گزارش فعالیت های اتحاد جمهوریخواهان ایران در فاصله دو همایش
در فاصله همآیش هفتم تاکنون همواره در مقاطع مختلف هیات سیاسی اجرائی در قبال مهم ترین اتفاقات روز واکنش نشان داده است. یکی از مهم ترین مسائلی که در این دوره به طور مرتب در مرکز توجه قرار داشت، سیاست خارجی کشور و تلاش برای ارائهی راه حل برای تنش زدایی از آن و دعوت به عادی سازی مناسبات با دیگر کشور ها بخصوص آمریکا و برخی از همسایگان در منطقه بوده است. طبعا ما همان طور که روند مذاکرات منجر به برجام را با دقت پیگیری کرده و خواستار ادامهی مذاکرات برای حل مشکلات دیگر با امریکا و غرب بودیم، در تداوم آن نیز تاکید ما عمدتا بر ضرورت تغییر سیاست خارجی به عنوان تنها راه برای حل مشکل انزوای بین المللی کشور، گشایش اقتصادی و امکان برخورداری از مناسبات عادی با همسایگان در منطقه و دیگر کشورهای جهان می دانستیم. اما متاسفانه علیرغم تاکید همهی نیروهای خیرخواه کشور بر گشایش سیاسی، ادامهی مذاکرات با آمریکا به جائی نرسید و با تغییر دولت در آمریکا روزنهای که باز شده بود، به کلی بسته شد و مخالفان توافقنامه برجام سکان قدرت را در دست گفتند و همراه با مخالفان این توافق در منطقه، در راس آن ها دولت دست راستی اسرائیل و در همسویی کامل با مخالفان «آتش به اختیار» داخلی باب مذاکره کلا بسته شد و عقب نشینی از برجام و احیای تحریم و تهدید به جنگ و درگیری دوباره آغاز شد.
حضور نظامی و دخالتهای جمهوری اسلامی در مناقشات منطقهای و جنگهای نیابتی که در منطقه در جریان است و اقدامات نمایشی فرماندهان در مورد آزمایشات موشکی اوضاع را پیچیده تر کرده است.
اکنون کشور ما در شرایط بسیار دشوار از هر نظر قرار دارد. نیروهای جنگ طلب به دنبال آشوب بیشتر هستند. هر جرقه ای می تواند آتش جنگی دیگر را در خلیج فارس شعلهور کند، علاوه بر فاجعهی محیط زیستی عظیم، کشتار ویرانی دیگری و خسارات اقتصادی جبرانناپذیری را دامن بزند. نگرانی از این وضعیت، هشدار به عواقب ادامهی تدارک نظامی سنگین دولت آمریکا در منطقه و سیاستهای تنشزای رهبری جمهوری اسلامی دغدغهی همهی نیروهای سیاسی میهن دوست کشور ما و مضمون بسیاری از موضع گیری های مشترک اتحاد جمهوریخواهان ایران (اجا) با سه حزب و سازمان دیگرجمهوریخواه، حزب چپ ایران (فدائیان خلق)، سازمان های جبهه ملی ایران در خارج از کشور و همبستگی جمهوری خواهان ایران (هجا) طی بیش از یک سال گذشته بوده است.
علاوه براین،
– حمایت از مبارزات مدنی و اعتراضی مردم،
– دفاع از حق اعتراض و اعتصاب کارگران در احقاق حقوق خود،
– -پشتیبانی از خواستهای زنان، معلمان، بازنشستگان، دانشگاهیان
– آزادی زندانیان سیاسی اعم از فعالان مدنی، سیاسی، روزنامه نگاران،
– اعتراض علیه اعدامها
عمدهی مسائلی بودهاند که اعلامیههای ما به آنها پرداخته شده است.
در این دوره، ما بعد از بحثهای مفصلی در بین دوستان و چندین جلسه در شورای هماهنگی، بیانیه ای در رابطه با ولایت فقیه و ضرورت لغو آن انتشار دادهایم و سعی کردهایم به درک جمعبندی شدهای در مورد یکی از موضوعاتی که همواره مورد اختلاف بوده و در همآیش ششم چگونگی برخورد به آن به عنوان موضوع بحث به شورای هماهنگی محول شده بود، در این دوره به نتیجه رسانده، منتشر کنیم.
هم چنین بیانیهی دیگری در رابطه نهادهای مدنی و مبارزات آن ها برای دمکراتیزه کردن جامعه داده ایم که در آن نگاه خود به نقش و جایگاه مبارزات مدنی را تنظیم و ارائه کرده ایم.
در مجموع در این دوره ما ۳۶ اعلامیه، بیانیه، پیام و اطلاعیه با امضای هیات سیاسی اجرائی و حدود ۲۰ مورد بیانیه مشترک با امضای چهار جریان جمهوریخواه و در موارد معدودی سه جریان منتشر کرده ایم.
همکاری و ائتلاف با نیروهای جمهوریخواه:
در فاصله همایش هفتم تاکنون تحول مهم و مثبتی که رخ داده است، همکاری و همگرائی چهار جریان جمهوریخواه است. این همکاری ها نخست با سه جریان و تعدادی از کنشگران منفرد آغاز گشت و بعد از تشکیل حزب چپ ایران (فدائیان خلق) که جریانهای بنیانگذار آن در مباحث اولیه برای این همکاری ها مشارکت داشتند، همکاریهای چهار جریان شکل قطعی تر به خود گرفت. در آغاز کار دوستان منفرد هم یک پای شکلگیری این همکاریها بودند.