تجمع اعتراضی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت: «دانشگاه پادگان نیست»
گروهی از دانشجویان دانشگاه علم و صنعت تهران روز یکشنبه چهارم اردیبهشت در اعتراض به رفتار امنیتی و پلیسی علیه دانشجویان، در محوطه این دانشگاه دست به تجمع و راهپیمایی زدند.
بر مبنای تصاویر منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، دانشجویان معترض با سر دادن شعارهایی از جمله «حراست پلیسی نمی‌خوایم، نمی‌خوایم» و «دانشگاه زندان نیست، دانشجو مجرم نیست» به برخوردهای حراست دانشگاه، ایجاد فضای رعب و وحشت و تهدید دانشجویان اعتراض کردند. بخش دیگری از شعارها نیز در ادامه اعتراض‌های پیشین هفته گذشته، بر اعتراض به دخالت در پوشش دانشجویان حتی خارج از دانشگاه و کنترل دختران دانشجو در خوابگاه‌ها متمرکز بود؛ از جمله شعار «خوابگاه دخترانه، یک بندی از زندانه».
روز سه‌شنبه گذشته هم دانشجویان علم و صنعت تهران علیه اقدامات حراست و سرپرستان خوابگاه‌های دختران بیانیه اعتراضی پخش کردند. نیروهای حراست دانشگاه یکی از اعضای انجمن اسلامی را در حین توزیع بیانه مورد ضرب و شتم قرار دادند.
اعتراض روز یکشنبه دانشجویان علم و صنعت نیز با قرائت بیانیه‌ای اعتراضی همراه بود. دانشجویان معترض در ۱۱ بند خواهان «تشکیل شورای نظارت بر حراست»، «توقف دخالت در امور شخصی دانشجویان و زیست دانشجویی و به رسمیت شناختن حق آزادی انتخاب»،« شفاف‌شدن عملکرد حراست، انتشار آیین‌نامه‌ها و مصوبه‌ها به صورت علنی»، مشخص شدن هویت نیروهای حفاظت فیزیکی با نصب برچسب اسم بر روی لباسشان، «توقف گشت زنی در سطح دانشگاه، و حذف و عدم استعمال موتورسیکلت و وسایل نقلیه موتوری توسط حفاظت فیزیکی»، «برخورد با عاملان ضرب و شتم یک دانشجو»، «توقف ممانعت از فعالیت‌های دانشجوییِ سیاسی، مدنی، صنفی و فرهنگی»، «توقف پیگرد کمیته انضباطی دانشجویانی که اخیرا احضار شده‌اند»، «رفع محدودیت رفت و آمد خوابگاه‌ها»، «حدف سرشماری شبانه خوابگاه‌ها» و «توقف امنیتی‌سازی دانشگاه و عدم حضور دوباره نیروهای نظامی» در دانشگاه شدند.
در این بیانیه آمده است:
«دو هفته از بازگشایی دانشگاه‌ها می‌گذرد و ما چیزی جز اذیت و آزار ندیده‌ایم. حراست دانشگاهی که وظیفه حفاظت از دانشجو را دارد، امروزه بیش از هر نهاد دیگری مخل آسایش اوست. روندی که تنها منحصر به علم و صنعت نیست و در سایر دانشگاه‌ها نیز به شکل‌های مختلف دیده می‌شود. پروژه‌ای که برای سرکوب و خنثی کردن پتانسیل سیاسی دانشگاه در جریان است نه فقط با تشدید فشارها بر فعالان و تشکل‌ها و نهادهای دانشجویی بلکه همراه با فشارهایی روزانه بر عموم دانشجویان. فشارهایی همچون گسترش حوزه دخالت در پوشش دانشجویان حتی خارج از دانشگاه و ایجاد رعب و وحشت و تهدید دانشجویانی که تا پیش از این رنگ دانشگاه حضوری را به چشم ندیده بودند و برای تحصیل، کیلومترها از شهرهای خود دور شده‌اند.»
در ادامه این بیانیه دانشجویان تاکید کرده‌اند:
«در
این میان عملکرد حراست و حفاظت فیزیکی دانشگاه علم و صنعت جان‌هایمان را
به لب رسانده. این نهاد قدرت تا بدان جا پیش رفته که هفته گذشته وقتی تشکلی
علیه این عملکرد آن‌ها دست به صدور بیانیه‌ای زد، به جمع‌آوری بیانیه‌های
یک تشکل از سطح دانشگاه پرداخت و یکی از دانشجویان را مضروب و به همراه
تعدادی دیگر به کمیته انضباطی احضار کرد و پای نیروهای نظامی را به صحن
دانشگاه باز کرد.
امروز دهه شصت نیست که بتوان با اجبار، سلایق و عقاید
عصر حجری خود را با زور و چماق به خورد دانشجو داد. امروزه باید حق آزادی
انتخاب را پذیرفت. چاره‌ای هم جز پذیرش آن نیست. حق انتخاب، مهم‌ترین حق هر
انسانی بعد از حق زندگی ست.»
رادیو زمانه
اعتراض دانشجویان علم و صنعت به فضای پلیسی
دانشجویان علم و صنعت روز یکشنبه ۴ اردیبهشت ۱۴۰۱ در اعتراض به فضای پلیسی و دانشگاه رفتارها و اقدامات حراست پس از بازگشایی این دانشگاه تجمع و راهپیمایی کردند. دانشجویان معترض در بیانیه خود گفتند: امروز دهه شصت نیست! که بتوان با اجبار، سلایق و عقاید عصر حجری خود را با زور و چماق به خورد دانشجو داد. امروزه باید حق آزادی انتخاب را پذیرفت. چاره‌ای هم جز پذیرش آن نیست. حق انتخاب، مهم‌ترین حق هر انسانی بعد از حق زندگی ست.
دانشجویان معترض حضور نیرو های امنیتی در دانشگاه و ایجاد رعب و وحشت را به شدت محکوم کردند.
بیانیه قرائت شده در تجمع دانشجویان علم و صنعت:
دانشجویان! همکلاسی‌ها!
امروز دو هفته از بازگشایی دانشگاه، بعد از دو سال تعطیلی می‌گذرد.
امروز شاهد اولین تجمع دانشجویی، در دفاع از حق دانشجویان هستیم.
با اینکه مدت کوتاهی است که از بازگشایی دانشگاه می‌گذرد اما در همین مدت کوتاه شاهد شدت گرفتن تلاش‌هایی برای استقرار نظم پلیسی در دانشگاه هستیم. گویا تعطیلی دو ساله دانشگاه و شکاف نسلی ایجادشده میان دانشجويان، به اقتدارگرایان فرصتی برای از بین بردن دستاوردهای مبارزات دانشجویی داده. آن ها فکر می کردند که می توانند نبض دانشجو را خاموش کنند. اما این گمان، خیال خامی بیشتر نیست.
دو هفته از بازگشایی دانشگاه ها می گذرد و ما چیزی جز اذیت و آزار ندیده‌ایم. حراست دانشگاهی که وظیفه حفاظت از دانشجو را دارد، امروزه بیش از هر نهاد دیگری مخل آسایش اوست. روندی که تنها منحصر به علم و صنعت نیست و در سایر دانشگاه‌ها نیز به شکل های مختلف دیده می‌شود. پروژه‌ای که برای سرکوب و خنثی کردن پتانسیل سیاسی دانشگاه در جریان است نه فقط با تشدید فشارها بر فعالان و تشکل‌ها و نهادهای دانشجویی بلکه همراه با فشارهایی روزانه بر عموم دانشجویان. فشارهایی همچون گسترش حوزه دخالت در پوشش دانشجویان حتی خارج از دانشگاه و ایجاد رعب و وحشت و تهدید دانشجویانی که تا پیش از این رنگ دانشگاه حضوری را به چشم ندیده بودند و برای تحصیل، کیلومترها از شهرهای خود دور شده‌اند.
در این میان عملکرد حراست و حفاظت فیزیکی دانشگاه علم و صنعت جان‌هایمان را به لب رسانده. این نهاد قدرت تا بدان جا پیش رفته که هفته گذشته وقتی تشکلی علیه این عملکرد آن‌ها دست به صدور بیانیه‌ای زد، به جمع‌آوری بیانیه‌های یک تشکل از سطح دانشگاه پرداخت و یکی از دانشجویان را مضروب و به همراه تعدادی دیگر به کمیته انضباطی احضار کرد و پای نیروهای نظامی را به صحن دانشگاه باز کرد.
امروز دهه شصت نیست! که بتوان با اجبار، سلایق و عقاید عصر حجری خود را با زور و چماق به خورد دانشجو داد. امروزه باید حق آزادی انتخاب را پذیرفت. چاره‌ای هم جز پذیرش آن نیست. حق انتخاب، مهم‌ترین حق هر انسانی بعد از حق زندگی ست.
ما دانشجویان، حضور نیرو های امنیتی در دانشگاه و ایجاد رعب و وحشت را به شدت محکوم می‌کنیم.
امروز ما دانشجویان خواستار موارد زیر هستیم:
۱. تشکیل شورای نظارت بر حراست
۲. توقف دخالت در امور شخصی دانشجویان و زیست دانشجویی و به رسمیت شناختن حق
آزادی انتخاب
۳. شفاف شدن عملکرد حراست، انتشار آیین نامه‌ها و مصوبه‌ها به صورت علنی
۴. مشخص شدن هویت نیروهای حفاظت فیزیکی! (افراد باید اتیکت اسمشان را روی بیرونی‌ترین
لباسشان نصب کنند.)
۵. توقف گشت زنی در سطح دانشگاه، و حذف و عدم استعمال موتورسیکلت و وسایل نقلیه
موتوری توسط حفاظت فیزیکی
۶. برخورد با عاملان ضرب و شتم یک دانشجو
۷. توقف ممانعت از فعالیت‌های دانشجوییِ سیاسی، مدنی، صنفی و فرهنگی
۸. توقف پیگرد کمیته انضباطی دانشجویانی که اخیرا احضار شده‌اند
۹. رفع محدودیت رفت و آمد خوابگاه‌ها
۱۰. حدف سرشماری شبانه خوابگاه‌ها
و در آخر:
۱۱. توقف امنیتی‌سازی دانشگاه و عدم حضور دوباره نیروهای نظامی
ایران امروز
