اعتصاب و تحصن در اوج گرانی و سرکوب
ندای سبزآزادی ۱۳۹۱/۰۴/۲۰
رضا ماندگار: با افزایش تورم و گرانی افسارگسیخته ناشی از ناکارآمدی و بی کفایتی مدیران ارشد رژیم سیاسی، همزمان با آثار گریزناپذیر و مخرب تحریم های فزاینده علیه ایران، بیکاری کارگران و به تعویق افتادن پرداخت حقوق آنان، تشدید شده است. صدای اعتراض کارگران و کارمندان و اقشار حقوق بگیر (عمدتا متعلق به طبقه متوسط و نابرخوردار جامعه) بلند و بلندتر می شود، هرچند در سکوت و با تجمع اعتراضی؛ تجمعاتی که کمتر اخبارش در رسانه های حکومتی (بخصوص صدا و سیما) امکان انتشار و انعکاس دارد.
در جامعه ای که مطابق گزارش های رسمی، ۶۵ درصد از کارگران حداقل دستمزد را دریافت می‌کنند و به علت افزایش بی‌رویه نرخ سبد هزینه خانوار حدود ۸۵ درصد از کارگران زیر خط فقر بسر می برند، سکوت و عدم اعتراض و اعتصاب آنان برای مطالبه و دریافت حقوقشان تعجب برانگیز است، و نه معترض شدنشان به وضع معیشتی وخیم.
عضو هیات مدیره کانون شوراهای اسلامی کار استان تهران به ایلنا گفته: «مسئولین نظام زمان تصمیم گیری در کلیه عرصه‌ها کارگران را فراموش می‌کنند.»
علی اکبر عیوضی معتقد است: «افزایش یک باره و بدون توجیه قیمت‌ها در ماه‌های اخیر باعث افزایش شکاف بین درآمد‌ها و هزینه‌های کارگران شده است به نحوی که می‌توان گفت نه تنها افزایش ۱۸درصدی حداقل دستمزد سال‌جاری باعث تقویت قدرت خرید کارگران نشده بلکه با جهش یکباره قیمت‌ها، افزایش ۶۰هزار تومانی حداقل مزد سال۹۱ تأثیر چندانی در زندگی کارگران نداشته است.»
موج اخراج کارگران در سال 1391
کمتر روزی است که خبر اخراج کارگران در رسانه ها بازتاب نیابد. رئیس اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی سراسر کشور خبر داده که حدود سه هزار کارگر قراردادی در صد روز ابتدای سال ۱۳۹۱ از کار اخراج شده اند. فتح الله بیات به ایلنا گفته: «در سال جاری بیش از ۹۰ درصد از جامعه کارگری کشور با قراردادهای سه ماهه در واحدهای تولیدی فعالیت می‌کنند.»
چند روز پیش بود که خبر بیکاری ۴ هزار کارگر کوره پز خانه های پاکدشت منتشر شد. کارگران 35 واحد تعطیل شده عمدتا جزو «کارگران فصلی» بودند که از استانهای محروم کشور (مانند کردستان و خراسان جنوبی) راهی حاشیه ی تهران شده بودند.
عوض سلطانی، دبیر اجرایی خانه کارگر پاکدشت، دلیل تعطیلی کوره پزخانه های مزبور را «اجرای طرح هدفمند کردن یارانه‌ها از سوی دولت و به تبع آن حذف یارانه‌های بخش تولید و افزایش هزینه های حامل های انرژی» ارزیابی کرده و افزوده است: «جدای از به حداقل رسیدن فعالیت ۳۵ واحد کوره، ۲۵واحد باقی مانده نیز با ظرفیت ۲۰ درصدی نیروی کار فعالیت دارند.»
از استان های مختلف کشور و از شهرک های صنعتی گزارش می شود که دسته دسته بر خیل بیکاران و اخراج شدگان و کسانی که حقوق خود را دریافت نکرده اند، اضافه می شود. این وضع از خراسان تا قزوین و از تهران تا اصفهان جاری و حاکم است.
اعتصاب ۱۱۸ شیراز
بیش از سیصد کارمند بخش ۱۱۸ مخابرات شیراز در اعتراض به قراردادهای جدید کاری، از حضور در محل کارشان خودداری کرده و از پاسخگویی به تلفن ها دست کشیده اند. اعتصاب آنان حدود یک هفته است ادامه یافته و در برابر استانداری فارس متحصن شده اند.
مطابق قرارداد جدید کارمندان این مرکز برخلاف گذشته بر اساس میزان تماس های مردم با این مرکز حقوق دریافت می کنند. این امر حقوق آنان را حدود 200 هزار تومان کمتر خواهد کرد. در حالی که قیمت دلار بار دیگر به 2000 تومان نزدیک می شود و بهای یک مرغ از 10 هزار تومان می گذرد، البته کاهش 200 هزار تومانی حقوق، چیز کوچکی نیست.
حقوق کم در برابر کار طاقت فرسا
نماینده سابق کارفرمایان در سازمان جهانی کار با اشاره به کاهش ۴۰ درصدی تولید در واحدهای بزرگ صنعتی در سال جاری، گفته است: «واحدهای بزرگ تولیدی کشور به دلیل عدم تامین نقدینگی توان پرداخت حقوق کارگران را ندارند و تعهدات آن‌ها به کارگران روز به روز در حال افزایش است. پیش بینی می‌شود که با افزایش اعمال سیاستهای تحریم واحد های بزرگ صنعتی کشور تا پایان سال جاری ۶۰ درصد از نیروهای فعال خود را تعدیل کنند.»
عباس وطن پور به ایلنا گفته که «به دلیل افزایش بی‌رویه نرخ تورم غالب اقشار حقوق بگیر جامعه زیر خط فقر گذران معیشت می‌کنند. کارگران در مقابل کارهای طاقت فرسا ماهیانه ۴۰۰ هزار تومان دستمزد دریافت می‌کنند در حالیکه نرخ تورم در سبد ارزاق عمومی خانوار طی چند ماهه گذشته به میزان ۵۰درصد افزایش یافته است.»
عبدالله مختاری، عضو هیات مدیره کانون شوراهای اسلامی کار استان تهران نیز از «بیکاری پنهان ۵۰ درصدی در میان کارگران شاغل به دلیل افزایش بی سابقه تورم» خبر داده است.
سیمان سپاهان در چالش با اعتصاب کارگران
در گزارشی دیگر، ایلنا از اعتراض کارگران کارخانه سیمان سپاهان به شرایط کاری و حقوقی شان خبر داده؛ حدود ۷۰۰ کارگر این کارخانه در چند روز گذشته کار را متوقف و در محوطه کارخانه تجمع کردند.
کارخانه سیمان سپاهان حدود هزار و ۱۰۰ کارگر پیمانی و رسمی دارد که بیش از ۷۰۰ نفر از آنان، زیر نظر پیمانکاران فعالیت می‌کنند.
وقتی وضع سیمان سپاهان چنین باشد، وضع قریب به اتفاق دیگر واحدهای تولیدی و صنعتی کشور قابل حدس است.
رییس کانون شوراهای اسلامی کار استان اصفهان خبر داده: «کارگران معترض، حدود ده روز است که در اعتراض به تبعیض و پرداخت نشدن کامل حق و حقوق قانونی‌شان، دست از کار کشیده‌اند و در اعتصاب هستند.»
کارخانه سیمان سپاهان با سه خط تولید ماهانه حدود ۱۳ هزار تن سیمان تولید می‌کند.
اعتراض مرغ داران و مرغ فروشان
قیمت مرغ ایران که این روزها در جهان رکورد زده، برای قریب به اتفاق شهروندان ایران مکشوف است. حال، اعتصاب کارکنان کشتارگاه های مرغ، در اعتراض به فشار دولت برای تقلیل نرخ مرغ، آن هم در حالی که بسیاری اقلام مرتبط با آن گران شده، خبر دیگر در همین حوزه است.
هفته ی پیش، کشتارگاه های مرغ صومعه سرا دست به اعتصاب زدند. اعتصابی که سه روز به طول انجامید و درنهایت بدون توافق ماند.
کشتارگاه های کرمانشاه هم در اعتراضی مشابه، کار خود را از شنبه ی گذشته متوقف کرده اند. کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری خبر داده که دولت کشتارگاه های کرمانشاه را مکلف کرده مرغ را به قیمت ۵۰۰۰ تومان تحویل عاملان جزء و فروشندگان دهند، در حالی که صاحبان کشتارگاه ها حداقل قیمت تمام شده هر کیلو مرغ را حدود ۶۰۰۰ تومان می دانند.
اعتصاب کارگران نساجی کردستان
در گزارشی دیگر، عضو هیئت مدیره تعاونی کارگران نساجی کردستان اعلام کرده که حدود ۱۰۰ نفر از مجموع ۳۰۰ عضو تعاونی مسکن کارگران نساجی کردستان روز دوشنبه ی گذشته در اعتراض به عدم صدور مجوز ساخت مسکن در مقابل اداره کل مسکن و شهر سازی استان تجمع کردند.
جبار خدا مرادی با اعلام این خبر به ایلنا گفته: «اداره مسکن و شهرسازی استان کردستان با بلاتکلیف کردن تعاونی مسکن کارگران نساجی مجوز ساخت مسکن برای این تعاونی را صادر نمی‌کند و این در حالیست ۱۱ سال است زمین برای ساخت مسکن کارگران خریداری شده است.»
درگیری کارگران با کارفرمایان در عسلویه
از عسلویه نیز خبر می رسد که کارگران شرکت نفت این منطقه با نماینده شرکت نفت به علت تاخیر طولانی در پرداخت حقوق خود درگیر شده‌اند.
به گزارش ایران کارگر، در هفته اول تیرماه، کارگران شرکت نفت در عسلویه با نماینده شرکت نفت درگیری داشتند. این درگیری‌ها از مدت‌ها پیش شروع شده و هر دوسه روز یک بار در یکی از فازهای عسلویه به وجود می‌آید. دلیل درگیری‌ها عدم پرداخت حقوق کارگران برای چهار تا هفت ماه است؛ کارگران معترض در شرکت‌های وابسته به شرکت نفت که بیشتر آن‌ها زیرمجموعه سپاه هستند کار می کنند.
اعتراض ها و چالش ها متاسفانه تاکنون برای کارگران که فاقد حامی در حکومت هستند، نتیجه ای ملموس در بر نداشته است.
قابل پیش بینی است که این دست اعتراض ها و چالش ها و تحصن ها و اعتصاب ها در هفته ها و ماه های آتی، در صورت تداوم وضع موجود (به ویژه ادامه یافتن تحریم های نفتی علیه ایران) نه تنها ادامه یابد که تشدید شود.
