چرا مشارکت انتقادی درست است؟

راست افراطی که با شعار دولت اسلامی می آید را باید عقب زد.

سیاست و  تناسب قوا را مدام باید در ذهن خود مرور کرد. برای همین است که  جریانی که نه مقام و نه نان از قدرت نصیب  نمی برد بلکه دردسر و زندان را  باید برای عملش  تحمل کند ولی   در کنشی شرکت می کند که موجب دردسر بیشتری  برایش می شود. این درک از ایران و منافع ملی و رفاه مردم است که ملی-مذهبی ها  نهضت آزادی و برخی از چهره ها و جریانات را به انجام کنشی که مسئولانه می خوانند وا می دارد.

انتخابات اخیر باز جریانی با ایده دولت اسلامی می آید. این کلمه اسم رمزش حاکمت سپاه و بنیاد ها و بخشی از روحانیت بر کشور است که با این حمایت  رئیسی می آید تا ۸ سال رئیس جمهور ایران شود؛ مقامی که در صورت مرگ رهبری فعلی نظام ، مهم تر هم می شود. از همین روی درک شرایط کشور جریانات ملی را هم به کنش فرا می خواند. ضمن احترام به کسانی که این انتخابات را بازی حکومت می دانند باید گفت که کشمکش برای قبضه کردن تمام قدرت به نقع منافع مردم و ایران نیست. از همین روست که م.م ها با وجود انتقاد به  دولت روحانی حرف از مشارکت انتقادی می زنند با وجود اینکه در همین انتخابات شورا ها اخیر افراد منصوب به این جریان رد صلاحیت شده اند و با وجود اینکه این جریان در صورت شکست رئیسی باز زیر فشار بیشتر قرار می گیرد اما تحلیلی که برای ایران و مردم زندگی می خواهد مشارکت انتقادی را توصیه می کند. مشارکت انتقادی می تواند طرح برخی از مطالبات معقول باشد تا  به دولت بفهماند که  دلیل رای به روحانی چیست؟

مشارکت انتقادی در شوراها به دنبال فرستادن افراد پاکدست و ضد فساد است تا بتوانند نهاد شورا را هم به عنوان نهاد بهتری و کارآمدتری  در تعامل و تقابل با دولت قرار دهد؛ نهاد شورایی که بتواند نهاد های مدنی راهم تقویت کند.

مشارکت انتقادی که  دوره اخیر با رفتار مهندس سحابی برجسته شده است درکی از توازن قوا در سیاست است که می داند که باید در برابر راست افراطی مقاومت کرد چرا که راست افراطی اساس کشور را به خطر می اندازد. با همین نگرش است که می توان نه برای الگوبرداری  بلکه برای توجه، رفتار چپ فرانسوی را در برابر چپ آلمان مقایسه کرد.

چپ آلمان قوی و رشد یافته شد اما در توهم انقلاب و گرفتن همه قدرت در کنش رادیکال افراطی در برابر دولت وایمار قرار گرفت که نتیجه اش سرکوب بود .

بخش دیگر این چپ در سودای قدرت گرفتن با بیسمارک همراه شدند. اما چپ فرانسوی تا کنون هیچ گاه تضاد اصلی خود که فاشسیت و هم راست افراطی بوده است را فراموش نکرده است  همین چپ کمک کرد که فرانسه به دست افراطیون نیفتد.

در انتخابات اخیرفرانسه  وقتی ملانشون اعلام کرد که میان مکرون و لوپن به تصمیم مشخص نرسیده است بسیاری از چپ ها این اظهار نظر وی را خلاف رفتار چپ فرانسوی دانستند. در ایران مهندس سحابی این ایده را عملی کرد و ملی مذهبی ها با این ایده کم بلا نکشیده اند  بلکه بلا و هزینه را در راه راهبرد خود داده اند پس موضوع هزینه دادن نیست که باید داد اما مهم تاثیر هزینه هم می باشد.

این  نوع جریان ها با درکی که  از توازن قوا در سیاست دارند به دنبال مقام نیستند با وجود آن همه درد و بلا کشیدن باز مردم را به مشارکت انتقادی فرا می خوانند در حالیکه  ملی مذهبی ها اجازه تجمع جریانی ندارند و همان وزارت اطلاعات زیر نظر روحانی مخالف فعالیت ایشان است.  با وجود رد صلاحیت افراد نزدیک به این جریان و نهضت آزادی در شورا ها باز این جریان شوراها را برپا و مدنی می خواهد. مشارکت انتقادی این جریان نشان از شناخت توازن قوا در سیاست دارد. در ضمن فقط حاکمان نیستند که سیاست را رقم می زنند. جریاناتی  هم هستند که نمی خواهند به هر دلیل به شکل در قدرت و مقام باشند و سختی و زندان و دردسر یبیشتر را می پذیرند اما باز کنش مسئولانه را فراموش نمی کنند  تا در سرنوشت جامعه نقش داشته باشد. دولت بروکرات روحانی در برابر ایده دولت اسلامی رئیسی قرار گرفته است. هیچ کدام مطلوب جامعه نیستند اما قدرت تخریبی رئیسی برای جامعه ویرانگر است پس چه باید کرد؟ مشارکت انتقادی چنین است باید مانع پیروزی رئیسی شد.

اما مشارکت انتقادی در شورا ها فرق دارد باید به فرد یا لیستی رای داد که مقاوم و متخصص و ضد فساد باشد.  این لیست می تواند لیستی ترکیبی باشد . اگر اصلاخ طلبان چنین لیستی  داشتند می شود حمایت کرد در غیر این صورت به لیست دیگر یا برخی از افراد رای داد که دارای شاخص های مزبور باشند چرا که شورا ها مرگ و زندگی نیست بلکه جای رشد نگاه مدنی و شهروندی است. هر جریانی که به این نگاه وفادار باشد قابل حمایت است.

این نوع مشارکت انتقادی  بسیار سخت است چرا که از دو طرف مورد حمله قرار می گیرد. موافقان افراطی نظام آن را منافقانه  و نفوذی و مخالفان نظام هم آن را سازشکارانه می دانند . نیرویی که در حکومت مورد حمایت انتقادی این جریان قرار می گیرد  تلاش می کند که این جریان و افراد را چندان به بازی نگیرد چرا که آنرا  رقیب قلمداد می کند.  اما جریانی که درد ایران و  رشد جامعه را باور دارد این مسیر سخت را می رود.

برگرفته از سایت ملی مذهبی