چرا مقامات قضائی هیچ‌کاره‌اند و تابع سپاه؟

«چرا ایشان (مصطفی تاج زاده) از اولین روز اجرای حکمشان در انفرادی و شرایط قرنطینه و ایزوله بوده اند؟ چرا طبق قانون به بند عمومی نرفته اند؟ این شرایط ویژه برای زندانی خاص جمهوری اسلامی را چه کسی فرمان داده و با کدام منطق؟ مگر نه این است که در زمان اجرای حکم، مسئولیت زندانی اعم از عادی و سیاسی با دادستان است؟ پس چرا در مورد این عزیز و دیگر عزیزانی که پرونده شان در دست مأموران امنیتی قرارگاه ثارالله است، دادستان و دیگر مقامات قضایی هیچ کاره اند و تنها وظیفه دارند در جریان پرونده سازی های مضحک و خنده دار با آقایان بازجویان و مأموران امنیتی سپاه همکاری کنند؟»

این یکی از پرسش های خانواده سیدمصطفی تاج زاده  در پنجمین نامه به صادق آملی لاریجانی، رییس قوه قضاییه جمهوری اسلامی است؛ نامه ای که در آن نسبت به وضعیت جسمی او هشدار داده و نوشته اند: «آقایان دست روی دست گذاشته اند تا خدای ناکرده حادثه ای از همان دست حوادث معمول در زندان های جمهوری اسلامی روی دهد و هرکس از خود سلب مسئولیت کرده دیگری را مقصر و متهم معرفی کند».

متن نامه

متن این نامه که در صفحه ی فیس بوک فخرالسادات محتشمی پور، همسر آقای تاج زاده منتشر شده در پی می آید:

هو الشافی

رئیس محترم قوه قضائیه
سلام علیکم

این پنجمین نامه است که توسط خانواده تاجزاده خدمت شما نگارش می شود که هدف از آن اطلاع رسانی و دادن هشدارهای لازم بابت انجام وظایف قانونی شما و مجموعه زیرنظرتان است:

مستحضرید که سید مصطفی تاجزاده خدمتگزار صدیق انقلاب و کشور و مردم، تنها به جرم نقد مشفقانه و مصلحانه در دستگاه قضای جمهوری اسلامی به ۶ سال حبس محکوم شده است. و سوال های پاسخ ناگرفته این زندانی سیاسی و خانواده و دوستانش پس از گذشت نزدیک سه سال و نیم هم چنان باقی است: جرم این منتقد قانون گرا چیست؟ چرا در زندان و شرایط قرنطینه و ایزوله و انفرادی از حقوق اولیه خود محروم است؟ چرا به شکایاتش از آقای جنتی و سردار مشفق و همکاران کودتاگرش و سایر شکایات فردی و جمعی او و یاران دربندش رسیدگی نمی شود؟

جناب آقای لاریجانی

شما به عنوان رئیس قوه قضائیه مسئولیت سنگینی به دوش دارید. عهده دار شدن شغل قضاوت دل شیر می خواهد که اندک بی عدالتی در حکمی که صادر می شود و در پی آن آه مظلوم می تواند دودمان قاضی و خاندانش را به باد بدهد. چرا که «فمن یعمل مثقال ذرة شراً یره» کاش ظلم و ستمی که این روزها بر فرزندان پاک نهاد ایران زمین می رود در حد ذره و مثقال بود! افسوس که قبح ستم ریخته و بی عدالتی مشق شب و روز کسانی شده که باید عدالت علوی را به شیعیان و بلکه غیرشیعیان و غیرمسلمانان بچشانند. و اینک شما مسئولیتی را عهده دار هستید که عیب و نقص و فساد و انحراف در دستگاه قضا و محکمه ها و حکم ها نهایتاً گریبان گیر شماست.

جناب صادق لاریجانی!

ما به عنوان خانواده زندانی مظلوم جمهوری اسلامی از شما سؤال می کنیم این وضعیت وخیمی که عزیزدل ما به آن دچار گشته گناهش به گردن کیست؟ تقصیر با کیست؟ چرا ایشان از اولین روز اجرای حکمشان در انفرادی و شرایط قرنطینه و ایزوله بوده اند؟ چرا طبق قانون به بند عمومی نرفته اند؟ این شرایط ویژه برای زندانی خاص جمهوری اسلامی را چه کسی فرمان داده و با کدام منطق؟ و اینک پس از بیش از ۲۵ ماه روزه داری اعتراضی مشکلاتی که هر روز برای تاجزاده پیش می آید مسئولیتش با کیست؟ مگر نه این است که در زمان اجرای حکم، مسئولیت زندانی اعم از عادی و سیاسی با دادستان است؟ پس چرا در مورد این عزیز و دیگر عزیزانی که پرونده شان در دست مأموران امنیتی قرارگاه ثارالله است، دادستان و دیگر مقامات قضایی هیچ کاره اند و تنها وظیفه دارند در جریان پرونده سازی های مضحک و خنده دار با آقایان بازجویان و مأموران امنیتی سپاه همکاری کنند.

رئیس محترم قوه قضائیه

زندانی سیاسی ما که هرچه می گذرد بغض و کینه ای که از او وجود دارد بیشتر آشکار می شود، پس از بیش از دو سال روزه داری اعتراضی دچار عارضه قلبی، نوسان فشار خون و نوسان ضربان قلب وسایر عوارضی که احتمال آن توسط پزشکان داده شده ، گردیده است. خود آگاهید که امکانات بهداری زندان پاسخ گوی مشکلات خاص زندانی ها نیست. به تشخیص پزشکان متخصص او باید در اسرع وقت در یک مرکز تخصصی قلب که امکانات مورد لزوم برای تشخیص و درمان بیماری ایشان را داشته باشد بستری شود. ما این اضطرار را همراه ارسال نامه پزشک متخصص به آقایان مسئولین از دادستانی تا معاونت حفاظت اطلاعات اوین که در حال حاضر تاجزاده دربند سابق زنان زیر نظر این معاونت به سر می برد و حتی به شعبه دو بازپرسی اوین که پرونده دست ساز معاون حقوقی قرارگاه ثارالله را در دست بررسی دارد، رسانده ایم. آقایان سپاه کنترل فشارخون را بدون تجویز دارو و هیچ اقدام درمانی دیگر کافی تشخیص داده اند و با عدم جوابگویی به تماس های ما از خود سلب مسئولیت کرده اند و حتی در مراجعه حضوری به یکی از مراکز بازجویی شان که معلوم نیست زیرنظر کدام نهاد امنیتی است، کسی پاسخ گو نبوده و نامه را دریافت نکرده اند. از روز چهارشنبه ۲۹ آذرماه که ایشان را پس از حدود یک ماه تأخیر برای ادامه درمان عارضه تاری چشم به بیمارستان فارابی آوردند و در آن جا پزشک قلب پس از معاینه و گرفتن نوار قلب و فشارخون وضعیت ایشان را خطرناک دانسته و روزه داری را برایشان به لحاظ پزشکی منع کرد تا امروز که شما این نامه را می خوانید، ۷ روز گذشته و انگار فقط این دل بی قرار ماست که بی قرارتر از همیشه ناله و فغان می کند و آقایان دست روی دست گذاشته اند تا خدای ناکرده حادثه ای از همان دست حوادث معمول در زندان های جمهوری اسلامی روی دهد و هرکس از خود سلب مسئولیت کرده دیگری را مقصر و متهم معرفی کند.

جناب آقای لاریجانی

از نظر خانواده تاجزاده هرگونه مخاطره ای که برای وی پیش آید در درجه اول گناهش متوجه نظام است. همان نظامی که از نظر بازجوها برای مصالحش می شود هر عمل ناصوابی را انجام داد. شما نیز به عنوان رئیس قوه قضائیه که درجریان شرایط نامناسب ایشان هستید، مقصر خواهید بود و همه زیرمجموعه شما که خود پی گیری های مستمر ما را برای جلوگیری از حادثه ای جبران ناپذیر شهادت می دهند و بالاخره مقامات بالادست شما که طبیعتاً باید روند این جریانات را زیرنظر داشته باشند.

در واقع این نامه یک اتمام حجت است که بدانید ما اجازه نخواهیم داد فاجعه از دست رفتن هدی صابر ها تکرار شود. و برای جلوگیری از این فاجعه خود را با تمام توان آماده کرده ایم. حالا که لجوجانه از حضور عزیزدل ما در بند ۳۵۰ ممانعت می شود و قصد آن است که ایشان با روزه داری طولانی اش و ممانعت از درمان، سلامتش بیش از پیش به مخاطره افتد چه جای سکوت و خفقان گرفتن. بهتر است بقیه تخت های بند اسبق متادون و بند سابق زنان به افراد خانواده تاجزاده اختصاص یابد. بگذار سرنوشت ما همه یکی شود و آنان که از این همه ظلم و جنایت در حق فرزندان خدمتگزار ایران لذت می برند، لذتشان افزون شود. حالا که این نامه ها برای ما جرم محسوب می شود و پرونده ما را سنگین می کند، کاش نظام زودتر ما را هم به وضعیتی که برای عزیزترین و گرانقدرترین سرمایه زندگی مان تقدیر کرده است، مبتلا کند. که زندگی ننگین برای ما حرام است.

وَللهِ العِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِینَ
خانواده سید مصطفی تاجزاده زندانی خاص جمهوری اسلامی
پنجم دی ماه نود و یک

راه دیگر        چهارشنبه   6 دی 1391   26 دسامبر 2012