شورای امنیت خشونت علیه مسلمانان روهینگیا را محکوم کرد
دبیرکل سازمان ملل: خشونت‌ها علیه اقلیت مسلمان میانمار «پاکسازی قومی» است
پانزده عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای ضمن محکوم کردن خشونت‌ها در استان راخین میانمار از دولت این کشور خواستند فورا در جهت کاهش درگیری‌ها اقدام کند و شرایط را برای بازگشت بدون تبعیض ده‌ها هزار مسلمان آواره روهینگیا فراهم کند.
در این بیانیه که عصر چهارشنبه (۱۳ سپتامبر – ۲۲ شهریور) در جلسه شورای امنیت در نیویورک قرائت شد آمده: “اعضای این شورا از گزارش‌ها درباره خشونت فزاینده نیروهای امنیتی در استان راخین به شدت نگرانند و خواستار آنند که دولت میانمار در جهت کاهش درگیری ها فورا اقدام کند؛ خشونت هایی که به آواره شدن ۳۷۰ هزار نفر انجامیده است.”
در این بیانیه همچنین از دولت میانمار خواسته شده برای برقراری دوباره نظم و امنیت در این منطقه، حفاظت از جان شهروندان و بازگرداندن ثبات به اوضاع اقتصادی-اجتماعی تلاش کند.
اغلب آوارگان اقلیت مسلمان روهینگیا از استان راخین به بنگلادش گریخته‌اند
شورای امنیت همچنین از بنگلادش برای فراهم کردن شرایط اسکان آوراگان و کمک به آنها قدردانی کرده و از دولت میانمار خواسته در جهت امداد و کمک انسان‌دوستانه و بدون تبعیض به بیش از ۳۰۰ هزار نفر از بی‌جا‌شدگان اقدام کند.
بیانیه شورای امنیت سازمان ملل هم عصر چهارشنبه و تنها ساعاتی بعد از آن منتشر شد که آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل در اظهاراتی تند گفت مسلمانان روهینگیا با یک “فاجعه” انسانی در میانمار روبرو هستند.
در همین حال، امروز ۱۰ برنده جایزه صلح نوبل و دو برنده نوبل پزشکی، به همراه تعدادی از شخصیت‌های دیگر، در نامه‌ای به شورای امنیت سازمان ملل متحد خواهان “مداخله فوری” این شورا و “استفاده از همه ابزارهای ممکن” برای حل “فاجعه انسانی” در میانمار شده‌اند.
امضاکنندگان این نامه از جمله شیرین عبادی، برنده نوبل صلح، از شورای امنیت خواسته‌اند تا زمانی که فرصت برای حل بحران وجود دارد، با تصمیمی “جسورانه و قاطع” برای حمایت از اقلیت مسلمان روهینگیا مداخله کند.
شیرین عبادی، از امضا کنندگان نامه سرگشاده به شواری امنیت، پیش از این هم از موضع خانم سوچی انتقاد کرده است. دزموند توتو و ملاله یوسف‌زی از دیگر امضاکنندگان نامه هستند.
این چهره‌های سرشناس فعال در زمینه حقوق بشر به گزارش‌‌های متعدد از خشونت‌های ارتش میانمار علیه اقلیت مسلمان روهینگیا اشاره کرده و گفته‌اند صدها کشته، صدها هزار آواره، مواردی از تجاوز، به آتش کشیدن روستاها و بازداشت‌های خودسرانه، شرایط دردناکی را ایجاد کرده‌اند که هر روز هم بدتر می‌شود.
همزمان از راخین خبر می‌رسد که ارتش میانمار برای مقابله با گروه شورشی “ارتش آزادی‌بخش روهینگیای آراکان” عملیاتی وسیعی در این ایالت آغاز کرده و گزارش‌ها حاکی از همراهی شبه‌نظامیان بودایی با نیروهای نظامی است.
اقدام‌های نظامیان میانمار علیه اقلیت روهینگیا چنان بوده که زید رعد الحسین، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل، آنها را “نمونه کلاسیک پاکسازی قومی” دانسته است.
شیرین عبادی و چند برنده دیگر جایزه نوبل، در نامه خود به شورای امنیت سازمان ملل گفته‌اند که دولت میانمار باید بداند که کمک‌های مالی بین‌المللی مشروط به تغییر سیاست در قبال اقلیت روهینگیا است و تبلیغات علیه این اقلیت و برافروختن تنفر و خشونت علیه آنها باید متوقف شود.
آنگ سان سوچی، رهبر دولت میانمار، از برندگان پیشین جایزه صلح نوبل است و به همین دلیل بسیاری از او خواسته‌اند که خشونت‌ها در ایالت راخین را محکوم کند.
اما خانم سوچی رسانه‌های جهان را به ارائه تصویری نادرست از وقایع میانمار متهم کرده است. او امروز چهارشنبه ۱۳ سپتامبر اعلام کرد که به دلیل وضعیت داخلی میانمار از شرکت در نشست مجمع عمومی سازمان ملل منصرف شده است.
روز چهارشنبه سخنگوی دولت میانمار اعلام کرد که “مشاور ارشد دولت” برای سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک سفر نخواهد کرد و به جای او، معاون رئیس جمهوری در این اجلاس حضور خواهد داشت.
آنگ سان سوچی عنوان “مشاور ارشد دولت” میانمار را دارد اما به عنوان رهبر حزب اکثریت در پارلمان، قدرت اصلی در دولت غیرنظامی این کشور محسوب می‌شود.
سخنگوی دولت میانمار در مورد دلیل اتخاذ این تصمیم توضیحی نداد اما منابع نزدیک به آنگ‌سان سوچی گفته‌اند که وضعیت داخلی کشور باعث شده تا وی از سفر به نیویورک منصرف شود.
دبیرکل سازمان ملل: خشونت‌ها علیه اقلیت مسلمان میانمار «پاکسازی قومی» است
رادیو فردا: دبیرکل سازمان ملل متحد از مقامات میانمار خواست که به خشونت‌ها علیه اقلیت مسلمان روهینگیا پایان دهند و تصدیق کرد که «پاکسازی قومی» درست‌ترین عبارتی است که می‌توان در توصیف رخدادهای میانمار به کار برد.
به گزارش خبرگزاری رویترز، آنتونیو گوترش روز چهارشنبه ۲۲ شهریور در یک کنفرانس خبری اظهار داشت: «من از مقامات میانمار می‌خواهم که اقدامات نظامی را به حالت تعلیق دربیاورند، به خشونت‌ها پایان دهند، از حاکمیت قانون پاسداری کنند و حق بازگشت کسانی را که مجبور به خروج از کشور شده‌اند به رسمیت بشناسند».
فشارها بر میانمار برای پایان دادن به خشونت‌ها علیه مسلمانان روهینگیا در روزهای اخیر افزایش یافته و از جمله ایالات متحده خواستار حمایت از غیرنظامیان شده و بنگلادش نیز بر ایجاد مناطق امن در مرز میانمار تاکید کرده تا آنها که از این خشونت‌ها گریخته‌اند بتوانند به میانمار بازگردند.
حدود ۳۷۰ هزار نفر از مسلمانان روهینگیا در پی دور جدید خشونت‌ها که این‌بار با هجوم شماری از شبه‌نظامیان مسلمان به یک پاسگاه پلیس آغاز شد از میانمار به بنگلادش گریخته‌اند.
در این حال دبیرکل سازمان ملل متحد شرایط انسانی پناهجویان را «فاجعه‌بار» خوانده و از همه کشورها درخواست کمک کرده است. آنتونیو گوترش در کنفرانس خبری روز چهارشنبه خود با این پرسش مواجه شد که آیا می‌توان رخدادهای میانمار را «پاکسازی قومی» دانست.
وی در پاسخ گفت: «من پرسش شما را با یک پرسش دیگر پاسخ می‌دهم. وقتی یک سوم جمعیت روهینگیا مجبور می‌شوند که از کشور فرار کنند، آیا می‌توانید واژه بهتری برای توصیف آن به کار ببرید؟»
دبیرکل سازمان ملل سپس عنوان کرد که در رابطه با این رخدادها چند بار با آنگ سان سو چی رهبر میانمار و برنده جایزه صلح نوبل صحبت کرده است.
وی اظهار داشت: «این یک تراژدی است. شمار وحشتناکی از مردم دارند می‌میرند و انواع رنج‌ها را تحمل می‌کنند که ما باید به آن خاتمه دهیم. همه دغدغه و نگرانی من این است».
آنگ سان سوچی برنامه سفر خود به نیویورک و شرکت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد را لغو کرده است. خانم سوچی از اقدامات دولت خود در برابر مسلمانان روهینگیا دفاع کرده و گفته که «تروریست‌ها در این باره اخبار دروغ منتشر می‌کنند».
بی بی سی
***
شیرین عبادی: خانم آنگ سان سو چی، حرمت جایزه صلح نوبل را نگه دارید!
حدود ۱۰۰ هزار نفر از اقلیت قومی روهینگیا که مسلمان هستند، آواره گشته‌اند. ارتش میانمار دهکده‌های اقلیت قومی روهینگیا در ایالت راخین واقع در غرب کشور را غارت کرده، با سلاح‌های آتشین در پی مردم افتاده و همه شواهد حاکی از آن است که در صدد کشتن یا راندن این اقلیت بی‌پناه از کشور است. یک نسل‌کشی تمام‌عیار به بهانه مبارزه با تروریسم در جریان است.
این نسل‌کشی در جلوی چشمان “رهبر ملی” کشور اتفاق می‌افتد، خانم آنگ سان سو چی، کسی که زمانی نماد مبارزه برای آزادی در میانمار بود، در جهان محبوب بود و سازمان‌ها و فعالان حقوق بشر به صورت پیگیر از او حمایت کردند. حتا نشانه‌های صریحی وجود دارد حاکی از این که خانم آنگ سان سو چی از سرکوب مسلمانان روهینگیا پشتیبانی می‌کند.
سازمان‌های حقوق بشری و بسیاری از شخصیت‌های بین‌المللی به خانم آنگ سان سو چی اعتراض کرده‌اند. خانم شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل از ایران، در مقاله‌ای منتشر شده در روزنامه وال‌استریت جورنال، ضمن تأکید بر ضرورت حمایت از مسلمانان روهینگیا به شدت از خانم آنگ سان سو چی انتقاد کرد.
در همین رابطه “زمانه” با خانم عبادی گفت‌وگویی کرده است که در زیر می‌خوانید.
■ زمانه: خانم آنگ سان سو چی، همتای شماست، همچون شما جایزه نوبل صلح دریافت کرده و انتظار می‌رفت که در برابر ستمی که بر یک اقلیت می‌رود، بایستد. اما او تا کنون واکنشی نشان نداده است. آیا سکوت علامت رضاست؟ انتقاد شما به او چیست؟
شیرین عبادی: وقتی که نقض حقوق بشر در جایی اتفاق می‌افتد سکوت به معنای تایید عمل ظالمانه حکومت است. مخصوصا اگر کسی در حکومتی که متکی به نقض حقوق بشر شده سمت رسمی هم داشته باشد و فراموش نکنیم خانم سو چی در عمل رهبر برمه یا میانمار است و سکوت او به معنای تأیید است، و از همه مهمتر ایشان ستمدیگان روهینگیا را یک اقلیت قومی نمی‌داند. بلکه همواره از آنها با نام مسلمانان ساکن راخین نام می‌برد.و این به معنای نادیده گرفتن اولین خواسته قوم روهینگیا است. در اعتراض به این حرکت نادرست وی من مقاله‌ای در وال استریت ژورنال نوشتم و ترجمه أن در برخی از رسانه‌های فارسی زبان چاپ شد. علاوه بر این، من و تعدادی از برندگان صلح نوبل از جمله دالای لاما − که خود بودایی و بلکه رهبر معنوی بوداییان است − بیانیه‌ای در اعتراض به سکوت خانم سو چی منتشر کردیم. من با امضای أن بیانیه اعتراض خود را چند ماه قبل اعلام کردم. متاسقانه بنا بر مصالح سیاسی خانم سو چی به تمامی اعتراضات بین المللی بی توجهی کرد.
■ گفته می‌شود که درست است که او “رهبر ملی” است، اما بر ارتش کنترلی ندارد و کاری از او ساخته نیست. آیا این بهانه برای بی‌عملی و سکوت در برابر نسل‌کشی کافی است؟
این امر بهانه‌ای بیش نیست و خانم آنگ سان سو چی همکار نزدیک نظامیان است و در تقسیم قدرت با آنها شریک شده است.
در پاسخ به کسانی که معتقدند ایشان قدرتی ندارد باید بگویم بر فرض که چنین باشد حداقل می‌تواند با چند مصاحبه مخالفت خود را با شیوه برخورد با این اقلیت قومی ستم دیده ابراز کند.
■ تا کنون بارها دیده‌ایم که رفتار آدم‌ها در هنگامی که زیر فشار قدرت هستند با هنگامی که خودشان در قدرت قرار می‌گیرند، فرق می‌کند. خودتان را به جای آنگ سان سو چی بگذارید. با خود چه عهدی می‌بندید، و توصیه می‌کنید سامان سیاسی چگونه باشد، تا فرد در هر حال تعهدش به آزادی و حقوق بشر و پاسداشت حقوق اقلیت‌ها را فراموش نکند؟
مقدمتا باید بگویم یک مدافع حقوق بشر نباید داخل در قدرت سیاسی شود و باید همواره بیرون از دایره قدرت سیاسی ایستاده و بر عملکرد حکومت نظارت کند و به موقع راهنمایی یا انتقاد نماید. خانم آنگ سان سو چی هرگز یک مدافع حقوق بشر نبود بلکه او رهبر یک حزب سیاسی بود که برای به قدرت رسانیدن حزبش تلاش می‌کرد و سالها زندان را تحمل کرد.
■ چه پیامی برای خانم آنگ سان سو چی دارید؟
از أنجایی که بارها صحبت کردم و دریافتم که ایشان توجهی نمی‌کنند برای آخرین بار تذکر می‌دهم که: حرمت جایزه صلح نوبل را نگه دارید!
