گفتگو: ایران به کجا می‌رود؟
علی خامنه‌ای در قامت یک رهبر حکومت را در ایران به یک حکومت یک‌دست و شخصی دگردیسیده است؛ و هرچه اراده می‌کند، می‌کند و هزینه‌ی آن را از جیب ملت و سرمایه‌‌ها ی ملی می‌پردازد.
برخی از جریان‌ها ی جای‌گزین به دامن نیروها ی خارجی آویزان شده‌اند و خواهان حمله ی نظامی به ایران هستند؛ و بر این باور هستند که سر مار تروریسم در تهران است؛ و برای کوبیدن سر مار باید به تهران لشکرکشی کرد، تا جهان و منطقه آرام شود.
هنوز یک سال از جنبش مدرن و مترقی زن، زنده‌گی، آزادی نگذشته است، که خامنه‌ای به تصویه حساب با دانش‌گاهیان و هنرمندان پرداخته است و می‌خواهد با غربالیدن دانشگاه‌ها ایران را آرام و رام کند!
در سر رهبران نادان ایران چه می‌گذرد؟ این دست‌رفتارها از سر یاس و هراس است؟ یا با این رفتارها می‌خواهد هراس و یاس در دل جنبش جوان و نوجو ی زنان، جوانان، دختران، دانش‌جویان و دانش‌گاهیان برپا کنند و آن‌ها را پس بزنند؟ در سر جریان‌ها ی مدعی جای‌گزینی چه می‌گذرد که برای آزاد کردن ایران به ویرانیدن آن خطر می‌کنند؟
این همه و بیش‌تر را از احمد پورمندی که سیاست‌مداری کارآزموده و جمهوری‌خواهی دوست‌داشتنی است، در میان گذاشته‌ام و از او پرسیده‌ام ایران به کجا می‌رود؟ پورمندی با پیش‌گذاشتن الگوی تحلیلی «داگلاس نورث» ایران را از جمله ی کشورهایی می‌داند که در آن مردمان دست‌رسی محدودی به قانون و مالکیت دارند و حکومت با توزیع سرکوب و رانت کار می‌کند و سرپا مانده است.
پرسش بنیادین آن است که این فیل گسترش‌نایافته‌گی (توسعه‌نایافته‌گی) را ایرانیان چه‌گونه و از کجا باید لقمه‌لقمه و بگوارند؟
کانال یوتیوب پشت عینک دیگران (اکبر کرمی)
