می‌دهد.با فاصله کمی پس‌از آن آلمان قرار دارد: این کشور از همان آغاز بنابر شویه پیش‌نهادیِ سازمان بهداشت جهانی به‌گستردگی از افراد مشکوکی که نشانه بیماری دارند، تست گرفته و تماس‌های‌شان را ردگیری کرده.همه این اقدامات به رهبری مجموعه معروف «مؤسسه رابرت کُخ» انجام شده. در حالی که آلمانی‌ها نخستین کسانی هستند که می‌گویند این همه‌گیری هنوز در آغازش است و هنوز ممکن است در آلمان منفجر شود، افزایش موارد دچارشدن و مرگ‌ومیر در کشورشان هرگز به‌اندازه بریتانیا نبوده و به ایتالیا و اسپانیا نزدیک نشده..باید ببینیم آیا توجه اخیرِ بریتانیا به انجام آزمایش می‌تواند آمار را کاهش دهد یا نه.در عرض چند هفته، در مبارزه با کرونا، ناگهان، آزمایش اهمیتی کانونی پیدا کرد. آزمایش در بیمارستان‌های قدیمی و جدید و حتی در جاهایی مثل پارکینگ‌های بزرگ خالی در حال انجام است.پرستارها با پیشبندهای پلاستیکی آشفته، دستکش‌ها و ماسک‌های‌شان، در زیر سقف‌های برزنتی، به داخل شیشه‌های باز اتومبیل‌ها خم می‌شوند تا از دماغ و دهان کارگران بخش بهداشت و درمان نمونه بردارند؛ کارگرانی که شاید سرفه‌های خشک هشداردهنده‌‌‌‌ای داشته باشند یا در ایزوله به سر می‌برند چون بچه‌ها یا همسرشان کرونا داشته‌اند.
سارا باسه‌لی؛ روزنامه گاردین لندن
ترجمه نیما فاتح و دامون افضلی از روزنامه همشهری
این متن، نسخه ویرایش‌شده‌ی روزاروز است
******
کرونا؛ چرا کادر درمانی بریتانیا از کیسه زباله برای حفاظت خود استفاده می‌کنند؟
پزشک بخش مراقبت‌های ویژه در گفتگو با بیبیسی، از واقعیت فلج‌کنندهٔ نبود تجهیزات و امکانات که کارکنان بخش بهداشت و درمان در بریتانیا با آن رو‌به‌رو هستند، می‌گوید.
در حالی که آمار مرگ‌ومیر بر اثر ویروس کرونا هم‌چنان بالا می‌رود، بیمارستان‌های سراسر بریتانیا بی‌وقفه تلاش می‌کنند تا تخت‌های بیشتری را در بخش مراقبت‌های ویژه به کسانی که حالشان وخیم است، اختصاص بدهند.
یک پزشک بخش مراقبت‌های ویژه واقعیت‌های پیش روی کارکنان بخش درمان را در خط مقدم مقابله با این ویروس توضیح می‌دهد.
چندین نفر از کارکنان بخش بهداشت و درمان در انگلستان در گفتگو با بیبیسی از کمبود تجهیزات و امکانات در بیمارستان گفتند. به دلیل هشدار و منع آنها از گفتگو با رسانه‌ها، تمایلی به گفتگوی عمومی نداشتند اما پزشکی از بخش مراقبت‌های ویژه در میدلندز حاضر به گفتگو شد. بیبیسی برای محفوظ ماندن هویت او نامش را در این گفتگو تغییر داده است.
دکتر رابرتز می‌گوید بیمارستان در آستانهٔ سقوط است. بخش مراقبت‌های ویژه پر از بیماران مبتلا به ویروس کرونا (کووید-۱۹) است. همهٔ عمل‌های جراحی، غیر‌اضطراری تشخیص داده و لغو شده؛ حتی برای بیماران سرطانی.
کمبود نیرو و کادر درمان وجود دارد، کمبود تخت‌های مخصوص مراقبت ویژه، کمبود آنتی‌بیوتیک‌های لازم و دستگاه تنفس مصنوعی.
همهٔ اینها همراه است با عدم اطمینان روزافزون از آنچه درروزهای اوج این بیماری اتفاق خواهد افتاد که گفته می‌شود در بریتانیا حدود ۱۴ و ۱۵ ماه آوریل خواهد بود، همین حالا هم کارکنان بیمارستان‌ها تحت‌فشار شدیدی قرار دارند.
- کرونا در ایتالیا؛ ‘باید تصمیم بگیریم کدام بیمار را درمان کنیم و کدام را درمان نکنیم’
- کرونا در ایتالیا؛ پرستاری که بحران را به تصویر می‌کشد ‘مرگ در تنهایی چیز بسیار زشتی است’
در میان تمام حرف‌های دکتر رابرتز این واقعیت مطرح می‌شود که همهٔ این متخصصان درمانی که بیش از ۱۳ ساعت در روز به مراقبت از بیماران بد‌حال می‌پردازند، ناچارند تجهیزات محافظت شخصی خود را به صورت‌های مختلف با کیسه‌های زباله، پیشبندهای پلاستیکی و عینک‌های اسکی عاریه‌ای بسازند.
در حالی که مردم تلاش می‌کنند فاصلهٔ ایمن دو متری را با هم حفظ کنند، بسیاری از کارکنان سیستم خدمات بهداشت ملی بریتانیا (ان اچ اس) باید بیماران مشکوک به بیماری کرونا را بدون هیچ محافظتی از فاصلهٔ ۲۰ سانتیمتری معاینه کنند.
دکتر رابرتز می‌گوید که بسیاری از کارکنان بخش‌های دیگر در بیمارستانی که او کار می‌کند، با بیمارانی با بیماری‌های مهلک، نگران آنچه در پیش خواهد بود هستند و مدام برای خودشان تجهیزات محافظت شخصی ذخیره می‌کنند.
” باید واقع‌بین بود، پرستاران در بخش مراقبت‌های ویژه الان به این تجهیزات نیاز دارند. آنها ناچارند کارهایی را انجام دهند که خطر انتقال ویروس از طریق ذرات موجود در هوا برایشان وجود دارد اما به آنها گفتند کلاه‌های معمولی پارچه‌ای بگذارند که سوراخ دارد و اصلاً محافظت نمی‌کند. این اشتباه است. به همین دلیل ناچاریم کیسه‌های پلاستیکی زباله یا پیشبندهای پلاستیکی را روی سرمان بکشیم”.
دولت بریتانیا این مشکلات را قبول دارد و می‌گوید تیم پشتیبانی ملی که از طرف نیروهای مسلح حمایت می‌شود “تمام‌وقت” در تلاش برای ارسال تجهیزات است.
سیستم خدمات بهداشت ملی (ان اچ اس) در انگلستان همچنین می‌گوید که بیش از یک میلیون ماسک تنفسی در تاریخ ۱ آوریل وارد شده است اما هیچ اشاره‌ای به محافظ سر و روپوش‌های آستین‌بلند که خیلی مورد نیاز است، نشده است.
دکتر رابرتز می‌گوید بیمارستانی که او در آن کار می‌کند هیچ‌چیز از طرف دولت دریافت نکرده است و شرایطی که در آن قرار دارند باعث نگرانی است.
“ماسک‌های تنفسی محافظ که در حال حاضر مورد استفاده است، روی آنها برچسب‌های تاریخ مصرف جدید چسبانده شده است. دیروز یکی از آنها را دیدم که سه بار روی آن برچسب خورده بود. اولی تاریخ پایان مصرف آن ۲۰۰۹ بود و روی آن برچسب دیگری تاریخ مصرف را ۲۰۱۳ زده بود و سومین برچسب که بر روی آن دو قرار گرفته بود، تا سال ۲۰۲۱ بود”.
سازمان بهداشت عمومی انگلستان اعلام کرده است که همهٔ تجهیزات محافظت شخصی موجود در انبار‌ها که برچسب‌های تاریخ مصرف جدید بر روی آنها زده شده است از “تست‌های دقیق” عبور کرده‌اند و “برای استفادهٔ کارکنان خدمات بهداشت ملی” ایمن و مناسب هستند. اما دکتر رابرتز می‌گوید که به این موضوع اطمینان ندارد.
وزارت بهداشت و خدمات اجتماعی بریتانیا همچنین اعلام کرده است که “همکاری نزدیکی با صنایع تولیدی، سازمان بهداشت عمومی، سازمان‌های خدمات اجتماعی و ارتش دارد… اگر کارکنان بیمارستان‌ها نیاز به تجهیزات محافظت شخصی بیشتری داشته باشند می‌توانند با تلفن رسیدگی فوری تماس بگیرند”.
آنها می‌گویند که راهنمای جدیدشان در مورد تجهیزات محافظت شخصی هماهنگ با سازمان بهداشت جهانی توصیه می‌کند که “همهٔ مراکز درمانی باید از آنچه برای محافظت باید بپوشند آگاه باشند”.
دکتر رابرتز در حال حاضر از دستگاه تنفس مصنوعی برای بیمارش استفاده می‌کند و بیماران او سه نفر از همکارانش هستند که آزمایش ویروس کرونای آنها مثبت بوده است.
- شیوع کرونا؛ دولت بریتانیا مقررات ویژه آمد و شد سراسری وضع کرد
- کرونا؛ دولت بریتانیا چگونه می‌‌خواهد مانع دست زدن شما به صورتتان شود؟
- نخست‌وزیر بریتانیا در آی‌سی‌یو، اعضای کابینه نگران
- وقتی نخست‌وزیر بریتانیا قادر به انجام وظیفه نیست چه کسی کشور را اداره می کند؟
یکی از آنها پزشک مراقبت‌های ویژه است که در بخش بیماران کووید کار می‌کرد و مانند دکتر رابرتز امکانات و تجهیزات حفاظتی ناکافی و نامناسبی داشته است.
دو نفر دیگر از آنها هر دو در بخش‌های دیگر و با بیماران غیرکرونایی کار میکردند و به همین دلیل از تجهیزات حفاظت شخصی و لباس مخصوص استفاده نمی‌کردند. هر چند با توجه به نشانه‌های بیماری هر دو، دکتر رابرتز بر این باور است که هر دو ویروس را از محیط کاری خود گرفته‌اند.
با اینکه همکاران می‌توانند به ملاقات هم بروند، همانطور که به دیدار بیماران دیگر هم می‌روند، اما بستگان بیماران حق ندارند وارد بیمارستان شوند.
دکتر رابرتز می‌گوید:”سخت‌ترین مسئله در حال حاضر خبر دادن تلفنی به بستگان کسانی است که دست از ادامه‌ٔ درمان آنها کشیده‌ایم، اینکه باید بگویی بستگان شما مرده‌اند یا در حال مرگ هستند اما نمی‌توانیم اجازه بدهیم وارد شوید و آنها را ببینید”.
“معمولاً می‌توانیم به بستگان آنها بگوییم که چه کسی در کنار بستر آنهاست و بگوییم که “هر کاری از دست ما برآید خواهیم کرد” اما من فکر نمی‌کنم بتوانم چنین چیزی را بگویم چون در حال حاضر نمی‌توانم هر کاری می‌توانم انجام دهم.
” من نمی‌توانم حتماً بهترین مراقبت در استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی انجام دهم، نمی‌توانم تضمین کنم که بهترین پرستاری انجام می‌شود چون بهترین پرستاران ما ناچارند چهار ساعت بیش از وقت عادی کار کنند. آنتی‌بیوتیک‌ها تمام شده است، نمی‌توانم تضمین کنم که همهٔ درمان‌هایی که بلد هستم به آنها کمک خواهد کرد”.
سازمان بهداشت عمومی انگلستان می‌گوید آماری از تعداد کارکنان بخش بهداشت و درمان که پس از ابتلا به ویروس کرونا در محل کار، در بیمارستان بستری شده باشند، در اختیار ندارد.
البته دو کشوری که بیشترین میزان ابتلا را در اروپا دارند، این آمار را دارند. در وضعیت اضطراری اسپانیا، وزیر بهداشت در روز ۲۷ مارس اعلام کرد که بیش از ۹۴۰۰ نفر از کارکنان بخش‌های درمانی مبتلا به کرونا شده‌اند و در ایتالیا، در تاریخ ۳۰ مارس، بیش از ۶۴۱۴ نفر از کادر پزشکی مبتلا به این بیماری شده‌اند.
در بریتانیا، می‌‌دانیم که چندین نفر از کادر درمان به دلیل ابتلا به کرونا جان خود را از دست داده‌اند، از جمله اریما نسرین، از کادر پرستاری میدلندز غربی، توماس هاروی، از کادر خدمات درمانی در شرق لندن، پروفسور محمد سامی شوشا در مرکز لندن، دکتر آلفا سادو در شمال لندن، دکتر حبیب زیدی در ساوتند، دکتر عادل الطیار در غرب لندن و دکتر امجد الحورانی در لستر.
نقطهٔ اوج
بنا بر پیش‌بینی‌های مبتنی بر تجربهٔ ایتالیا واسپانیا، دکتر رابرتز می‌گوید کارکنان بخش درمانی بریتانیا باید آمادهٔ اوج این بیماری در کمتر از دو هفتهٔ دیگر باشند.
“اگر موارد بیماری مانند اسپانیا و ایتالیا افزایش پیدا کند، صادقانه باید بگویم ما از هم می‌پاشیم. همهٔ امکانات ما به زودی بیش از حد ظرفیت خود پر خواهد شد. دستگاه‌های بیهوشی که داریم، حداکثر برای دو تا سه ساعت کار طراحی شده است و حالا دارد یکسره برای چهار تا پنج روز کار می‌کند. همین‌حالا هم مشکلات و نارسایی‌های زیادی پیش می‌آید”.
تخت‌های بیشتر برای مراقبت‌های ویژه که در سالن‌های مختلف و بخش‌ها قرار داده شده است ظرفیت پذیرش بیماران بد‌حال را دو برابر کرده است، به‌ویژه کسانی که توانایی تنفس را از دست می‌دهند و باید به دستگاه تنفس مصنوعی وصل شوند.
دکتر رابرتز می‌گوید با افزایش و گسترش بخش مراقبت‌های ویژه این کادر پرستاری خواهد بود که به طور وسیعی مبتلا خواهد شد.
“پرستاران بخش مراقبت‌های ویژه آموزش دیده‌اند و خدمات خود را به افراد خیلی بد‌حال به صورت فرد‌به‌فرد و مجزا انجام می‌دهند. ممکن است بیماران استراحت کنند اما آنها چنان رابطهٔ نزدیکی با بیماران خود برقرار کرده‌اند که کوچکترین وضعیت یک تار موی بیمار‌شان را هم از نظر دور ندارند”.
” اما در این شرایط، با این تخت‌های اضافی، هر پرستار ناچار می‌شود که از بیش از چهار بیمار مراقبت ویژه کند، و همان میزان از مراقبت و دقت را به خرج دهد. آنها به شدت رنج می‌برند و با تمام وجود تلاش می‌کنند. آنها مهمترین بخش درمان هستند، اما همان بخشی هستند که در آستانهٔ از پا‌افتادن است”.
در خانه بمانید
دکتر رابرتز، در پارکینگ بیمارستان برای ما توضیح می‌دهد که چطور ساختمان موقت دیگری در کنار بخش اورژانس ساخته شده است، فقط با هدف رسیدگی به بیمارانی که نشانه‌های کرونا را دارند اما هنوز ابتلای آنها تائید نشده است.
این بخش را پزشکی اداره می‌کند که بنا به اشارهٔ دکتر رابرتز در غیر این صورت می‌توانست مراقب بیماران باشد. او این بخش را “دروغ‌سنج بیماری” می‌نامد.
“دروغ گفتن در مورد نشانه‌های بیماری به قصد مود توجه قرار گرفتن خیلی مرسوم است. آدم‌هایی که باید در خانه بمانند اما به بخش اورژانس مراجعه می‌کنند”.
” حالا هر بیمار در پارکینگ معاینه می‌شود تا کسانی که نشانه‌های کووید دارند به سمت راست بیمارستان بروند تا دیگرانی که مثلاً دستشان شکسته را آلوده نکنند”.
از نظر دکتر رابرتز، این فقط در مورد افرادی که به بخش اورژانس مراجعه می‌کنند نیست، باید همه آن را رعایت کنند.
” ما کارکنان بیمارستان، وقتی سر کار نیستیم، خودمان را قرنطینه کرده‌ایم تا برای افراد دیگر خطر‌آفرین نباشیم. مأیوس‌کننده‌ترین صحنه‌هایی که می‌بینیم این است که پارک‌ها همه پر از آدم است، سوپرمارکت‌ها از قبل هم شلوغ‌تر است. خواهش می‌کنم در خانه بمانید”.
کلر پرس – بیبیسی
