کانون نویسندگان ایران: بیست و هفت سال دادخواهی قتل‌های سیاسی پاییز ۷۷

    سایه‌ی تسلیم از میانه‌ی این پلک‌ها عبور نکرده‌ست

    کانون نویسندگان ایران در بیست و هفتمین سالگرد قتل محمد مختاری و محمدجعفر پوینده با انتشار اعلامیه‌ای تاکید کرد: کانون نویسندگان ایران با گرامیداشت خاطره‌ی اعضای جانباخته‌ی خود و همگام با همه‌ی آزادی‌خواهان دادخواه این سرزمین بر ادامه‌ی راه دادخواهی تا روشن شدن نقش و عملکرد همه‌ی عاملان و آمران این جنایات پای می‌فشارد و یاد این دو عزیز جانباخته‌ی راه آزادی اندیشه و بیان را در ساعت ۳ بعد از ظهر روز جمعه ۱۴ آذرماه، با گلباران مزار آنها واقع در گورستان امام‌زاده طاهر کرج گرامی می‌دارد.
    متن این اعلامیه را در زیر می‌خوانید:

    سالی دیگر گذشت و بانگ بیست و هفتمین پاییز دادخواهی ما به صدا درآمد. از پاییز ۷۷ که طناب جلادان گردن یاوران آزادی اندیشه و نویسندگان آزادی‌خواه سرزمین‌مان محمد مختاری و محمد جعفر پوینده را فشرد بیش از ربع قرن می‌گذرد و هنوز پروژه‌ی سرکوب حاکمیتی که از سال‌ها پیش از آن و روزهای سیاه کشتار دهه‌ی شصت به طرد و حذف و کشتار آزادی‌خواهان و دگراندیشان فرمان می‌داد در فضای این مرز و بوم جولان می‌دهد و یادبود آن پاییز شوم را به پاییزهای دیگری می‌پیوندد؛ پاییزهایی که یادآور به خاک و خون کشیده شدن بی‌شمار مردم آزادی‌خواه و عدالت‌طلب در سال‌هایی دیگر است که تا همین اکنون ادامه یافته است.

    در آن پاییز که فرمان حذف و شکستن صدا در رسید همه می‌دانستند که هدف اصلی آمران و عاملان این کشتار بی‌رحمانه، خاموش کردن صدای «مخالفت با شبان‌رمه‌گی» و به سکوت کشاندن «سودای آزادی» است، حقیقتی که با آشکار شدن ابعاد شوم آن جنایات و به میان آمدن حقایق قتل صاحبان اندیشه‌های مستقل چون احمد میرعلایی، غفار حسینی، پیروز دوانی، مجید شریف و دیگر کوشندگان عرصه‌ی سیاست و اجتماع چونان پروانه و داریوش فروهر و حمید حاجی‌زاده که در کنار فرزند خردسالش کارون به خاک افتاد، موکد شد. اما زهی خیال باطل! فریاد آزادی‌خواهی با به خاک افتادن پیکر آزادی‌خواهان هرگز خاموش نخواهد شد. جوشش خون مردم در پاییزهای مکرر که تا امروز استمرار یافته و دوام اندیشه آزادی‌خواهی به درازای بیش از ربع قرن در میان نسل‌های تازه و جوان، نشان از حقانیت راهی دارد که مسیری مخالف با خفقان و استبداد نهادینه شده‌ی موجود را نشان می‌دهد. خاطره‌ی این کشتگان کانون، همچنان چراغ راه همه‌ی رهپویانی است که در کار افشای بیداد و ستم بیدادگران و ستیز با سرکوب و سانسور، چراغ آگاهی را روشن می‌دارند. 

    کانون نویسندگان ایران با گرامیداشت خاطره‌ی اعضای جانباخته‌ی خود و همگام با همه‌ی آزادی‌خواهان دادخواه این سرزمین بر ادامه‌ی راه دادخواهی تا روشن شدن نقش و عملکرد همه‌ی عاملان و آمران این جنایات پای می‌فشارد و یاد این دو عزیز جانباخته‌ی راه آزادی اندیشه و بیان را در ساعت ۳ بعد از ظهر روز جمعه ۱۴ آذرماه، با گلباران مزار آنها واقع در گورستان امام‌زاده طاهر کرج گرامی می‌دارد.

    کانون نویسندگان ایران

    ۱۲ آذر ۱۴۰۴


    سالگرد محمد مختاری و محمدجعفر پوینده؛ حمله‌ی نیروهای امنیتی به اعضای کانون نویسندگان ایران 

    جمعه ۱۴ آذر ماه، مأموران امنیتی حکومت با حمله به اعضای کانون نویسندگان ایران، از برگزاری مراسم سالگرد دو ستم‌کشته‌ی قتل‌های سیاسی-حکومتی، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، جلوگیری کردند.

    امسال مأموران امنیتی پا را از محاصره‌ی گورستان و خیابان‌های منتهی به آن فراتر گذاشتند و از ابتدا با تهدید سعی کردند اعضای کانون و سایر حاضران را متفرق کنند. 

    هنوز دقایقی از جمع شدن حاضران نگذشته بود که مأموران تلفن همراه یکی از اعضای کانون، سارا زارعی، را به این بهانه‌ که از حاضران عکس گرفته است، ربودند. بلافاصله پس از اعتراض دیگر اعضای کانون، مأموران امنیتی زارعی را با کشیدن و هل دادن و دشنام از جمع جدا کردند. با تداوم اعتراض حاضران، حمله‌ی مأموران و تهدیدهای علنی آغاز شد. مأموران به علیرضا بهنام، رضا خندان (مهابادی)، روزبه سوهانی، قارن سوادکوهی، آیدا عمیدی، اکبر معصوم‌بیگی و سیامک میرزاده حمله و سایر حاضران را تهدید کردند. در میانه‌ی این یورش جملاتی چون «استخوان‌هایت را خرد می‌کنم»، «سرت را می‌برم» و … بین دشنام‌ها شنیده می‌شد. اعضای کانون نویسندگان ایران ایستادند تا زارعی رها شود و پس از بازگشتن او به جمع یاران کانونی‌اش در پی فشار نیروهای امنیتی ناچار به ترک محل شدند. 

    ۲۷ سال از قتل حکومتی محمد مختاری و محمدجعفر پوینده، دو عضو سرفراز و آزادی‌خواه کانون نویسندگان ایران، گذشته است. امسال حکومت فقط مانع از گرد آمدن اعضای کانون نویسندگان ایران بر مزار یاران خود نشد، بلکه با حمله و تهدید، دیگربار چهره‌ی آزادی‌کش خود را در برابر آزادی‌خواهی و دادخواهی کانون به نمایش گذاشت.

    حضور هر ساله‌ی کانون نویسندگان ایران بر مزار کشتگان راه آزادی اندیشه و بیان، پاسداشت راه آنان و پای فشردن بر دادخواهی است. مسیری که به بهای خون یاران کانونی آغاز شده است، با ضرب و جرح و دشنام و تهدید پایان نمی‌یابد.

    اخبار روز

    Leave a Reply

    Your email address will not be published. Required fields are marked *