کارنامه اتحاد جمهوری خواهان

گفتگوی با مریم سطوت

 مریم می نویسد: ” پاسخ آری یا نه به این سوال خطاست. معیار موفقیت و عدم موفقیت را چه می‌دانیم، موفقیت یعنی دست یابی حداقلی به کدام اهداف، برای عدم موفقیت با چه امکان و یا نیروی دیگری باید به قیاس نشست واگر اتحاد چه می کرد موفق بود سوال هایی است که باید در این رابطه پاسخ داد.”
طرح این موضوع که پاسخ آری یانه به موفقیت یا عدم موفقیت فعالیت های اجا خطاست از جانب فعال سیاسی با تجربه وخوش فکری مانند مریم بسیار غریب به نظر می رسد.
از سوی دیگر در جمله بالا مریم دو موضوع متفاوت در ارزیابی فعالیت های اجا را باهم مخلوط نموده است :
الف – ارزیابی و مقایسه فعالیت اجا با جریان های مشابه خود
ب- ارزیابی فعالیت های نه سال به عبارت دیگر مقایسه وضعیت موجود اجا با وضعیت مطلوب و شکاف وضع موجود و مطلوب.
ارزیابی و مقایسه فعالیت اجا با جریان های مشابه خود بسیار دشوار است. زیرا یکی از مهمترین فاکتور تعیین موفقیت در مورد احزاب یا سازمان های تثبیت شده کشوری پیروزی یا شکست در انتخابات است که این فاکتور در مورد اجا و همه جریان های مشابه فاقد اعتبار در شرایط کنونی است.
امروزه این مسئله امری بدیهی است که هر سازمانی مدام باید نتایج فعالیت خود را با اهدافی که در پیش داشته ارزیابی نموده و موفقیت یا عدم موفقیت را نتیجه گیری کند. حال سئوال این است که معیار سنجش موقعیت در یک سازمان کدام است؟

مدریت مدرن سازمانی در عرصه سیاست برای ارزیابی فعالیت ها سه عنصر ” اعضا و امکانات”، “هدف”و “نتیجه” را در مرکز توجه قرار می دهد
چه امکاناتی در شروع فعالیت در اختیار بود؟ چه اهدافی در سرلوحه فعالیت ها قرار داشت؟ و به چه نتایجی رسیده ایم؟
چه امکاناتی در شروع فعالیت اجادر اختیار داشت؟
بیش از ۹۰۰ نفر بیانیه را امضا نموده بودند. بیش از ۷۰۰ نفر در همایش برلین حضور داشته اند در مدیریت سازمان هایی که که بنیاد آن ها بر اساس اراده آزاد افراد معینی برای رسیدن به هدف مشخص شکل گرقته است و شبکه ای از فعالین جمعی را بوجود می آورند، مسئله بقا و ادامه حیات چنین شبکه ای از فعالین جمعی، مهمترین موضوع فعالیت است و تلاش می شود که علائق و انگیزه های اعضا نمایندگی شود و ارتباط مستمر با اعضا برقرار باشد.

ساده لوحی است اگر تصور شود که با توجه به مجموعه شرایط سیاسی- اجتماعی و فرهنگی ایرانیان خارج از کشور اجا می توانست همه این ۹۰۰ نفر سازماندهی می نمودو اکنون نیزدر همایش پنجم همه این ۹۰۰ نفر حضور می یافتند. مسئله این نیست.
مسئله این است که از همان ابتدا ارتباط ها با اعضا و پشتیبانان قطع شد و انگیزه ها و علائق
امضاکننده گان نادیده گرفته شد. هماهنگی ها ار بین رفت. تقسیم کاری وجود نداشت. هر کسی در هر گوشه ساز خود را می زد. یافتن ایده ها ی جمعی برای فعالیت به بادفراموشی سپرده شد.

چه اهدافی در سرلوحه فعالیت های اجا قرار داشت؟
یکی از پارامترهای سنجش موقعیت، ارزیابی نتایج اهدافی است که از قبل سازمان بگونه ای روشن و مشخص آن را در دستور قرار داده است.
سنجش نتایج اهداف مشخص در مورد اجا دشوار یا غیر ممکن است زیرا در همایش ها بجای اهداف اجرائی مشخص اصرار عجیبی بر سر تصویب قطنامه های است که بعد از همایش کسی با آن ها کاری ندارد
. در این مورد در ” گزارش کار شورای سیاسی اتحاد جمهوری خواهان” می خوانیم
“مشکل دیگر شورای سیاسی عدم امکان تبدیل سیاست گذاری های مشخص خود به اقدامات عملی و اجرائی و گسترش فعالیت اتحاد جمهوری خواهان از جنبه موضع گیری و بیان سیاست به مرحله پروژه های عملی بود علیرغم ارائه چند طرح و پیشنهاد از سوی شورای سیاسی در این زمینه، امکان تحقق این طرح ها فراهم نشد”

بعد ها این دغدغه ها برای پروژه های عملی نیز به فراموشی سپرده شد.
در حقیقت اجا به عنوان یک سازمان سیاسی مستقل فاقد هدف های روشن سیاسی بود
برای یک سازمان سیاسی که اهدافی را تدوین می کند و به هر دلیلی نتواند به آن اهداف دست یابد کارنامه دیگری غیز عدم موفقیت نمی توان صادر نمود اما عمق عدم موفقیت در اجا بسیار فراتر از سازمانی با تدوین اهداف است .مسئولین اجا حتی نتوانستند یک هدفی مشحص و روشن برای دوره معینی تدوین نمایند ودر سطح بیانیه در جا زدند.

به چه نتایجی رسیده ایم؟
اجا پشتیبانی و ارتباط با بیش از ۹۰% امضا کننده کان بیانیه را از دست داده است .۹ سال آزگار فاقد اهداف عملی و اجرائی است برای این که منصفانه قضاوت کرده باشم اجا دو هدف را در آن ابتدا که هنوز اهداف کمی دغدغه مسئولین اجا بود اعلام نمود، اما سرنوشت آنها چی شد ؟کمترین اقدامی انجام نگرفت .
نمونه اول آن طرح ایجاد تلویزیون قبل از همایش و سپس طرح تولید برنامه های تلویزیونی بعد از همایش و سرانجام آن چنان که در “گزارش کار با رسانه ها” می خوانیم با عدم موفقیت روبرو شد.
نمونه دوم: موضوع فعالیت اجا در داخل کشور توسط یک قطعنامه در همایش فرانکفورت به تصویب رسید. طرح موضوع پر اهمیتی مانند آغاز فعالیت در ایران به شکل یک قطعنامه در همایش نشانگر درک ناقص از تدوین مأموریت سازمانی است.
تدوین یک استراتژی و بستر سازی جهت اجرای آن یک پروسه کار سازمانیافته و کار شناسانه توسط گروهای مختلف است. سپس نتایج آن بعد از بررسی و گزینه شدن استراتژی توسط رهبری به گونه ای مدون اعلام می گردد. طرح یک مأموریت مهم سازمانی و تصویب آن در همایش بدون بحث و کنکاش تنها یک ژست سیاسی بود که تنها نتیجه آن این بود که که مسئولین جدید را در مقابل یک هدف اجرائی بسیار مهم قرار دهد که خود در تدوین و اعلام آن به عنوان یک هدف اجرائی نقشی نداشته است. فقدان اهداف اجرائی معین از یکسو و انتخاب اهدافی که فاقد کمترین تجزیه و تحلیل استراتژیک از عوامل مختلف محیطی (درونی، بیرونی و عملیاتی) مشخصه یک سازمان واکنشی مانند اجا است که فاقد مدیریت راهبردی است.
از سوی دیگر تناسب اهداف منتخب با ابزارهای رسیدن به آ ن ها از ملزمات یک سازمان جدی است
واقعیت این است که ترسیم اهداف بزرگ بر مبنای تواناییهای محدود تنها به عملی نشد ن پی در پی مجموعه ای بی پایان از شعارهای سیاسی می انجامد پدیده ای که در درجه اول ناامیدی وسپس بی انگیزه گی وسرانجام دلزدگی را به دنبال دارد. این هم سرنوشت دو طرح و برنامه عملی در اجا!!

مریم می نویسد ” در نوشته ای خواندم که فعالیت اجا در این سال‌ها درچند اطلاعیه و جمع آوری امضا محدود دانسته بود. در این بیان اهمیت مناسباتی که در این دوران شکل گرفته است مورد توجه قرار نمی‌گیرد. شکل گیری مناسبات و پایه ریزی همگرایی و همسویی یکی از پایه ای ترین اجزا مبارزه نیروها در خارج از کشور است که بیش از صدور این یا آن اطلاعیه اهمیت دارد”
با این همه ریزش نیرو و یک انشعاب بزرگ و کارنامه ای با عدم موفقیت می توان هنوز به شکل گیری مناسبات و پای ریزی همگرایی و همسویی؟ ” اعتقاد داشت.
چه کسی باور میکند که در اثر گسترش شکاف ها و چند پارگی و قطبی شدن فضای سیاسی درونی جمهوری خواهان، همگرایی و همسوئی بیشتر شده است
چند پارگی موجد فرهنگ سیاسی بدبینی و بی اعتمادی است و به عدم تفاهم و یا سوء تفاهم منجر می شود و مانع عمده مشارکت و رقابت سیاسی است

Print Friendly, PDF & Email