گزارش اعتراضات؛ تجمعات سراسری بازنشستگان و تجمع اعتراضی کارکنان سازمان بهزیستی کردستان

بازنشستگان تامین اجتماعی نخستین تجمعات اعتراضی خود در سال جدید را روز یکشنبه برگزار کردند. آن ها خواهان افزایش مستمری بیشتر از افزایش دستمزد مصوب شورایعالی کار برای کارگران شاغل شدند. بازنشستگان همچنین خواهان اجرای ماده ۹۶ قانون تامین اجتماعی هستند.

شهرهای شوش، اهواز، دزفول، بازنشستگان فولاد اصفهان، کرمانشاه، اراک از جمله شهرهایی بوده است که در آن ها تجمع های اعتراضی برگزار شده است.

روز شنبه ۱۸ فروردین کارگران اخراجی کارخانه سیمان خوزستان در برابر کارخانه به بیکاری و شرایط اسفناک اقتصادی اعتراض کردند.

کشاورزان اصفهانی در روز شنبه با تراکتورهایشان در میدان خوراسگان در اعتراض به غصب حقابه خود به دست نهادهای حکومت تجمع کردند.

کشاورزان شرق اصفهان با بازشدن رودخانه ده درصد از زمین ها را زیر کشت برده اند و به آب نیاز دارند، مسولین اصفهان بی توجه به انها از دیشب آب رودخانه زاینده رودکاهش دادند و طی ساعات آینده رودخانه زاینده رود خشک می شود. روز یکشنبه کشاورزان تجمع اعتراضی برگزار کردند.

روستاییان خضر اباد در عنبرآباد (استان کرمان) با مسدود کردن خیابان اصلی به قطعی آب اعتراض کردند.

کارگران کارخانه «فولاد پارس» نیز روز یکشنبه با اعتصاب و تجمع در برابر کارخانه، به اخراج همکاران خود و دستمزدهای بسیار پائین اعتراض کردند.

کارگران پارس طبیعت وارد دومین روز اعتصاب شدند
. کارگران شرکت پارس طبیعت سلولزی که دیروز دست از کار کشیدند، از معدود شرکتهایی هستند که تاکنون شورای کار تشکیل نداده اند و آنها خواستار تشکیل این شورا بصورت جداگانه یا انطباق با شورای کار کاغذ پارس هستند. کارگران این شرکت همچنین نسبت به گرفتن حقوق قانونی خود اصرار دارند. به گزارش «اگزاز»، یکی از کارگران گفت: مدیران شرکت بعضی از امتیازاتی که به کارگران کاغذ پارس می دهند به ما نمی دهند و یا اگر می دهند متداوم نیست و گاها اتفاق می افتد. وی افزود: این در حالی است که مدیران این کارخانه گاها پرداخت حقوق و مزایای ما را با منت پرداخت میکنند در حالی که این اینجا به یک گروه معروف است و همه زیر مجموعه کاغذپارس هستیم. شرکت پارس طبیعت سلولزی زیر مجموعه کاغذ پارس هفت تپه می باشد که دارای حدودا ۳۰۰ پرسنل خانم و آقا است که در ۳ شیفت کاری مشغول به کار هستند.

تجمع اعتراضی کارکنان سازمان بهزیستی کردستان

در روزهای شنبه و یکشنبه هجدهم و نوزدهم فروردین ۱۴۰۳ جمعی از کارمندان بهزیستی استان کردستان در اعتراض به وضعیت معیشتی و سطح پایین حقوق و مزایای خویش در چند شهرستان تحصن کردند.
به گزارش شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان، کارمندان سازمان بهزیستی نسبت به سطح پایین حقوق و مزایای خویش معترض هستند و بارها به طرق مختلف این خواسته خویش را ابراز کرده‌اند. اما مسئولین این سازمان همزمان با شانه خالی کردن از تعهدات مختلف خویش نسبت به معلولان و دیگر اقشار جامعه هدف سازمان بهزیستی نسبت به وضعیت معیشتی کارکنان زیر مجموعه خویش نیز کاملا بی‌تفاوت هستند.
دولت ابراهیم رئیسی با اجرای سیاست‌های مختلف تورم زا و تبعیض آمیز در ادامه‌ی سیاست‌های دولت‌های پیشین همواره از افزایش بودجه معلولان مطابق با میزان تورم سالیانه اجتناب کرده است و معلولان و خانواده هایشان را در مقابل هزینه‌ها و مشکلات متعدد ساختاری و اجتماعی تنها گذاشته است.
علیرغم گسترش فقر ( و به تبع آن گسترش انواع معلولیت ها و آسیب‌های اجتماعی چون برخلاف دیدگاه های رایج بسیاری از معلولیت ها ریشه های اجتماعی و سیاسی دارند)در سال‌های اخیر دولت‌های مختلف در راستای اجرای سیاست‌های نئولیبرالی نه تنها اراده‌ای برای افزایش بودجه نهادهای حمایتی جهت حمایت از اقشار آسیب‌پذیر و معلولان در برابر پیامدهای اجرای این سیاست‌ها نشان ندادند بلکه با برون‌سپاری خدمات حمایتی خویش به بخش خصوصی و موسسات خیریه و در کل تشویق سیاست‌های نیکوکاری (charity)  آنها را در برابر مشکلات ناشی از تورم روزافزون تنها گذاشتند.
در ادامه‌ی این سیاست‌ها کابینه‌های مختلف از افزایش حقوق کارکنان خویش به ویژه در بخش‌هایی که برای بقای خویش حیاتی نمی‌داند یا آن سازمانها توانایی اثرگذاری بر سیاستگذاری در رده‌های بالای تصمیم‌گیری را ندارند، اجتناب کرده است. در حالی‌که بخش‌های نظامی، امنیتی و ایدیولوژیک به شیوه‌های مختلفی مزایای گوناگون دریافت می‌کنند و بخش‌های استراتژیک اقتصادی نیز راه‌هایی را برای بهره‌برداری از درآمدهای عمومی یافته‌اند  بخش‌های حمایتی چون آموزش، سلامت و… از این امر بی‌بهره هستند. با واگذار کردن مزایا و رفاهیات کارکنان به استانداری ها این پازل تبعیض تکمیل می‌شود چراکه استان‌هایی که توان اثرگذاری بر تصمیم‌گیری ها را ندارند مزایای کمتری به کارکنان خویش می‌پردازند و در این میان کارکنان بهزیستی در کنار فشار روانی دائمی ناشی از تعامل روزانه با محرومترین اقشار جامعه و ناتوان از رفع مشکلات آنها باید با پائین آمدن ارزش حقوق ماهیانه خویش نیز کنار بیایند

اخبار روز