سخنی با آیت الله خزعلی
باسمه تعالی
جناب مستطاب آیت الله خزعلی، با سلام و آرزوی توفیق
قصد تصدیع نداشتم ولی پس از مکالمهای تلفنی با همسر صبور دکتر خزعلی و شنیدن طنین صدای درد آلود ایشان که حاکی از نگرانی شدیدشان برای جان فرزند شما بود، راهی جز درخواست از شما را نیافتم و مطمئنم با خدماتی که شما در جهت تحقق و ثبات این نظام انجام داده اید، نجات جان فرزندتان و رفع نگرانی از عروس و نوههایتان کار دشواری نیست.
حضرتعالی و نیز دیگران به خوبی مستحضرید که دکتر خزعلی در اعتراض به دستگیری خود با جرمی ناگفته و نانوشته، دست به اعتصاب غذا زده است و اکنون حدود صد روز از این اعتصاب می گذرد و در حالی که تنش ضعیف و رنجور است بر آرمانهای خود که همانا آزادی اندیشه و قلم و عمل به قانون اساسی که حضرتعالی هم از آفرینندگان آن بوده اید، پافشاری می کند و هزینهای سنگین به قیمت جان خود و آرامش و آسایش خانوادهاش را می پردازد.
قانون اساسی بر کرامت والای انسان و آزادی توأم با مسئولیت او (اصل ۲) تأکید دارد. قانون تشکیل اجتماعات را آزاد کرده (اصل ۲۷) . قانون بر محو هر گونه استبداد و خودکامگی و انحصار طلبی (اصل۳) تأکید دارد. قانون بر تأمین حقوق همه جانبه و ایجاد امنیت قضایی (اصل ۳) تأکید دارد. قانون می گوید مرجع رسمی تظلمات و شکایات دادگستری است (اصل ۱۵۹). قانون می گوید رسیدگی به جرایم سیاسی و مطبوعاتی (اگر جرمی باشد) باید علنی و با حضور هیئت منصفه و در دادگستری انجام گیرد (اصل ۱۶۸) و…
آیا فرزند شما که در جمع کوچکی به تبیین نظرات می پرداختند، به تکلیف خود بر اساس قرآن عمل می کردند (یستمعون القول) یا مرتکب جرمی شده اند؟ بر فرض که ایشان مجرم هم باشند کدامین محکمهای به جرایمشان رسیدگی کرده و ایشان را به مرگ تدریجی و ایذایی محکوم کرده است؟ شما بزرگوار که بحمدلله قرآن و نهج البلاغه را در سینه خود محفوظ دارید نیک می دانید که “مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِي الأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا” “كه هر كس كسى را جز به قصاص قتل يا [به كيفر] فسادى در زمين بكشد چنان است كه گويى همه مردم را كشته باشد” (آیه ۳۲ سوره مائده)
و نیز نیک میدانید که در سیره و روش علی(ع) برخوردها با منتقدین و بالاتر با قاتلش رحیمانه بود. ایشان می فرمایند: «أفضَلُ المَعروفِ إغاثَةُ المَلهوفِ » « برترين كار نيک، رسيدن به فرياد ستم ديده است» آیا در این ماجرا به همسر و فرزندان دکتر خزعلی ستمی روا نشده و آیا آنها صدای مظلومیتشان را به شما نرسانده اند؟ آیا شما نه به عنوان پدر بزرگ بلکه به عنوان محل ارجاع ستمدیدهای به داد آنان رسیدید؟ بیش از ۱۴ قرن بر مظلومیت دختران و همسران حسین(ع) گریسته ایم. گرچه مظلومیت آن عزیزان بسیار زیاد و دردناک است ولی مظلومیت و ستمی را که بر خانواده فرزند شما هم می رود کم نیست.
مسئله دیگری که قابل تأمل است اینکه بر فرض محال اگر امثال دکتر خزعلی از مرز منتقد هم عبور کرده باشند و با اصل حکومت و نظام هم مشکل داشته باشند، باز هم نظرشان قابل احترام است و کسی نمیتواند به آنها تعرض کرده و چنین برخوردهایی نماید.
کم نیست روایاتی که شیعیان را از قیام و انقلاب و همچنین فعالیتهای سیاسی شدیداً منع کرده است و نیز حکومت هایی را که با نام اسلام، قبل از ظهور امام زمان باشند، حکومت باطل معرفی کرده اند. البته آنان که در این انقلاب نقش آفرینی کردند در جهت خلاف اینگونه روایات عمل کرده اند ولی اگر چنانچه حاکمیت به این سختگیریها در مورد دگراندیشان و سیاسیون ادامه دهد و خشونت را ادامه دهد بیم آن می رود که این نظام و انقلاب از مصادیق بارز این روایات تصور شود که امیدوارم شما و دلسوزان انقلاب با عملکرد صحیح خود بتوانید بطلان آن را ثابت کنید و با رفع گرفتاری از زندانیان سیاسی و محصورین و بخصوص فرزند در معرض خطرتان این شائبه را از بین برده و بارقه امید را در دلهای مردم بخصوص نسل جوان باعث گردید انشاءالله.
جرس یکشنبه ۱۸ فروردین ۱۳۹۲ – ۷ آوریل ۲۰۱۳
