بیانیه ۱۴ تن از کنشگران مدنی حوزه زنان در داخل کشور برای استعفای رهبر و گذار از جمهوری‌اسلامی
هموطنان شریف؛
چهار دهه حکومتِ ولایت مطلقه فقیه منجر به حذف ضدانسانی نیمی از جمعیت کشور، “با همه ظرفیت‌ها و توانایی‌های‌شان” از حیث حقوق شهروندی برابر و کرامت انسانی شده است.
هموطنان آزاده؛
پس از انقلاب و برقراری رژیم جمهوری‌اسلامی، بسیاری از حقوق اولیه و انسانی ما زنان ایران سلب شد و جنسیت و هویت زنانه ما تحت قیمومیت ولایت مطلقه و جنسیت مردانه و فرهنگ مردسالارانه در آمد، و هر کس علیه این تبعیض جنسیتی لب به اعتراض گشود به توهین و تحقیر، ضرب و شتم و حبس و حتی در مواردی به شکنجه و اعدام گرفتار گردید!
در دنیائی که زنان بسیاری از کشورها در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، علمی، فرهنگی، هنری و ورزشی پابه‌پای مردان به پیش می‌روند، در جمهوری‌اسلامی زنان همچنان برای حقوق اولیه انسانی تلاش می‌کنند!
هموطنان همدرد؛ ما ۱۴ تن از زنان داخل کشور، از فعالان حوزه جنبش زنان ایران در اعتراض به این “آپارتاید جنسی” که حاصل نگاه مردسالارانه نظام فقاهتی است، علیه این نظام ضدزن که ارزش‌های انسانی ما را محو نموده است، به پاخاسته و خواستار گذار کامل از نظام جمهوری‌اسلامی و تدوین قانون اساسی جدیدی هستیم، نظام و قانونی که در آن کرامت و هویت و حقوق برابر زنان در تمامی عرصه‌ها برسمیت شناخته شود. با احترام به میثاق ۱۴ تن از مبارزان این کشور که با شجاعت پرچم اتحاد و همبستگی ملی ایرانیان داخل و خارج از کشور را برافراشته اند، ما فعالان جنبش زنان اعلام می‌داریم که طی ۴۰ سال حکومت جمهوری‌اسلامی، با زور و سرکوب و تصویب قوانین غیرانسانی و ضد زن از متن جامعه به حاشیه رانده شده‌ایم و ادامه این وضعیت برای ما قابل تحمل نیست.
لذا با اعتقاد به تساوی حقوق زن و مرد در تمامی عرصه‌ها مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر، خواستار حکومتی سکولار دموکرات با حفظ تمامیت ارضی ایران عزیز هستیم که بتواند تضمین کننده حقوق زنان جامعه باشد..
ما ۱۴ تن از فعالان حوزه حقوق زنان مصمم هستیم با شیوه‌ای مدنی و بدون خشونت، مبارزه خود را همچون پیش‌قراولان آزادی وطن با گفتن “نه به جمهوری اسلامی” تا رسیدن به خواسته‌های کامل خود ادامه دهیم. خواسته‌های ما یک مطالبه ملی و حقوق بشری‌ست که با پیوستن شما هموطنان به ما و حمایت از خواسته‌های ما می‌تواند به جنبشی فراگیر و سراسری تبدیل شود.
14 مرداد 1389
5 اگوست 2019
1- شهلا انتصاری(فعال سیاسی، کارگری و حقوق زنان)
2- نصرت بهشتی(معلم بازنششته و فعال حقوق زنان)
3- فرشته تصویبی(فعال حقوق زنان)
4- پروا (سکینه) پاچیده (نویسنده و شاعر و فعال حقوق زنان)
5- گیتی پورفاضل(وکیل دادگستری و عضو کانون نویسندگان و فعال حقوق زنان)
6- عزت جوادی‌حصار(فعال حقوق زنان)
7- زهرا جمالی(فعال حقوق زنان)
8- شهلا جهان‌بین(حامی حقوق زندانیان بیگناه سیاسی و فعال حقوق زنان)
9- فاطمه سپهری(همسر شهید و فعال مدنی و حقوق زنان)
10- مریم سلیمانی(فعال مدنی و حقوق زنان)
11- سوسن طاهرخانی(دبیر بازنشسته و فعال مدنی و حقوق زنان)
12- فرنگیسِ مظلوم(فعال مدنی و حقوق زنان، زندانی سیاسی و مادر سهیل عربی)
13- نرگس منصوری(فعال مدنی و کارگری [عضو سندیکای شرکت واحد] و مدافع حقوق زنان، فرزند جانباز شهید)
14- کیمیا نوروزی‌صابر(فعال مدنی و حقوق زنان)
*****
تکثیراز” کمیته حمایت” از بیانیه تکمیلی ۱۴ کنشگر سیاسی و مدنی.
****
گروهی از فعالان زن در ایران از خامنه‌ای خواستند استعفا دهد
گروهی از کنشگران و فعالان زن در داخل ایران در بیانیه‌ای خواستار کناره‌گیری رهبر و گذار از جمهوری‌اسلامی شده‌اند. یکی از امضا کنندگان در گفت‌وگو با دویچه‌وله از زمینه‌های عینی طرح این خواست و استقبال از آن می‌گوید.
۱۴ تن از کنشگران مدنی و فعالین حوزه زنان در داخل کشور با انتشار بیانیه‌ای خواستار گذار از جمهوری‌اسلامی و کناره‌گیری رهبر آن آقای خامنه‌ای شده‌اند.
بیانیه «هم‌میهنان» را خطاب قرار داده و با اشاره به آنچه بر زنان ایران در ۴۰ سال اخیر رفته نوشته است: «چهار دهه حکومتِ ولایت مطلقه فقیه منجر به حذف ضدانسانی نیمی از جمعیت کشور، “با همه ظرفیت‌ها و توانایی‌های‌شان” از حیث حقوق شهروندی برابر و کرامت انسانی شده است.»
امضا کنندگان می‌گویند «بسیاری از حقوق اولیه و انسانی ما زنان ایران سلب شد و جنسیت و هویت زنانه ما تحت قیمومیت ولایت مطلقه و جنسیت مردانه و فرهنگ مردسالارانه در آمد، و هر کس علیه این تبعیض جنسیتی لب به اعتراض گشود به توهین و تحقیر، ضرب و شتم و حبس و حتی در مواردی به شکنجه و اعدام گرفتار گردید!»
این زنان «خواستار حکومتی سکولار دموکرات با حفظ تمامیت ارضی ایران» شده‌اند. حکومتی «که بتواند تضمین کننده حقوق زنان جامعه باشد.»
آنها با تصریح این که مصمم‌اند با شیوه‌ای مدنی و بدون خشونت تا رسیدن به مطالبات کامل خود به مبارزه ادامه دهند، از مردم خواسته‌اند به آنها بپیوندند و از آنها حمایت کنند. حمایتی که به باور آنها می‌تواند «به جنبشی فراگیر و سراسری تبدیل شود…»
گیتی پورفاضل، وکیل دادگستری و از امضاکنندگان این بیانیه به سوالات دویچه‌وله درباره این بیانیه پاسخ داده است. اولین سوال این بود که تا چه اندازه امیدوار هستند که مردم یا حتی بخش های قابل توجهی از زنان پشت این خواست بیایند و در حمایت از آن حرکت کنند؟
او در پاسخ به شرایط فعلی ایران اشاره می‌کند و آنرا وضعیتی بی‌ثبات و ورشکسته چه به لحاظ اقتصادی، سیاسی و اجتماعی می‌داند. خانم پورفاضل معقتد است که این نارضایتی در ابعادی گسترده مجددا بروز خواهد کرد و می‌گوید: «وضع در ایران حال انفجار است. ناراضایتی به قدری عمیق است که هرلحظه امکان دارد با یک کبریت شعله‌ور شود.»
دو ماه پیش نیز ۱۴ نفر از از کنشگران مدنی و سیاسی با انتشار بیانیه‌ای از رهبر جمهوری اسلامی خواسته بودند کناره گیری کند. گیتی پورفاضل با اشاره به بیانه آنها می‌گوید: «بعد از آن ما هم تصمیم گرفتیم که بیانیه‌ای بدهیم و مطالبات‌مان را مصرا درخواست کنیم: این که رهبری استعفا دهد. چون نتوانسته کشور را آنطور که باید پیش ببرد و مردم راضی کند. یکی از مهم‌ترین مسایل این است که کشور سیاستمداران کارآزموده داشته باشد که بدانند چگونه گام بردارند که مشکلات کم‌تری برای مردم پیش بیاید.»
گیتی پورفاضل معتقد است که حرکت انفجاری جامعه ممکن است بسیار سریع اتفاق بیافتد و جامعه ایران اکنون به مرحله‌ای رسیده که می‌تواند پشت خواست کناره‌گیری آیت‌الله خامنه‌ای بایستد.»
استقبال گسترده در شبکه‌های اجتماعی از بیانیه
او هم‌چنین به سرنوشت کشورهایی اشاره می‌کند که در اطراف ایران به سیاست سرکوب ادامه دادند و اکنون در وضعیت امنیتی و اقتصادی و اجتماعی بسیار اسفباری قرار گرفته‌اند. این فعالان امیدوارند که سیاستمداران ایران با نگاه به منطقه از سوق دادن ایران به پرتگاه سقوط پرهیز کنند.
خانم پورفاضل درباره واکنش‌ها در ایران نسبت به این بیانیه می‌گوید که استقبال بسیاری در فضای مجازی از آن شده و معتقد است که «فضای مجازی عمق روحیات در جامعه ایران را به نمایش می‌گذارد، زیرا جایی است که مردم بدون ترس از سرکوب می‌توانند حرف‌شان را بزنند.»
آخرین سوال دویچه‌وله که شاید اولین سوال برای بسیاری باشد که این بیانیه‌را خوانده‌اند این است که آیا آنها نگران عواقب بیانیه‌ای که منتشر کرده‌اند نیستند، آیا نمی‌ترسند؟ او می‌گوید: «ما با داغ و درفش این حکومت سرکوبگر آشناییم. ۴۰ سال است که داریم آن را تحمل می‌کنیم. پیه این که خشونتی نسبت به ما انجام شود را به تن مالیده‌ایم.»
به نظر گیتی پورفاضل این یک واقعیت تلخ است که «زندان‌ها در ایران دائم پر است و هر گروهی که آزاد می‌‌شود، گروه دیگری جای آنرا می‌گیرد»، اما همین معنای مشخصی دارد: «کشوری که به این حد رسیده باشد، بدانید که کاسه صبرش لبریز شده است.» امید او و احتمالا سایر امضاکنندگان این است که در صورت تعرض به جان و امنیت آنها جامعه ساکت ننشیند.
دویچه وله
