پیام نرگس محمدی از زندان به مناسبت سالگرد خیزش زن، زندگی، آزادی

روز ۲۵ شهریور دست در دست هم صدای فریاد اعتراض انقلابی باشیم

کشته شدن مهسا ، جنبش انقلابی ” زن، زندگی،آزادی” و سالگرد با شکوهش، تداوم آن را رقم خواهد زد.

یکسال گذشت. کشتار و اعدام جوانان در خیابان و در زندان و بازداشت و شکنجه و حبس زنان و مردان گرچه ملتی را به اندوه نشانده، اما حکومت را با فلاکت، انزجار و تزلزل هراس آلودی مو اجه کرده است.

تشدید سرکوب حکومت، نه از سر اوج قدرت که از حضیض ذلت است و زنان به عنوان رادیکالترین نیروی جنبش، ستم فشرده شده ۴۴ ساله حکومت دینی را با قدرتی چند برابر بر سرش کوبیده اند. حکومت گرچه خیابان را با سرکوب خشونت بار از تظاهرات گسترده خلوت کرده اما نتوانسته خیابان را از آن خود کند . با گسترش” قدرت امتناع”زنان، خیابان ، “صحن اعتراض ” با شکوه مردم و “حوزه فلاکت” حکومت شده است.

مزار کشته شدگان ، محفل سربلندان و زندانها ، قلعه های برافراشته مبارزان شده و صدای یراحی و توماج و یاسین در شهر طنین افکنده و رویدادهای فرهنگی و اجتماعی به مصادره مردم درآمده است. چه فلاکتی بیش از این برای حکومت دینی، که رویداد مذهبی و نوحه خوانی هم، تیری بر قلب و هراسی بر پیکر بی جانش شده است.

گوناگونی و گسترش تاکتیک های جنبش انقلابی، بار “حوزه اعتراضی خیابان ” را بر دوش می کشد تا با تداوم حیات واقعی جنبش در بزنگاه نزدیک، خیابان را به تسخیر مردم دراورد و ایده سترگ “گذار از استبداد دینی” را محقق کند. واقعیت این است که گسترش “حوزه های سرکوب” به قدرت یابی و گسترش” حوزه های اعتراض” انجامیده و حکومت بیش از پیش در باتلاق عدم مشروعیت فرو رفته است.
ما ارده کرده ایم تا تحقق دموکراسی، ازادی و برابری از پا ننشینیم . اراده ما مبتنی بر اگاهی ماست و جانبخش شجاعت و شهامتی است که پیروزی را رقم خواهد زد.

روز ۲۵ شهریور، روز ثبت ظلم حکومت استبدادی دینی علیه زنان ایران است. این روز در کنار پدر و مادر مهسا و دست در دست هم صدای فریاد اعتراض انقلابی باشیم و همه مان با هر امکان و نشان در هر صحن و خیابان، نمایش اعتراض ملی شویم.
ایستادگی، مقاومت و شجاعت ما، نشان از پیروزی ماست. پیروزی نهایی قطعی است.

نرگس محمدی
شهریور ۱۴۰۲