ترکیب کابینه با کدام سمت گیری

معرفی هیات دولت توسط آقای روحانی منعکس کننده برنامه و سمت گیری‏های آقای روحانی در دوره آینده است. در لیست وزیران طیفی از نیروهای معتدل اصلاح طلب، اعتدال گرا و محافظه کار بچشم میخورد و نشان میدهد که آقای روحانی همانطور که قبلا گفته بود قصد دارد با مجموعه ای از طیف های فوق کار کند

نقطه مثبت کابینه آقای روحانی معرفی تعدادی از مدیران با تجربه و موفق نظیر ابراهیم زنگنه است و این نشانه آنست که آقای روحانی قصد دارد از مدیران کارآ در بخش‏های اقتصادی استفاده کند. میتوان در نگاه اول امیدوار بود که در سالهای آینده آقای روحانی بر خلاف آقای احمدی نژاد در اداره اقتصاد کشور نظرات کارشناسان و خبرگان را مورد توجه قرار دهد و بتواند بر نابسامانی ها غلبه کند و از برنامه‏های اراده گرایانه و مغایر با قوانین اقتصادی احتراز کند.

انتخاب آقای ظریف به عنوان وزیر امور خارجه و کارشناسانی که در این عرصه برای همکاری دعوت شده اند نیز نشاندهنده تلاش آقای روحانی برای تغییراتی در این عرصه است

اگر ترکیب کابینه درمورد وزارت خانه‏هایی که اداره اقتصاد کشور را بر عهده دارند مثبت و امیدوار کننده است، در رابطه با وزارت خانه ‏هایی که اداره سیاسی کشور را برعهده دارند، چنین خوش بینی را نمی‏توان ابراز کرد. در این عرصه شاید بتوان گفت بجز وزیر پیشنهادی علوم در سایر وزارت خانه‏ها افرادی پیشنهاد شده اند که در سالهای اخیر در راستای اصلاحات و بازشدن فضای سیاسی سمت گیری نداشته اند. به نظر میرسد آقای روحانی در تلاش برای توافق با جناح های مختلف توجه اصلی خود را به انتخاب کاندیداهای شایسته برای اداره اقتصاد کشور و سیاست خارجی متمرکز نموده اند.

هر چند آقای روحانی در صحبت های قبل از انتخابات و در دوره اخیر از برخوردی متفاوت با گذشته با هنرمندان، روشنفکران و جریانهای سیاسی اجتماعی داشتند ولی ترکیب کابینه اراده جدی در این راستا را منعکس نمیکند.

آقای علوی کاندیدای وزیر اطلاعات با وجود آنکه سابقه ای در نزدیکی به اصلاح طلبان ندارد، در مصاحبه ها و صحبت های خود از پیشبرد سیاستی متفاوت با گذشته صحبت کردند. با توجه به اهمیت وزارت اطلاعات و ضرورت تایید وزیر اطلاعات توسط رهبری این اظهارات دارای اهمیت است. هرچند بر اساس این اظهارات نمی‏توان به این نتیجه گیری رسید که اقدامات و وعده های مطرح شده عملی خواهد شد و اقدامات نهادهای امنیتی موازی مانند نهادهای امنیتی سپاه پایان خواهد یافت و وزارت اطلاعات رویه معتدلی در پیش خواهد گرف ولی این اظهارات نشانه مباحثی است که در این زمینه در درون محافل قدرت مطرح شده است

برخلاف کاندیداهای پیشهادی در عرصه اقتصاد و سیاست خارجی برخی کاندیداهای مطرح شده در دیگر زمینه‌ها منفی و نگران کننده است مثلا معرفی آقای رحمانی فضلی با سوابق روشن در سمت محافظه کاران برای تصدی پست پراهمیت وزارت کشور.

معرفی آقای پورمحمدی بعنوان وزیر دادگستری تعجب و نگرانی همه نیروهای مدافع حقوق بشر را موجب شد. سوابق آقای پورمحمدی در اعدام های سال 67 و فجایعی که در زندانهای دهه شصت توسط ایشان رخ داد آشکار است. معرفی چنین فردی بعنوان وزیر دادگستری بمعنای بی توجهی به احساسات بخش بزرگی از کسانی است که به آقای روحانی رای داده و به روندهای آینده امیدوارند. آقای روحانی در مصاحبه های مطبوعاتی خود اعلام کرده اند که از تک تک وزرای پیشنهادی دفاع میکنند. حتی اگر بپذیریم که پذیرش آقای پورمحمدی به کابینه برای جلب حمایت نیروهای اصول گرا صورت گرفته باشد، اصل مساله و اهمیت دفاع آقای روحانی از ایشان منتفی نمی‏شود. این انتخاب نوعی دهن کجی به رای‏دهندگان و فعالین مدنی و حقوق بشری است.

نبودن یک وزیر زن در میان کاندیداها از دیگر مواردی بود که تعجب و نگرانی همه نیروها را موجب شد. انتظار میرفت که آقای روحانی با توجه به نطق‏ها و وعده‏های انتخابی خویش در این زمینه رویه‏ای متفاوت از دیگران در پیش گیرد. ترکیب کابینه در این زمینه نشانه یک گام به پس حتی در قیاس با ترکیب کابینه آقای احمدی نژاد است. گفته میشود که آقای روحانی بخاطر جلب نظر مراجع و روحانیون عالی‏مقام از پذیرش وزیر زن خودداری کرده است. حتی اگر چنین باشد، پذیرش چنین نظری از طرف آقای روحانی در اولین گام غیرقابل قبول و زیر پاگذاشتن وعده‏های انتخابی ایشان است. نمونه‏های فوق مواردی است که با وعده‏های انتخابی آقای روحانی مغایر است