کابینه اصواگرای رئیسی: دولتی درمانده

بخش یکم

کابینه اصواگرای رئیسی: دولتی درمانده

 راهنمای فکری در این نوشته، این تعریف از دولت درمانده است:

“دولتی است که نتواند خدمات عمومی نظیر (بهداشت و سلامت، آموزش همگانی و رفاه اولیه و…)  و نیز مطالبات صنفی و اجتماعی گروه های مختلف را تامین کند، و با تقاضای شدید مردم برای تغییر مواجه باشد. دولت درمانده همچنین به واسطه عدم مشروعیت، فرسودگی منابع، شکنندگی مالی، بی تجربگی سیاسی و ناتوانی در تشخیص عمق مطالبات معترضین، از درک و درمان اوضاع بحرانی عاجز است (گریفیس).”

 از سوی دیگر حکومت جمهوری اسلامی با انباشت بحران ها در بیش از چهل سال گذشته، در تنگنای بحران های متراکم قرار گرفته، که توانایی حل آنها را ندارد. در میان بحران های چند لایه و متراکم متعدد، سه بحران اقتصادی، بین المللی ( برجام) و منطقه ای (عمق استراتژیک) در ترکیبی پیچده با هم، باعث بی ثباتی سیاسی داخلی و خارجی  در جمهوری اسلامی شده  است. و به این اعتبار دولت رئیسی در بدو تولد، دولتی درمانده و بی ثبات است.

پیله قدرت متمرکز ولی فقیه

 با تشکیل کابینه اصواگرای رئیسی، ساخت قدرت در ایران، مجموعه ی گروه مسلط – حامی (هسته سخت) است، که قائم به فرد یعنی  ولی فقیه  است. پیله قدرت متمرکز ولی فقیه،  تمامی حوزه ها را ازجمله: اقتصاد، سیاست خارجی، فرهنگ و  اجتماع  را در برگرفته است. در چنین ساختی همه چیز بستگی به این دارد که شخص ولی فقیه چگونه می اندیشد، تصمیم  می گیرد و عمل می کند.

 اندیشه های  ولی فقیه درعرصه اقتصادی:

با ” اقتصاد مقاومتی یعنی آن اقتصادی که درشرایط فشار، در وضعیت تحریم، در دشمنی ها و خصومت های شدید می تواند تعیین کننده رشد و شکوفایی کشور باشد” (ولی فقیه)، و با  اتکا  به مدیریت جهادی یعنی “تحقق بخشیدن  به اهداف عالی دین”  می توان با “مقاومت همه جانبه در برابر خواسته های استکبار جهانی” ایستاد.

اندیشه های ولی فقیه  درسیاست خارجی :

 سیاست خارجی ولی فقیه  با محوریت “میدان” اداره خواهد شد. در دیپلماسی هسته ای، در تناسب بین مقاومت و مذاکره، مقاومت ارجح  خواهد بود. بر سر مسائل موشکی و شبه نظامیان، مذاکره ای در کار نخواهد بود، برگشت پذیری در عنی سازی نیز، موضوع قابل مذاکره نیست و تعهد جمهوری اسلامی به ادامه مذاکره بر سر مسائل دیگر و گنجاندن آن در متن توافق احیای برجام نیز پذیرفته نمی شود.از سوی دیگر اما ولی فقیه  دو تقاضا هم دارد:  الف-  تضمین  برای عدم خروج دو باره امریکا و ب- همه تحریم ها باید لغو شوند.

اندیشه های ولی فقیه  دررابطه با فرهنگ:

ولی فقیه در رابطه با  وضعیت فرهنگی کشور در سال ۹۲ چنین می گوید:

“در عرصه فرهنگ، بنده به معنای واقعی کلمه، احساس نگرانی می کنم و حقیقتا دغدغه دارم. این دغدغه، ارآن دغدغه های است که آدمی به خاطره آن، گاهی ممکن است نصف شب هم از خواب بیدار شود و به درگاه پروردگار تضرع کند. من چنین دغدغه ای دارم. البته  در سخنرانی ها، از این دغدغه با مردم نخواهم گفت اما نمی شود به شما نگویم، شما خودتان دست اندرکاران مسائل فرهنگی هستید و باید از این دغدغه من خبر داشته باشید. خود من هم بی اطلاع از مسائل فرهنگی نیستم، همانطور که از مسائل کشور هیچ گاه بی خبر نبوده ام. لذا حقیقتا، در باب فرهنگ، احساس نگرانی عمیق دارم”.

سیاست های فرهنگی کابینه اصواگرای رئیسی

 بخش اول این نوشتار متمرکز بر فرهنگ و سیاست های فرهنگی پیشنهادی کابینه رئیسی است. وزیر فرهنگ این کابینه، مطابق تاکید ولی فقیه از “نیروهای جوان انقلابی” است. محمد مهدی اسماعیلی وزیر ارشاد در برنامه پیشنهادی خود در رابطه با مسائل فرهنگی نه تنها دغدغه های  ولی فقیه را خوب می شناسد ، بلکه  او می خواهد اصول فرهنگی “بیانیه گام دوم” رهبر را  به اجرا گذارد.

او در این برنامه پیشنهادی “خانه سینما” را “فاقد وجاهت قانونی” خواند و “خانه موسیقی” را” مرکز تولید بحران ” نامید.

در برنامه وزیر ارشاد دررابطه با تولیدات سینمائی در کشور آمده است که:

”  در سال ۱۳۹۷، از ۷۷ فیلم رصد و تحلیل شده، ۵۹ فیلم مروج سبک زندگی غیراسلامی ایرانی و تخریب کننده انقلاب اسلامی، ۶۱ فیلم ارائه تصویر مثبت از زن بی حیا، ۵۰ فیلم سیاه نما و ناامید کننده، ۶۰ فیلم مروج وادادگی و تحقیر ملی، ۵۵ فیلم القا کننده واگرایی دینی و ملی و قانون گریزی و نمایش ناکارآمدی نهادها بوده اند.”

 او همچنین در رابطه  با تئاترهای اجرا شده می نویسد که:

“از ۷۰ اثر رصد و تحلیل شده، ۲۹ نمایش به تخریب انقلاب و ترویج سکولاریسم و ۳۹ نمایش ترویج کننده سبک زندگی غیراسلامی” بوده است.

با اگاهی از دغدغه های ولی فقیه و برنامه پیشنهادی وزیر ارشاد کابینه رئیسی،  می توان نگرانی اکثریت هنرمندان و جامعه فرهنگی در جامعه ایران را درک  نمود. تردیدی در این نیست که فضای فرهنگی و هنری در تمامی ابعاد آن بسته تر و سرکوب ها نیز شدیدتر خواهد شد.

ناکارامدی الگوی فرهنگی رسمی در جمهوری اسلامی

الگوی فرهنگی رسمی در جمهوری اسلامی در بیش از چهل سال حیات این رژیم، ستیز با فرهنگ و هنر غیر اسلامی و دولتی همچنین مقابله  با تهاجم فرهنگی بوده است .با این الگوی فرهنگی مشخص، در قالب اسناد و سیاست های فرهنگی و نهادهای متعدد برنامه ریز مختلف، در صدد اسلامی سازی کلیه شئون سیاسی، اقتصادی،اجتماعی،فرهنگی بوده اند و همین نهادها نیز مجوز کنترل و سرکوب نهادهای فرهنگی غیردولتی داشته و دارند.

به عنوان  مثا ل  در گزارش (برآورد وضعیت فرهنگی کشور در سال  ۱۳۹۷): آمده است  که  در جمهوری اسلامی  ۳۰ دستگاه بودجه گیر دولتی، ۱۸ شبکه سراسری رادیویی، ۱۶ شبکه سراسری تلویزیونی و ۳۰ شبکه تلویزیون استانی، ۷۲ هزار مسجد، ۱۰۶۱۵ زیارتگاه و امامزاده، ۱۳۴۴۶ مکان عزاداری شامل تکیه ثابت، حسینیه، فاطمیه، زینبیه، مهدیه و ب ا۷۸۰۰میلیارد تومان بودجه سالانه  (گزارش بودجه ۱۳۹۷) در کار فرهنگ سازی اسلامی بوده اند.

با این وجود گفته می شود: که ۵۴ و ۶۴ و ۷۳ درصد مردم  به ترتیب در سال های ۱۳۸۱، ۱۳۸۳، ۱۳۹۴ معتقدند بودند که در پنج  سال آینده، مردم غیرمذهبی تر می شوند.  ۷۰ درصد مردم می گویند که  افراد در گذشته بیشتر مقید به نماز خواندن بوده اند و یا اینکه ۷۰ درصد مردم هیچ وقت در نماز جمعه شرکت نمی کنند. تنها ۲۰ درصد مردم معتقد به برخورد، به بی حجابی هستند (پیمایش ارزش ها و نگرش ها ۱۳۹۴)

از سوی دیگر گفته می شود که ۴۲ درصد مردم  در ایران، بیننده برنامه های ماهواره ای هستند و بطورمتوسط، حدود ۳ ساعت این برنامه ها را، در شبانه روز  تماشا می کنند.

 تعداد تجهیزات ضبط شده ماهواره ای نزدیک به سه میلیون رسیده است و تعداد پرونده های مربوط به کشف و ضبط سی دی و فیلم ها و نوارهای غیرمجاز بالغ بر بیش از ده میلیون شده است.

 به همین دلیل  است که ، ولی فقیه در باب فرهنگ، احساس نگرانی عمیق دارد و اکنون نیز وزیرارشاد با این انتقادات این نگرانی ها را تایید می کند.

 ناکارامدی و فرو پاشی فرهنگی و اخلاقی این رژیم را می توان، در ارتباط با چگونگی رابطه میان حکومت و جامعه در ایران توضیح داد. همانطورکه این رژیم قادر به تامین خدمات عمومی و خواسته های صنفی و اجتماعی مردم نیست، در عرصه هنر و فرهنگ نیز در ستیز با مردم است و با تقاضای شدید مردم  برای تغیییر مواجه است.

احمد هاشمی
ahmad.haschemi@gmx.at 

ادامه دارد