۱۶ کارشناس سازمان ملل متحد خواستار آزادی نرگس محمدی شدند
۱۶ نفر از کارشناسان سازمان ملل متحد در بیانیهای خواستار آزادی نرگس محمدی، زندانی سیاسی در ایران شدهاند. آنها همچنین از انتشار فیلم معاینه پزشکی او در زندان انتقاد کردهاند.
این افراد در بیانیهشان از حکومت ایران خواستهاند “پیش از آنکه دیر شود” نرگس محمدی را که گفته میشود به کرونا مبتلا شده، آزاد کند.
در بیانیه کارشناسان سازمان ملل متحد که با شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد کار میکنند، آمده است: “برای کسانی که بیماری پیشزمینهای دارند، مانند خانم محمدی، [ویروس کووید-۱۹] به مثابه مرگ و زندگی است. حکومت ایران پیش از آنکه دیر شود باید اقدام کند.”
خانم محمدی و همچنین برادر او گفتهاند که شمار زیادی از زندانیان همبند خانم محمدی به کرونا مبتلا شدهاند و او هم علایم ابتلا داشته است.
چند روز پیش تلویزیون ایران تصویری از خانم محمدی پخش کرد که نشان میداد یک نفر در لباس پزشکی او را معاینه میکند. منابع نزدیک به حکومت ایران با استناد به این گزارش که به نظر میآید بدون اطلاع خانم محمدی فیلمبرداری شده، گفتند ادعای خانواده نرگس محمدی درباره شرایط بد جسمانی او دروغ است.
- تقی رحمانی: قوه قضائیه به جای پخش ‘فیلم مخفی’ با نرگس محمدی مصاحبه کند
- نرگس محمدی در زندان ‘به کووید-۱۹ مبتلا شده’
کارشناسان سازمان ملل متحد با انتقاد از این فیلم گفتهاند که تصاویر پخش شده “حریم خصوصی خانم محمدی را نقض کرده و محتوای آن هیچ ارزشی ندارد چون قابل تایید نیست.”
در این بیانیه به این موضوع اشاره شده که موج دوم کرونا در ایران منجر به آزادی موقت شماری از زندانیان شده تا بیماری در زندانها گسترش نیابد اما به گفته فعالان حقوق بشر این مرخصی همه زندانیان را در بر نگرفته است.
دو روز پیش، بیستم ژوئیه، تقی رحمانی همسر نرگس محمدی ویدئویی از فرزندان دوقلویشان منتشر کرد که در آن کیانا و علی میگفتند ۱۱ ماه است که صدای مادرشان را نشنیدهاند و از مردم میخواستند که صدای آنها باشند تا بتوانند به این خواستهشان برسند.
این ویدئو در توییتر دستکم ۳۵۰ هزار بار دیده شده و ۱۵ هزار نفر آن را لایک کردهاند.
آقای رحمانی میگوید قوه قضاییه و وزارت اطلاعات ایران میخواهند از همسرش “انتقام” بگیرند چون از او “کینه” دارند.
نرگس محمدی، در دادگاهی به ریاست قاضی صلواتی به ۱۶ سال زندان محکوم شده که ۱۰ سال آن قابل اجرا است.
او در حال گذراندن دوره محکومیت خود در زندان اوین تهران بود که بعد از اعتراض به “کشتار معترضان” در آبان ماه ۱۳۹۸ به زندان زنجان منتقل شد.
سال ۱۳۹۲ کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در سفرش به ایران با خانم محمدی و گوهر عشقی، مادر ستار بهشتی وبلاگنویس کشته شده در زندان ملاقات کرد. خانم محمدی گفت بعد از این ملاقات به زندان احضار شده است.
*****
روایت نرگس محمدی از ابتلا به کرونا در زندان: با سرم سرپایم کردند تا فیلم بگیرند
نرگس محمدی فعال حقوق بشر زندانی در ایران در یادداشتی دوران دشوار ابتلا به کرونا در زندان زنجان را شرح داده و در آن به فیلمی که از لحظه معاینه او از تلویزیون ایران پخش شده هم اشاره کرده است.
خانم محمدی در این یادداشت آنچه در نیمه دوم تیرماه بر او گذشته را شرح می دهد و می گوید بعد از ویزیت پزشک متوجه شده هدف آنها فیلم گرفتن از معاینه او بوده است آن هم در حالی که “با سرم و آمپول سر پایم کردندتا فیلم بگیرند.”
پیشتر ۱۶ نفر از کارشناسان سازمان ملل متحد در بیانیهای از انتشار فیلم معاینه پزشکی او در زندان انتقاد کردند و خواستار آزادی این زندانی سیاسی شدند.
خانم محمدی در یادداشت اول به تاریخ ۱۵ تیر می نویسد که با گذشت چند روز از تایید بیماری کووید-۱۹ با ۱۱ مبتلای دیگر در یک بند هستند: “مطلقا هیچ امکاناتی و هیچ رسیدگی پزشکی در بند نیست. حتی ژل شستشوی دست نداریم. فقط پروفن میدهند. نا و رمق نداریم.”
“احساس میکنم از زانو به پایین مطلقا فلجم. نفسم بالا نمیآید. درد وحشتناک. طاقتم طاق شده. همهمان همینطوریم. فکر کنم دیگر تمام است. تا صبح نمیمانم. بالاخره دارد اتفاق میافتد. یک لحظه کیانا را تصور میکنم. انگار رفتهام توی جلد کیانا.”
او می گوید بعد از چند روز در پی نامه نگاری به مسئولان زندان به هر کدام آنها یک ماسک دادند و این گروه ۱۲ نفره توانستند با پول خود سه عدد ژل شستشوی دست بخرند.
او در یادداشت دیگری به تاریخ ۲۱ تیر می نویسد که حالش همچنان “افتضاح” است و به زور خود را از زمین می کشد و روی تختی که ۳۰ سانتی متر ارتفاع دارد می رساند.
در یادداشت دیگری به تاریخ ۲۳ تیر آمده است: “تهوع. استفراغ. بیرمقی. حس بویاییمان هم از بین رفته. دارم فکر میکنم این بیماری از آن سه تا عمل جراحیای که کردم سختتر است. هر کاری کردم زورم نرسید پایم را بگذارم زیر پتو. یکی از پرسنل آمد کمک کرد تا رفتم زیر پتو. فکر کنم او هم مثل خودم ترسید. گفت دکتر خبر میکند.”
او می گوید که بالاخره در روز ۲۴ تیر به او می گویند می تواند به پزشک مراجعه کند: “گفتم رمق ندارم. گفتند اجباریه. با مصیبت و کشان کشان خودم را میرسانم به اتاق دکتر. همان دکتری است که موقع انتقال به زندان زنجان من را تحویل گرفت. دیگر اینجا ندیده بودمش. دستم را گیر میدهم به صندلی و مینشینم.”
او اضافه می کند: “دکتر حالم را میپرسد. میگویم رمق ندارم، یک کاری کنید رمقمان برگردد. میگوید: نفس عمیق! نفس وسط سینهم گیر میکند. به سرفه میافتم. ریههایم درگیر شده. دکتر نسخه مینویسد. سرم و ب.کمپلکس و یک آمپول ۱۰ سیسی که نمیدانم چیست. به زحمت از جا بلند میشوم و میآیم توی بند.”
او در یادداشت روز ۲۵ تیر می نویسد که پرسنل به او می گوید “دوباره دکتر آمده. میگویند برای (نرگس) محمدی اجباری است، باید بیاید. بهتر از دیروزم. داروها اثر کرده. دکتر میپرسد: حالت چطوره؟ “خوبم”.
او می نویسد همان شب است که “بعد چند ساعت برمیگردیم داخل بند. خبر ۲۰:۳۰ را آنجا میبینیم…. تازه میفهمم دکتر رفتن اجباری برای چه بود. و اینکه فیلم دیروز قابل پخش نبوده بس که بدحال بودم. با سرم و آمپول سر پایم کردند تا فیلم بگیرند.”
او می افزاید: “تازه همان را هم نتوانستند کامل پخش کنند. سرفه امان نمیداد. حرف زندانبان خودشان هم قابل پخش نبود!”.
کارشناسان سازمان ملل متحد با انتقاد از این فیلم گفتهاند که تصاویر پخش شده “حریم خصوصی خانم محمدی را نقض کرده و محتوای آن هیچ ارزشی ندارد چون قابل تایید نیست.”
در این بیانیه به این موضوع اشاره شده که موج دوم کرونا در ایران منجر به آزادی موقت شماری از زندانیان شده تا بیماری در زندانها گسترش نیابد اما به گفته فعالان حقوق بشر این مرخصی همه زندانیان را در بر نگرفته است.
نرگس محمدی در آخرین یادداشت که اول مرداد ثبت شده می نویسد که حالش بهتر است اما هنوز نمی تواند یک دور کامل دور حیاط زندان راه برود.
او نوشت: “بعضیها میگویند اعتصاب غذا کن تا تلفن به علی و کیانا را بهت بدهند. اما نمیخواهم با مطالبه فردی اعتصاب غذا کنم. به دادیار گفتم فقط مانده شیر آب را هم به رویم ببندید. زندانیام کردید، بچههایم را گرفتید، کتکم زدید، تبعید کردید، و از هیچ شکنجهای فروگذار نکردید. آب را هم ببندید. من نگران اینها نیستم. هیچ مطالبه فردی ندارم. من بعد از کشتارهای دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸ یک جای دیگر ایستادهام. اصلاحطلبی عهد ما نبود، راهکار ما بود برای عهد دیگری. من به آن عهد وفادارم. و هیچ سر آشتی ندارم.”
دو روز پیش، بیستم ژوئیه، تقی رحمانی همسر نرگس محمدی ویدئویی از فرزندان دوقلویشان منتشر کرد که در آن کیانا و علی میگفتند ۱۱ ماه است که صدای مادرشان را نشنیدهاند و از مردم میخواستند که صدای آنها باشند تا بتوانند به این خواستهشان برسند.
این ویدئو در توییتر دستکم ۳۵۰ هزار بار دیده شده و ۱۵ هزار نفر آن را لایک کردهاند.
آقای رحمانی میگوید قوه قضاییه و وزارت اطلاعات ایران میخواهند از همسرش “انتقام” بگیرند چون از او “کینه” دارند.
نرگس محمدی، در دادگاهی به ریاست قاضی صلواتی به ۱۶ سال زندان محکوم شده که ۱۰ سال آن قابل اجرا است.
او در حال گذراندن دوره محکومیت خود در زندان اوین تهران بود که بعد از اعتراض به “کشتار معترضان” در آبان ماه ۱۳۹۸ به زندان زنجان منتقل شد.
سال ۱۳۹۲ کاترین اشتون، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در سفرش به ایران با خانم محمدی و گوهر عشقی، مادر ستار بهشتی وبلاگنویس کشته شده در زندان ملاقات کرد. خانم محمدی گفت بعد از این ملاقات به زندان احضار شده است.
بی بی سی
