گفتگودر باره پس لرزه های جنگ
در گفتگو با مهرداد درویش‌پور به بررسی پیامدهای جنگ اخیر ایران و اسرائیل بر ساختار قدرت در جمهوری اسلامی و همچنین صفوف اپوزیسیون پرداخته می شود.
پس‌لرزه‌های این درگیری فراتر از میدان جنگ، اکنون در فضای سیاسی داخلی ایران و در میان جریان‌های مخالف جمهوری اسلامی دیده می‌شود. آیا این تحولات می‌تواند نشانه‌ای از پایان دوران رهبری علی خامنه‌ای باشد؟ و آیا موقعیت رضا پهلوی به‌عنوان یکی از چهره‌های شاخص اپوزیسیون، تضعیف شده یا تقویت؟
در این گفت‌وگو به تحلیل شکاف‌های درون‌حکومتی، سردرگمی نیروهای سیاسی در خارج، و بحران مشروعیت و اعتماد عمومی پرداخته می‌شود. برنامه‌ای ویژه با نگاهی تیزبین به سرنوشت رهبران سیاسی دو سوی معادله.
گفتگو از محمد منظرپور
برنامه «خط قرمز»
کانال یک
خلاصه‌ی گفتگو از مهرداد درویش پور:
در این گفتگو با بررسی پس لرزه های حمله نظامی اسرائیل به ایران درباره سه سناریوی زیر سخن گفتم:
۱- تلاش حکومت برای احیای اقتدار خامنه ای و تداوم سیاست های پیشین و تشدید سرکوب داخلی
۲- شروع جنگ دوباره و این بار به قصد سرنگونی حکومت ولو به قیمت فروپاشی کشور
۳- یا عقب نشینی حکومت و برآمد گرایشات “معتدل تر” در آغاز عصر “پساخامنه ای” که به سوی دیپلماسی و توافق با امریکا و به کنار گذاشتن شعار مرگ بر امریکا و اسرائیل و محور مقاومت و غنی سازی اورانیوم و فاصله گرفتن از بنیادگرایی اسلامی و همچنین گشایش سیاسی درداخل سخن گفتم.
اشاره کردم راه حل آخر، کم هزینه ترین راه برای طرفین درگیر دانستم. برای جامعه نیز پایان وضعیت جنگی و تعامل با آمریکا و غرب و اسرائیل، بخت برآمد دوباره جامعه مدنی و فعالیت طرفداران صلح و دمکراسی و رفاه اجتماعی و مخالفان حکومت را هموارتر خواهد کرد. افزودم که تداوم وضعیت جنگی، تنها قربانی بیشتر از مردم می گیرد و بازتولید نفرت و انتقام را به‌دنبال دارد
همچنین به جای مقصر جلوه دادن عریان یا پنهان تنها یکی از دو سوی این جنگ – که مشروعیت آفرینی برای طرف دیگری است، تاکید کردم این جنگ نتیجه تقابل ناگزیر دو سیاست افراطی در متن برهم خوردن توازن قدرت در منطقه و به روی کار آمدن ترامپ در آمریکا بود.
با این همه دعوت کردم به جای باقی ماندن در نگاه به گذشته ، تمرکز باید نسبت به آینده صورت گیرد. از یک سو هرگونه درز گرفتن مخالفت با حکومت به بهانه مقابله با خطر بازگشت جنگ را نادرست خواندم و دامن زدن به مبارزه خشونت پرهیز با این نظام را نه تنها امری سیاسی، بلکه اخلاقی و انسانی خواندم. همین از این رو تمرکز برآی آزادی زندانیان سیاسی و همگانی کردن خواست کناره گیری رهبران جمهوری اسلامی را همچون مسئول فاجعه ای که امروز بر سر جامعه آمده است، مورد تاکید قرار دادم. در عین حال تاکید کردم با هرگونه تجاوز دوباره اسرائیل و آمریکا به ایران همچون گذشته باید مخالفت کرد.
تاکید کردم شکاف بین نیروهای طرفداران صلح و دمکراسی با مبلغان جنگ و به ویژه راست افراطی ایران و رضا پهلوی از دوران جنبش زن زندگی آزادی به مراتب عمیق تر شده است. در پایان، بر ضرورت گفت‌وگوی ملی و فراملی میان نیروهای دموکرات، سکولار و صلح‌طلب تأکید کردم و گفتم تنها با پیوند زدن بین مطالبات مردم، همدلی فراگیر و ایستادگی مدنی می‌توان به آینده‌ای بدون جنگ و استبداد و گذار از این نظام امید داشت.
