طاهر احمدزاده فعال ملی-مذهبی درگذشت
آقای احمدزاده متولد سال ۱۳۰۰ خورشیدی در مشهد بود.
او از فعالان نهضت ملی شدن نفت و از هواداران نهضت ملی بود.
طاهر احمدزاده از همفکران و همراهان محمدتقی شریعتی و علی شریعتی بود و در سال‌های پیش از انقلاب به دلیل فعالیت‌های سیاسی و حضورش در نهضت مقاومت ملی، بارها بازداشت و روانه زندان شد.
رضا علیجانی، فعال ملی مذهبی می‌گوید که آقای احمدزاده بیش از هفتاد و هشت سال در جنبش آزادی خواهانه در ایران فعال بوده و “سمبل صداقت، شرافت، مداومت و پویایی بوده است.”
آقای احمدزاده بعد از انقلاب در دولت موقت، استاندار خراسان شد.
طاهر احمدزاده بعد از استعفای دولت بازرگان از سمتش کناره‌گیری کرد.
آقای علیجانی در این‌باره به بی‌بی‌سی فارسی گفت: “او با دستور شخصی آیت الله خمینی برکنار شد. آقای احمدزاده در یک سخنرانی معروف در مراسم مرگ آیت الله طالقانی می‌گوید ‘باید با صراحت اعلام کنم که انقلاب، به‌طور جدی در معرض خطر قرار گرفته ‘ و بعد از آن آیت الله خمینی مستقیم به مفاد این سخنرانی اشاره کرده و به او حمله می‌کند.”
آقای احمدزاده کمی بعد از استعفا و بعد از سال ۶۰ به دلیل انتقاد از سیاست‌های جمهوری اسلامی، چند بار زندانی شد.
به گفته آقای علیجانی، بعد از سال ۶۰ او در خانه‌ای در تهران زندانی و برای وادار کردن او به اعتراف تلویزیونی تحت شکنجه قرار می‌گیرد.
طاهر احمدزاده آخرین بار در سال ۱۳۸۰ در سن هشتاد سالگی از زندان آزاد شد.
پدرش اهل افغانستان بود. آقای احمدزاده در مصاحبه با “شهروند امروز” درباره پدرش گفته بود: “پدر من تاجر بود. متولد افغانستان بود. بعدها پدر ما به مشهد آمد و در اینجا ازدواج کرد. من هم فرزند ارشد خانواده بودم. ما سه برادر بودیم و دو خواهر. خانه ما هم در محله چهارباغ مشهد بود.”
و چون پدرش “چهره‌ای محوری در میان افغان‌های مقیم ایران بود” یک بار امان‌الله خان، پادشاه افغانستان در زمان کودکی اش به خانه آن‌ها آمده بود.
فرزندان وی مسعود و مجید احمدزاده از پایه‌گذاران و اعضای چریک‌های فدایی بودند که پیش از انقلاب اعدام شدند.
مجتبی احمدزاده دیگر فرزند او هم بعد از انقلاب در زندان اوین اعدام شد.
